Mur

Migracja Dzikich z dalekiej północy trwała. Wiele plemion próbowało przeprawiać się przez lodowate wody na zachodzie i wschodzie, aby ominąć potężny masyw Muru strzeżony przez Nocną Straż. Znaleźli się jednak tacy, którzy postanowili zmierzyć się z Wronami i ich legendarną barierą. Byli to głównie więksi i znaczniejsi wodzowie, których cechowała wielka głupota odwaga. Setki Dzikich ruszyły w stronę lodowej bryły, atakowali w różnych miejscach, wspinając się z wykorzystaniem wszystkich swoich umiejętności oraz narzędzi jakie były do ich dyspozycji.
Niestety... Okazało się, że było to za mało. O wiele za mało. Przede wszystkim uderzenie to zgrało się z nadejściem lata i Mur zaczynał już płakać, a to oznaczało, że niezwykle skutecznie bronił się sam. Setki Dzikich odczepiły się od lodowej bryły i spadły ku swojej śmierci nawet bez interwencji Czarnych Braci. Sama Nocna Straż była tymczasem wyjątkowo czujna. Strażnicy Muru powstrzymali znaczącą większość agresorów w czasie wspinaczki, a tę resztkę, która zdołała Mur przekroczyć wyłapali jeźdźcy patrolujący tereny Daru.

Zarówno Czarni Bracia, jak i wspierający ich Starkowie, nie ponieśli w tych starciach żadnych strat.