Nieoczekiwany dzień imienia

Akcja toczy się na ziemiach Redfordów w przydrożnej karczmie.

Nestor i jego towarzysze zdecydowali zatrzymać się w karczmie na ziemiach Redfordów. Młodzieniec z chęcią pojechały od razu do Gulltown, a tam chwilę przeczekał i znalazł statek, na którym mogliby popłynąć do Essos. Niestety, ktoś tu był zmęczony.
Był, ponieważ ich medyk właśnie zajmował się jakąś kobietą, a jeszcze niedawno zarzekał, jak to źle się czuje. Słyszał, jak chichotali sobie we dwoje. Wydawało się, że mężczyzna tej nocy zniknie gdzieś w innej komnacie. Teraz to Nestorowi już nie przeszkadzało. Dał chłopu sobie poużywać, skoro już jakiś czas byli w drodze.
Sam młody Morrigen ostatnio szczęścia nie miał. Nie znalazł żadnego mężczyzny, który wolałby własną płeć, albo chociaż obie. No cóż, chyba niedługo przyjdzie mu współżyć z jakąś dziewką, jak lepszy kandydat się nie znajdzie. Na razie zaledwie raz udało mu się natknąć na takiego. Za ładny to on nie był.
Westchnął, spoglądając na udo z jakiegoś nieokreślonego mięsa. Ważne, że w ogóle nim było. Wtem doszły do niego głośne odgłosy świętowania, więc odruchowo spojrzał w tamtą stronę. Może jak jubilat będzie bliski zalania się w trupa, to poprzez dołączenie do zabawy, Nestor dostanie piwo za darmo.
Byłoby miło, gdyby rycerz znał się jeszcze na byciu towarzyskim.

Nestor nie spodziewał się, że jego życzenie spełni się od razu. Mężczyzna, który obchodził dzień imienia, postanowił zafundować piwo wszystkim. Musiał być naprawdę bogaty. Młody Morrigen przyjrzał mu się dokładnie. Rzeczywiście wyglądał jak ktoś z pełną sakiewką, ale niestety, nie potrafił określić kim jest dokładnie.
Gdyby owy mężczyzna miał na sobie jakiś znak rodowy, to pewnie to naprowadziłoby go na tożsamość szczodrego nieznajomego. Imię pozostałoby tajemnicą, ale za to ród mógłby zostać odkryty. Tym bardziej, że Nestor znajdował się na ziemiach Redfortów.
Potrawy, które leżały na stole, nie zostały jeszcze zjedzone. Ser Dominic wrzucał do swych ust piąty kawałek, a tu okazało się, że przyjdzie im napchać swe brzuchy. Cóż, nie było powodów do narzekania. Podróżując z daleka od domu, ciężko znaleźć przyzwoitą strawę, która dałaby sił na dzień następny. Im więcej, tym lepiej. Tak przynajmniej mówił w tej chwili żołądek Nestora.
Kiedy dobroczyńca dostał swe piwo, przyszedł czas na spoufalanie się. Młody Morrigen opróżnił swój talerz, otarł twarz z ewentualnych resztek i wstał, gotów do poświęceń. Jego towarzysz obserwował to z podziwem. Zaprawdę było to wielkie oddanie sprawie.
Rycerz wziął jeszcze kufel z piwem i skierował się w stronę Redforta.
- Na tym świecie mało tak wspaniałomyślnych ludzi. Żyj długo, panie - zagadał na początek, wznosząc swój kufel.

Jak się okazało, wszystko szło po myśli. Simon przyjął życzenia i okazał się niezwykle przyjazny.
- Mnie zwą Nestor - odpowiedział od razu, czując się całkowicie swobodnie.
Zaraz później zrozumiał, że trafił na samego lorda. Właściwie było mu na rękę, że mężczyzna chciał się spoufalać. Te wszystkie tytuły i poważna etykieta męczyły młodego Morrigena.
- A więc Redfort... Skoro od razu odkrywamy swe oblicza, to ja nie jestem lordem, ale jego synem - rzekł, choć później zrozumiał, że zabrzmiało to tak, jakby był dzieckiem Simona. - Dokładnie to Morrigena - sprostował.
Po chwili zrozumiał, że coś tu nie grało. Czy lord panujący na tych ziemiach nie powinien być starszy? Nestor cały czas podróżował i dopiero ostatnio dotarł do Doliny. W jakiś sposób wieści śmierci staruszka do niego nie dotarły. No, ale większego znaczenia to dla niego nie miało. Nawet nie pomyślał o pojęciu się tego tematu.
Na propozycję o wspólnym balowaniu, zielonooki upił piwo i natychmiast przytaknął. W końcu od początku o to mu chodziło. Ruszył za Simonem do stołu i usiadł naprzeciwko.
- To jak dużo zwierzyny wpadło z twojej ręki? - spytał o pierwszą rzecz, jaka przyszła mu do głowy.
Po chwili zastanowił się trochę, no i doszedł do wniosku, że po pewnym czasie będzie potrzebował wsparcia w rozmowie. No, przynajmniej przed tym, jak alkohol uderzy mu do głowy.
- Simonie, co Ty na powiększenie towarzystwa? Tam w rogu siedzi mój samotny towarzysz - mówiąc to, wskazał na ser Dominica. - Niestety, mojego medyka raczej nie przyciągniemy. Jest bliski zwiedzenia komnaty tej niewiasty - zażartował, przekierowując palec w stronę flirtującej pary przy barze.

