Zamtuz "Rozkosze Krasnala"

04/04/336AC - okolice południa

Przez sześć dni Tommen i niemal setka zbrojnych Braxów jechali przez wzgórza Zachodu. Po drodze Lefford odbył kilka rozmów ze swoim nowym skrybą, którego podarowała mi Myrcella. Młody miał może czternaście lat, choć Tommen nie był pewien. Umiał ładnie i szybko pisać oraz sprawnie rachować. Obchodził się z piórem jak legendarny Barristan Selmy z mieczem. Tommen nie wiedział czemu wcześniej nie pomyślał o zatrudnieniu księgowego. Ktoś taki bardzo by ułatwił jego życie i oszczędził jego cenny czas.
- Powiedz mi chłopcze jak ci na imię - zapytał Tommen po drodze. Jechali wtedy już przez dwa dni i Lefford pomyślał, że warto chłopaka poznać. Przekonać się z kim ma do czynienia i czy można mu ufać.
- Jestem Tymon sir.
- A ja jestem Tommen i tak masz się do mnie zwracać. Nie żaden sir ani pan. Od teraz jesteśmy wspólnikami. Zapamiętasz?
- Za.. zapamiętam! - Pokiwał głową.
Jechali obok siebie w ciszy. Tommen pomyślał, że ich imiona są dosyć podobne. Ech ten Zachód... Wszystko na "T".
- Skąd jesteś? Jak trafiłeś pod skrzydła Braxów?
- Jestem synem zamkowego kucharza. Nigdy nie miałem talentu do potraw, więc przydzielono mnie do pomocy dla maestra. On nauczył mnie wszystkiego co wiem.
Wykształcony syn kucharza? Tommen nie mógł trafić lepiej. Ludzie pochodzący z niższych stanów zawsze mieli w sobie więcej pokory niż szlachta. A z dumnymi paniczykami nikt nie lubił pracować.
Rozmawiali tak jeszcze przez kilka godzin o mało istotnych sprawach.

Gdy dojechali wreszcie do Lannisportu, Tommen skierował się od razu do przystani, gdzie czekał jego Złoty Ząb. Na pokładzie siedziało dwudziestu najemników, którzy pilnowali statku. Mieli zapłacone jeszcze za następny miesiąc z góry, ale z racji, że Lefford miał innych ludzi, postanowił ich zwolnić już teraz. Okręt wkrótce zapełnił się zbrojnymi Braxów. Tommen osobiście zdeponował złoto od Myrcelli w swoim ciężkim sejfie wyposażonym w potężną kłódkę. Miał dwa klucze. Jeden trzymał w bucie a drugi leżał schowany w jego kajucie pod jedną z desek za biurkiem.
Gdy złoto było bezpieczne, wziął pięciu ludzi Myrcelli, Tymona i poszedł na miasto. Dzień był jeszcze młody a on chciał jak najszybciej zacząć zarabiać. Lannisport był doskonałą okazją na ubicie dobrego interesu na biżuterii. Od tego chciał zacząć.
Postanowił pójść najpierw do burdelu po trochę informacji. Nie wiedział czy w "Rozkoszach Krasnala" je znajdzie, ale spróbować było warto. Kto jak kto ale kurtyzany były zdecydowanie jednymi z najlepiej poinformowanych osobistości w każdym mieście. Mężczyźni lubią zwierzać się pięknym kobietom.
Przed wejściem wysłał Tymona i dwóch zbrojnych na poszukiwania jakichkolwiek tanich towarów na mieście. Miał nadzieję, że znajdzie jakąś okazję.
Wszedł do środka i zamówił pokój z dziewczyną. Poszedł do wyznaczonej izby i usiadł na miękkim łożu. No no... niezły przybytek. Godny nawet tych w Lys. Położył się i wyciągnął zmęczone kości. Włożył dłonie pod głowę i czekał cierpliwie. Nie musiał czekać długo.
Gdy skąpo odziana kobieta weszła do pokoju i zamknęła drzwi za sobą, od razu wskoczyła na łóżko i legła obok Tommena dotykając go po piersi i twarzy.
- Czekaj - powiedział Lefford. - Nie jestem tu, żeby pieprzyć. Chcę porozmawiać. - Odsunął jej dłoń i wstał siadając na brzegu łoża. - Szukam najlepszych jubilerów w mieście, albo kupców handlujących drogimi kamieniami lub biżuterią. Na pewno tacy ludzie cię odwiedzali. Chcę ubić z nimi interes. Wiem, że wy kurtyzany macie za zadanie uszczęśliwiać klientów... a ja będę bardzo szczęśliwy jak opowiesz mi o ludziach których szukam. Chcę wiedzieć jak najwięcej. Jak się spiszesz to bądź pewna, że zapłacę ekstra za twoje usługi.

Burdelmamie nie powiedział nic konkretnego. Dał jej wolną rękę. Nie przyszedł tu w końcu dla uprawiania seksu tylko po informacje.
Złotym arborskim nie pogardził. Osobiście nie uważał go za najlepsze wino na świecie tak jak większość, ale było zaiste wyborne i skosztował dwa spore łyki.
Do jego pokoju weszła niska dziewczyna o płomiennych włosach i niewielkich piegach na twarzy. Była mocno zdziwiona tym, że Tommen nie chciał od niej "standardowych" usług. Próbowała jeszcze go przekonać. Lefford musiał przyznać, że była świetna, bo na sam dźwięk jej głosu poczuł pożądanie. Potem gdy zaczęła go powoli rozbierać (i siebie też) było jeszcze gorzej. Poczuł ciepło w piersi i przyspieszone tętno. Opamiętał się jednak i zatrzymał jej dłoń, która chciała zdjąć mu spodnie. Gdyby nie miał takiej obsesji na punkcie Myrcelli to pewnie dałby się ponieść. Lady Brax zapełniała jego myśli tak bardzo, że nie potrafił myśleć o żadnej innej kobiecie. Być z nimi w łóżku tym bardziej.
- Nie nie nie. Jestem tu tylko by porozmawiać. - Zawiązał na powrót swoje spodnie. - Powiedz mi tylko gdzie mogę kupić tanie i dobre błyskotki. W sumie cokolwiek taniego i dobrego. Na pewno jakiś kupiec chwalił się tu swoimi towarami.