Księżycowa Sadzawka

Po zmroku bravo przechadzali się ulicami miasta również bardziej oddalonymi od Księżycowej Sadzawki, tak więc jeszcze w drodze do tego sławnego miejsca, gdzie pojedynkowali się wodni tancerze, Selvynowi dane było paru spotkać. Przechodząc przez jedno ze skrzyżowań dostrzec mógł małe zamieszanie po prawej, którym okazał się być trwający właśnie pojedynek dwóch krzykliwie ubranych młodzieńców. Niedługo później sam minął parę barwnie ubranych bravo, którzy krytycznie przyglądali się jego włóczni przechodząc obok. Niewątpliwie zastanawiali się czy jest to dobry powód, a nawet wyzwanie, do pojedynku. W końcu każdy kto nosi miecz po zmroku może zostać do boju wyzwany, a dotknięcie choćby i palcem rękojeści sugerowało, że szuka się zaczepki podczas konfrontacji z bravo. Włócznia jednak... Miecz to nie był, a przy pasie tego nosić nie będziesz i siłą rzeczy trzymać musisz. Nie wiedząc więc co myśleć o tym nietypowym zjawisku para młodzieńców minęła Martella i ruszyła dalej, aby szukać innych wyzwań.
Przy Księżycowej Sadzawce ludzi było niemało, jednak czego można było się spodziewać? W okolicy rozsiane były niektóre z najlepszych pijalni, gospód oraz burdeli w Braavos, tak więc nic dziwnego, że o tej porze przechodziło tędy wielu ludzi. Pośród tej zbieraniny dało się dostrzec już na pierwszy rzut oka kilkunastu kolorowych bravo. Część była w parach, a część pojedynczo. Niektórzy rozmawiali ze sobą po przyjacielsku, a inni ewidentnie wymieniali ostatnie słowa przed dobyciem ostrzy. Księżycowa Sadzawka była zaś właśnie miejscem pojedynku pomiędzy dwoma wodnymi tancerzami, którym przyglądała się mała zbieranina gapiów. Mężczyźni poruszali się płynnie i z gracją, każdy ich ruch jednocześnie szybki i przemyślany. Od razu widać było jak różni są bravo od westeroskich rycerzy. Jak na razie nikt nie zaczepił Selvyna szukając szansy na walkę.