Zokar - Pastuch

Średniego wzrostu, o przysłowiowej trójkątnej sylwetce, którą symbolizują szerokie, barczyste ramiona, wąskie biodra, niewielka pupa i długie nogi. Sama jego postura niemalże od razu przywodzi na myśl pracę fizyczną, a głównym powodem tejże myśli jest nic innego, jak umięśnione barki, a także dosyć wysportowana i bardzo proporcjonalna postura. Jako mezomorfik chłopak nie ma problemu z nadwagą, czy też niedowagą, jest praktycznie idealny, jeśli chodzi o wzrost i wagę, czemu nie można zaprzeczyć.
Jego chłopięca, blada (wręcz porcelanowa) i gładka twarz, nie jest nadzwyczaj pociągła, choć z pewnością nie można określić jej jako kwadratowej, czy też owalnej. Bardzo możliwe, że winą jest młodzieńczy wiek, który również widać przez kępki jasnych włosów na brodzie, które zdarzają się wyrastać od czasu do czasu, niemalże natychmiast przycinane przez młodzieńca. Lekko wydatne kości policzkowe całkiem zgrabnie dopełniają się z alabastrowym, gładkim czołem oraz nubijskim nosem. Między tymi trzema aspektami są jeszcze dwie, duże, wyraziste, piwne głębiny, w których kącikach zazwyczaj tańczy jakiś błyszczący promyk bystrości. Same oczy chłopaka zdają się mówić, w jakim jest humorze, nie potrzeba żadnego zgłębiania się, żeby wiedzieć, czy jego śmiech jest szczery, jedynie intencje i rozbawienie może wprowadzić w konsternację. Co by nie było, dzięki swojemu frywolnemu podejściu łatwo wzbudza sympatię, otaczając przez swój zarówno wzrok, jak i uśmiech zwyczajne ciepło, którego tak brakuje w codzienności. Jeśli już o ustach mowa! Kształtne i pełne, dosyć wydatne, a przy tym przede wszystkim niemalże zawsze w szerokim uśmiechu. Ich kolor jest blady, co jedynie może poświadczyć o specyfice jego nietypowej urody, jak na osoby zamieszkujące Dolinę. Jednakże co by to był za przypadek, gdyby jego zęby nie zaszły już żółtawym kolorem, z czym zmagają się wszyscy szarzy (i chyba nie tylko) mieszkańcy Westeros?!
Jednakże jeśli już o naprawdę wyróżniających aspektach wyglądu, w przypadku Zokara, to nic innego jak właśnie włosy! Złote, gęste, proste pasma, sięgające do karku chłopaka. Dziwnym trafem niemalże zawsze są tak samo, bardzo elegancko uczesane, a raczej zaczesane za odstające uszy młodzieńca i co bardziej zadziwiające, nawet najkrótsze z nich rzadko kiedy odstają. Sam Zokar zrobił z tego odwieczny rytuał, starając się przeczesywać włosy ręką, najczęściej jak tylko potrafi, co momentalnie sprawia, że po kilkunastu razach zaczynają się przetłuszczać i oczywiście również brudzić. Co zaś ciekawego tyczy się jego brwi, to są one brązowe i bardzo kształtne. Chłopak nigdy zbytnio nie zwracał na nie uwagę, do czasu.
Smukła szyja prowadzi do barczystych i lekko umięśnionych ramion, które z kolei kończą się proporcjonalnej długości rękoma i spracowanymi, szorstkimi, dużymi, choć przy tym bardzo smukłymi dłońmi. Jednakże całość uwieńcza jego prostolinijny ubiór, który składa się z brązowej koszuli, która ma białe elementy, z materiału wydaje się lnianopodobnym odzieniem. Serkowe nacięcie ujawnia drewniany wisiorek, którego pośrodku widać jakiś ciemny kamyk. O rozmiar za duże spodnie, które jedynie trzymają się na jego tyłku przez sznurek zawinięty w pasie oraz na uwieńczenie obrazka - na nogach skórzane, zdarte trzewiki.