Jutro będzie futro

Lauryn uwielbiała tłumy, co za tym idzie - uwielbiała wszelkie przyjęcia, uroczystości czy polowania, w trakcie których miała okazję zapoznać się z nowymi ludźmi. Brzydkie córki lordów, które w przyszłości mogłyby się jej podlizywać? Oczywiście. Przystojni chłopcy z długimi lśniącymi mieczami? Świetnie! Sześcdziesięcioletni umięśnieni lordowie? Idealnie!
Nic więc dziwnego, że polowanie na lwy przynosiło jej tyle uciechy. Wstawała niezwykle wcześnie, rozmawiała z wspomnianymi ludźmi i generalnie dobrze się bawiła. Nie sądziła jednak, że może być lepiej do momentu, w którym nie otrzymała... lwiego futra! Tak! Najprawdziwszego lwiego futra, o którym zawsze tak bardzo marzyła. Prezentowała się w nim znakomicie i chociaż niemal identyczne posiadała jakaś wywłoka, to ona wyglądała lepiej! Prosta sprawa!
Nie sposób zliczyć osób, którym się tym futrem pochwaliła. Znalazł się wśród nich nawet młody książę, który właśnie przed nią stał i wysłuchiwał długiego opisu najładniejszych futer i ubrań, które Lauryn posiadała w prywatnej garderobie.
— Sam rozumiesz, książę, moje suknie są idealne, niewiele dam w Królestwie może się takimi poszczycić, ale te futro jest o wiele piękniejsze. Nie mogę doczekać się aż pojawię się w nim w Silverhill! — pisnęła podekscytowana, kończąc monolog i marząc o tym, że po powrocie do rodowego zamku Jeyne będzie prezentować się przy niej o wiele biedniej niż dotychczas. Potem jednak przypomniała sobie o kilku innych kwestiach, które zamierzała z królewiczem poruszyć. — Och, a polowanie było wspaniałe, czyż nie? Liczę, że w przyszłości będzie ich więcej. Fakt, lwy to piękne zwierzęta, ale futra są jeszcze piękniejsze. — dodała, bo w sumie nie interesował jej los zwierząt.

Tommen przechadzał się po zamku lorda Stackspear myśląc o typowo dziecięcych sprawach jak kruche maślano miodowe ciastka i duża szklanka ciepłego świeżego mleka. Młodzieniec uwielbiał maczać ciastka w ciepłym leku aż nie staną się miękkie i jeszcze smaczniejsze. Z zamyślenia wyrwała go Lady Serrett, która zatrzymała chłopca i od paru minut opowiadała o swoich strojach, jak by było to lepsze od ciastek. - Nic dziwnego tak znamienity ród musi się odpowiednio prezentować a wy wyglądacie we wszystkim idealnie. – Tommen odpowiedział, pod słyszanym komplementem podobno nie ma co komplikować wymyślając jakieś wykwintne komplementy, kobietą wystarczy mówić, że są piękne i mądre, nawet jeśli nie są, przynajmniej tak słyszał z rozmów czerwonych płaszczy i starszych giermków. – To prawda futro jest wspaniałe zapewne, ktoś sprawny musiał ubić tego lwa, nie ma żadnej skazy. Wspaniały prezent oj na pewno przyćmisz wszystkich. – Tommen przytakiwał dziewczynie dalej z uśmiechem na ustach i zaciekawieniem w oczach, młodzieniec utrzymywał tę maskę, choć w sercu czuł tęsknotę za ostygającym świeżym mlekiem, sługa zawszę mógł przynieść następne, ale nie będzie już takie wspaniałe jak to pierwsze. Jednak chłopak był następcą i obowiązki ponad przyjemnościami. – Bardzo mnie to cieszy lady, że wam się podobało, bardzo się napracowaliśmy wraz z zarządcą by wszystko było zapięte na ostatni guzik. – Pochwalił się młodzieniec co prawda jego udział był ograniczony, większość zorganizował zarządca on tylko był przy tym i pomagał. – Na pewno będzie ich więcej, może nie na lwy, ale na inną zwierzynę. Może wraz z Ojcem coś wy zorganizujecie w przyszłości ? Nie myślałaś lady nad jakimś przyjęciem ? Ja już mogę zaprosić was do Casterly Rock na turniej ucztę z okazji mych narodzin, więcej informacji zapewne będę mógł przekazać wam dopiero później, ale możecie już szukać nowych sukni. – Uśmiechnął się szeroko rozumiejąc jak bardzo Lauryn lubi swój wygląd i wszystko co może ją upiększyć.