Warunek, który podał Simon, mógł być niespełniony. Nestor aż zaczął zastanawiać się nad tym, czy przypadkiem nudny nie jest. To, że na ogół był agresywny i od razu podgrzewał atmosferę, nie potwierdzało tego faktu. Jednak, jeśli chodziło o rozmowę, często nie potrafił wymyślić dobrego tematu i tym właśnie mógł powodować nudę.
- Ziemie Burzy - potwierdził krótko.
Nestor potulnie wysłuchał opowieści o polowaniu. Właściwie było to jedynie wyliczenie upolowanych zwierząt, co rozczarowało chłopaka. Zwyczajowo to mężczyzna opowiadał z pasją o pościgu za zwierzyną, czy o jakichkolwiek innych trudnościach. A tu nic, a nic. Możliwe jednak, że za wiele oczekiwał po doliniarzach i patrzył z perspektywy burzowca.
- I tak po prostu złapaliście tego kolosa? - spytał dla pewności, a jeśli odpowiedź była twierdząca, to jedynie pogratulował szczęścia.
Po zbereźnych uwagach Nestor lekko się skrzywił. Widocznie Simon miał od niego z lekka niższe standardy.
- Cóż, na pewno najwięcej za zamkniętymi drzwiami - stwierdził, upijając łyk piwa i spoglądając, jak stolik zapełnia się, a wolnego miejsca ubywa. - Jeśli chcesz ich podglądać, to nikomu nie zdradzę - rzekł już trochę ciszej, żartując.
Po chwili przeszedł do przedstawiania ser Dominica wszystkim.

Na zapytanie o cel, Nestor praktycznie od razu się uśmiechnął. Już nie tak daleka droga miała zostać przebyta przez niego i jego kompanów, by mogli w końcu dotrzeć do ciepłej ziemi obiecanej. Zima w Westeros mocno mu przeszkadzała.
- A no widzisz, zmierzamy do Essos, no i jak można się domyślić, zahaczymy przy okazji o Gulltown. Już od jakiegoś czasu podróżuję po Westros i przydałoby się pozwiedzać coś nowego, powalczyć z nieprzewidywalnym przeciwnikiem, a przy czym nauczyć się wiele.
Temat rozmowy ponownie spadł na dzika. Nikt nie spodziewałby się takiego długiego wywodu od rozmówcy, skoro pierwsza próba była tak nieciekawa. Nestor musiał przyznać, że była to dobra niespodzianka. Przynajmniej sądził tak do momentu, w którym ledwo nadążał za słowami Simona. Wszystko zbiło się w jedną całość, ale na szczęście zrozumiał sedno. Niestety, oprócz plotek od wieśniaków o wielkim stadzie dzików, nic nadzwyczajnego się nie dowiedział. Zaśmiał się niezręcznie.
- To ten, ta pomoc tak z szczerego serca, czy jednak dla rozrywki?
Nestor rzadko pomagał za darmo. Tym bardziej, że zarabianie w długiej podróży było nieuniknione. No i robił to też z przyjemnością, jeśli chodziło o zbicie mordy jakiemuś bandziorowi. Ale taka pomoc wieśniakom za nic? Nie, to nie leżało w naturze młodego Morrigena.
- Gra wstępna, powiadasz? - spojrzał w stronę stronę zakochanej pary i wzdrygnął się. - Naprawdę chce Ci się na to patrzeć? Ani mój medyk przystojny, ani też ta babka. Mnie to nie podnieca, chyba musiałbym naprawdę dużo wypić, żeby zadziałało.
Po zniesmaczonych słowach wychylił swój kufel do końca. Jak na razie nie pomogło.