Ashara Martell

Śniada cera i ciemne, kręcone włosy, spływające krętymi kaskadami za ramiona, czynią z Ashary bardzo typową Dornijkę. Nie wyróżnia się również wzrostem - raczej niknąc w tłumie ze swoim niespełna jednym metrem i sześćdziesięcioma centymetrami, niż jakkolwiek nad nim górując. Przy tym charakteryzuje się raczej drobną budową ciała. Na pierwszy rzut oka można domyślić się, że bardziej niż na sile własnych mięśni, w razie potrzeby może polegać co najwyżej na zwinności. Do tej bowiem ma przynajmniej jakieś naturalne predyspozycje.
Tym, co może jakkolwiek wyróżniać Asharę wśród większości Dornijczyków są oczy. Występujące zwykle w tych rejonach ciemne tęczówki, w jej przypadku postanowiły przybrać odcień piwny, mieszając w sobie zielone i bursztynowe odcienie.
Na prostym nosie jasną, cienką linią odznacza się blizna biegnąca w jego poprzek. Nabyta w dość głupich okolicznościach, niekoniecznie wartych przytaczania ich kiedykolwiek, jednocześnie jednak będąca świetnym pretekstem do tego, by wymyślić co najmniej kilka innych historii, znacznie lepiej opisujących powstanie tej pamiątki. Zawadiacka blizna, w połączeniu ze zwykle wygiętymi w radosnym uśmiechu pełnymi ustami i drobnymi piegami, licznie zdobiącymi policzki Dornijki - oraz jej ramiona - nadają jej postaci swego rodzaju dziewczęcego uroku. Zdecydowanie bliżej jej do roześmianego podlotka niż jak najbardziej dorosłej już, dwudziestodwuletniej, dornijskiej księżniczki. W jej ruchach i gestach próżno byłoby doszukiwać się wymuszonej elegancji, czy jakiejkolwiek szeroko rozumianej sztywności. Owszem, wychowała się na dworze Słonecznej Włóczni, skutecznie wpojono jej wszelkie zasady dworskiej etykiety i nie trzeba się obawiać, że miałaby komukolwiek przynieść wstyd w towarzystwie, czy zdobyć się na jakikolwiek nietakt - o ile miałby on wynikać z jej niewiedzy. Te popełniane celowo można by bowiem taktownie przemilczeć. Jednak nie sposób nie zauważyć, że błyszcząca w jej oczach ciekawość świata jasno daje do zrozumienia, że po stokroć Ashara wolałaby zająć się zaspakajaniem tejże ciekawości podczas jakichś emocjonujących wypraw lub rozmów z podróżnikami, niźli prezentowaniem znajomości etykiety.
Ubiera się jak na Dornijkę przystało - w zwiewne szaty w żywych kolorach, skutecznie chroniące przed nieznośnymi upałami i jednocześnie zdradzającymi jej status społeczny. Zwłaszcza, że Ashara nie stroni również od biżuterii. Wręcz przeciwnie - wyjątkowo upodobała sobie wszelkiej maści świecidełka i błyskotki - począwszy od dźwięczących, cieniutkich bransoletek, poprzez połyskujące kolczyki i pierścionki, zaś na najróżniejszych naszyjnikach i wisiorach kończąc. Motywem, jaki zwykle przewija się gdzieś w elementach jej stroju - czy to w postaci misternego haftu na materiale sukienki, czy też jako część biżuterii - jest charakterystyczne dla jej rodu słońce przebite włócznią.