Kuźnia

- Z powrotem do kuźni. Hejże, bracie fachu. - Stwierdził Utra witając się z tutejszym kowalem. Przywitał się jak należało, czyli mocnym uściskiem dłoni oraz podając swe imię. Człek z północy miał na celu poznanie tutejszego rzemiosła kowalstwa, bo jakby nie było "co zamek, to obyczaj". Oczywiście nie chciał wadzić rzemieślnikowi w pracy, zagajał jedynie jak miał wolny moment. Na pewno rozpoczął temat pierwszego kucia, od kogo się uczyli, pytał o sposób pracy, pokazał nawet parę swoich kutych noże i inne takie burczenie brodatych mężczyzn z młotami, których przeciętny człowiek nie rozumie. Nawet tak proste rzeczy jak po prostu ocenienie narzędzi i stanowiska szła w grę. Chciał wiedzieć, czy mówi z jakimś amatorem, czy naprawdę kimś godnym uwagi, gdyż wątpił, by jakiś południowiec równał się kowalom jego dawnego klanu. W przerwie tak czy siak z dobrych manier zaproponował rozlanie wina z Fairmarket z dodatkiem ulubionych górskich korzeni oraz miodu. Wszystko tak naprawdę zależało, jak bardzo kowalski bratek był zajęty, bo by się zakolegował i pohandlował, może miał coś ciekawego do zaproponowania. Tak to po prostu wielkolud siadł na ławie ze swym bukłakiem, popijał i wsłuchiwał się w dźwięki pracy młota na stali. Ach, jakże to było relaksujące. Bardziej ponętnego dźwięku na ich świecie to doprawdy nie było. Każdy huk odczuwał wręcz jak istną małą nutę w melodii, która rodzić będzie...co właśnie? Tego nikt nie wie, ale gdyby miał obstawiać swoje chore kolano, to zapewne kuje jakieś bojówki. O, i na placu coś się działo, jakieś młokosy walczyłu na drewniane miecze. Było na co patrzeć. Możeby tak samemu powalczyć? Przeszło mu ponuro przez głowę. Zaraz to spojrzał na swe kolano. Pieprzony zdrajco. Upił mocniejszy łyk.

* Utra chciałby zyskać sympatię rzemieślnika i może zdobyć jakiś ciekawy rodzaj materiału albo informacji o takim (Interesuje mnie: Żelazo, futra, skóra, drewno lub kości.

Klimat:

Z braku większej reakcji kolegi fachu, po prostu oparł swą głowę o ściankę kuźni i sobie słuchał uderzeń młota o stal oraz okrzyków bojowych młodziaków z placu. Odetchnął ciężko, bo znowu pobudziła się w nim tęsknota. Jak nie do swojego warsztatu, to nawet do tej wojaczki. Zazdrościł tym małym gówniarzom zabawy i tej beztroski. Z tego, że plac obserwował, to raczej też zauważył, że Arrynówna kieruje się w oddali ku niemu. O bogowie, miejcie nas w opiece. Zerkał tylko ukradkiem, by się upewnić, czy na pewno podąża do niego. Niestety tak, czyli nici z medytacji. Jedyne co ta mała miała w sobie przyjemnego, to warkocze. Jak już była blisko, to bardzo powolno wstał i się niezgrabnie pokłonił. Zdziwiło go to, że go niby szukała. - Miast kar, wolę już popatrzeć w żar - Żelazna Wybranko. - Nieświadomie zrymował w odpowiedzi. Śmiech o śmierci jeszcze bardziej wpędził go we wewnętrzne zakłopotanie.
- A ptactwo wolę już na swym nożu, przy obiedzie, jak już. Co mogę wam poczynić?
Młody wojownik zakorkował swój bukłak i usadził go w siatce na pancernym pasie. Gdyby miał obstawiać, to chodzi o wykucie czegoś albo pójście z nią w roli ochrony.