Purpurowy Jeleń

Usłyszawszy odpowiedź na zapytanie o pokój złodziejaszków, zmarszczyła brwi. Jak to nie powie? To w końcu nie chce swojego kochanego pupila? Minę miał całkowicie poważną. Musiała przyznać, że nie spotkała jeszcze tak zagadkowego człowieka.
Cisza trwająca między nimi zaczęła się dłużyć. Była nieprzyjemna, no i dziwnie niepokojąca. Co ciekawe dopiero wtedy zauważyła, że w pomieszczeniu z nimi znajduje się też kogut. Na chwilę odwrócił uwagę dziewczyny od mężczyzny, ale szybko powróciła do zainteresowanego wzrokiem, no i niestety, kontynuowała milczenie. Melody przestała mieć pojęcie, co tu się właściwie dzieje.
W końcu dostała odpowiedzi na swe pytania. Chociaż opis statku nie był zbyt szczegółowy, więc odpuściła sobie szukanie go.
- Odzyskam - obiecała swojemu rozmówcy.
Jakoś nie pomyślała o konsekwencjach. Co jeśli misja nie powiedzie się, a zwierzaczki tej dwójki na zawsze pozostaną poza ich zasięgiem? No cóż, będą musieli się z tym pogodzić.
Wyszła jak najszybciej i udała się do Chucka. Opowiedziała mu wszystko, no i poprosiła o zapoznanie się z Gangiem Świeżaków wieczorem w karczmie. Nie mogła też odpuścić sobie wyśmiania tej nazwy. W końcu kupiec był pierwszą osobą, jaką mogła o tym powiadomić.
Tak czy siak, chciała by ich upił.
Następnie przystąpiła do własnych przygotowań. Spakowała do torby nóż, swe przyrządy do otwierania zamków i pieniądze na piwo. Najlepiej odgrywa się bycie gościem w gospodzie, jeśli to po prostu prawda. Nie zapomniała, aby poprosić ser Wicka o asystę, gdyby coś poszło nie tak.
Kiedy nadszedł wieczór, wyszła na swe "łowy". Powątpiewała mocno w prawdziwość ostatnich zdarzeń, ale w końcu życie w Gulltown bywało jednym wielkim absurdem.
Melody po pewnym czasie dotarła do karczmy. Zamówiła piwo i usiadła gdzieś sama z boku. Zamierzała nie rzucać się w oczy i obserwować, co się dzieje wokół. Liczyła, że w swój ostatni dzień porywacze będą chcieli zabalować. Jak nie, to będzie musiała wejść do nich oknem, kiedy to już zasną.

Wielka misja została rozpoczęta. Wszystko szło jak po maśle. Chuck zdołał upić porywaczy i samego siebie. Opowiadał swoją historię tak głośno, że zdołała większą część usłyszeć. Nawet ciekawa opowieść, pomyślała, kiedy to już wstawała z krzesła. Niestety, musiała wziąć sprawy w swoje ręce i szybciutko dostać się do wskazanego pokoju.
Dostanie się na tyły baru było niezwykle łatwe. Nie wysilała się za bardzo, a na swojej drodze spotkała jedynie niezidentyfikowany śliski obiekt podłogowy.
Jak już dostała się do pokoju, to ujrzała gromadę zwierząt. Nie wyglądały jak więźniowie potwora, który sprzeda ich na czarnym rynku, bo nigdzie indziej, poza Westeros, to kurczaków, kotów i psów nie mają. Szybko podjęła decyzję o niewypuszczaniu wszystkich na wolność. Koguta łatwo było rozpoznać spomiędzy zwierząt. No, ale sprawa z kotami robił już problem. Oba były bure, a Melody nigdy wcześniej nie widziała na swe oczy kotka Betty.
Westchnęła ciężko i wzięła tego, który był najbliżej. Miała nadzieję, że poszczęściło jej się i capnęła właściwego. Staruszka na pewno rozpozna, który jej nie jest. Rudowłosa pierwszy raz życzyła komuś kiepskiego wzroku lub słabej pamięci.
Tak więc wyszła z pokoju, zamknęła za sobą drzwi. Myślała o upozorowaniu wielkiej ucieczki zwierzaków, ale nie chciała nikomu łamać bardziej serca. Kto wie, czy ta kobieta z Gangu Świeżaków po prostu nie zbiera biednych zwierząt z ulicy.
Po cichutku chciała znaleźć tylne wyjście z baru i udać się do właścicieli.

Misja powiodła się, a Melody mogła wydostać się z karczmy niepostrzeżenie. Dziwiła się, bo kogut nie należał do najbardziej cichy zwierząt. Widocznie goście w karczmie upili się wystarczająco mocno.
Panna Grafton postanowiła nie psuć zabawy ani Chuckowi, ani też Johnowi. Wiedziała, że rycerz zajmie się pijanym mężczyzną. Obu będzie czekała nagroda za tę wspaniałą pomoc. Oczywiście w postaci jakiś droższych trunków. Melody może też namówi Sebastiona, aby odwiedził Chucka i kupił coś z jego dobrych towarów.
Na początek rudowłosa oddała kurczaka. Był najmniej wygodny do transportu w rękach. Wiele razy próbował uciec, no i dopiero w połowie drogi przestał wymachiwać skrzydłami. Dobrze, że chociaż w karczmie tak nie wariował.
Jak się później okazało, to była kura. Światło w domu tajemniczego mężczyzny pomogło w rozróżnieniu płci. Jak już rodzinna kur została na nowo pełna, Mel udała się do Betty. Na pożegnanie rzuciła, że może wpadnie do tej karczmy, gdyby była w pobliżu, w co powątpiewała.
Niestety, sprawa nie miała się najlepiej u Betty. Panna Grafton pomyliła koty.
- Więc... ser Łowca chciał iść, ale poznał tam pewną kotkę. Byli bardzo przywiązani, a nie miałam jak zabrać ich wszystkich. Zrozumiałam, że chce się pożegnać i wzięłam zamiast niego tego kociaka. Stał samotny w kącie. Wydawało się, że to właśnie ser Łowca mi go wskazał. Nie mogłam nic zrobić... Przepraszam - spojrzała na nią, ukazując w swych oczach skruchę.
Po wygadaniu bzdur nie pozostało nic, jak tylko zmyć się jak najszybciej. Melody czym prędzej przekazała nowego kota Betty, pożegnała się i wróciła do domu.