Uwielbiała słuchać komplementów - bardziej i mniej wyszukanych, ważne że komplementów. Ich nigdy za wiele, prawda?
— Cóż, na Zachodzie mamy samych wprawnych mężów, czyż nie? — zachichotała, chociaż sama w swoje słowa nie wierzyła, bo na przykład ten młody Brax, Adam, na pewno na polowaniu by sobie nie poradził.
Wysłuchała kolejnych słów królewicza, rozszerzając oczy na wieść o uroczystości - o turnieju! Och! Czyż to nie wspaniałe? Taka okazja... musiała namówić tatusia, żeby ją tam puścił, musiała.
— Wspaniała nowina! Jestem pewna, że pojawią się tam najznamienitsze rody całego Zachodu. To wspaniała okazja, niepowtarzalna... Wciąż pamiętam swoje jedenaste dni imienia. Mnóstwo podarunków, chyba do tej pory niektórych nie zdążyłam obejrzeć. — westchnęła, po czym przeszła do ploteczek. — Książę, może słyszałeś, że Lord Westerling starał się o rękę Elyany Reyne? Bardzo ciekawa propozycja, nie uważasz? — dopytała, patrząc na nieigo zaciekawiona, mając nadzieję, że te wieści wywrą na nim jakieś wrażenie. W końcu lord z dziećmi, wnukami i prawnukami starał się o rękę młodej dziedziczki!

- Tak to prawda, zachód może być dumny z takich ludzi. – Chłopak przytaknął na słowa kobiety, Ci, którzy przybyli na polowanie radzili sobie nie najgorzej, a i jak do tej pory nie było ofiar śmiertelnych. - A po turnieju wszyscy lordowie oraz co znamienitsi rycerze zostaną zaproszeni na ucztę, oczywiście wraz z tańcami. Casterly Rock już dawno nie było takiej uroczystości. – Uśmiechnął się szeroko. – Podarki, jestem bardzo ciekawy co goście mi sprezentują mam nadzieje że będę je mógł wszystkie obejrzeć. – Na wzmiankę o zaręczynach, Tommen zrobił się poważny na tyle ile mogło dziecko. Nie chciał zrobić ojcu problemów- Dziwna propozycja, według mnie, ale nie znam szczegółów. Może źle usłyszałaś lady i chodzi o jakiegoś wnuka lorda? Lord Westerling jest mądrym mężczyzną, aż dziwi mnie ta nowina. Nic w dłuższym okresie by nie zyskał na tym ślubie. – Młodzieniec wyraził swoją opinię. Któż mógł rozpowiadać takie wieści. – A od kogo posłyszałaś tę nowinę pani ? Coś jeszcze ciekawego dzieje się na zachodzie? Macie jeszcze jakieś wieści ? - Spojrzał z zainteresowaniem, plotki mogły być pewnym źródłem informacji, a Tommen łaknął wiedzy.

— Podarki to najlepsza część wszelkich ceremonii! — przyznała. Dni imienia obchodziła tylko dlatego, że wówczas znajdowała się w centrum uwagi bardziej niż zazwyczaj, oraz otrzymywała stosy prezentów, ostatnio nieco mniejsze, bo wszyscy nagle jej nienawidzili, ale zawsze.
— Dowiedziałam się od samej zainteresowanej. Lord Westerling może i jest mądry, ale lady Elyana jest ładna i... wszyscy wiemy, że na jej wybranka czeka Castamere. — przyznała, ściszając przy tym głos. — A jeśli chodzi o resztę Zachodu, cóż, poza małżeństwem mojego drogiego brata z Jeyne Farman z Pięknej Wyspy, oraz ośmieszającym upadkiem Lady Brax, nic. A może ty coś wiesz, książę? — dopytała. Tommen - choć młody - znajdował się blisko dworu. Na pewno wiele słyszał!

Ja, niestety nic nie wiem. Powiem szczerze, że niewiele się dzieje. Królestwo rozwija się, a trakty są w spokojne. Tak mówił zarządca, ludzie są zajęci sobą i nie powstaje wiele plotek, które dotarłyby do Casterly Rock. Mówiliście mi o ożenku brata jak się miewają? Przybyli wraz z wami czy pozostali na zamku ? – Odpowiedział młodzieniec. – Rozumiem, w takich momencie mogłaby być najbrzydsza na świecie, ale jej dziedzictwo, skusi wielu. Co do tego, czy lord tak uczynił nie wypowiem się, bo wiedza z jednego źródła jest niepewna, choć nie mówię, że lady kłamie, ale moneta ma, dwie stroni. Dlatego trzeba poznać zdanie obu stron. – Zaczął się bawić rogiem swojej koszuli bawiąc się spojrzał na dziewczynę z zainteresowaniem .- Jaka Lady Brax? Chodzi o moją babcię, kiedy się wywróciła nic jej nie jest ? – Żywo się zainteresował, choć z matką królowej nie miał często do czynienia była to jak by nie patrzeć bliska rodzina, a może nie chodziło o jego babkę, ale o ciotkę lub żonę któregoś z wujów. W tej chwili było to mało ważne chciał dowiedzieć się co się wydarzyło i o co chodziło.

Czy interesowały ją losy królestwa? Dopóki była bezpieczna - w ciepłych komnatach - i otoczona bogactwami, to nie zamierzała narzekać. Dlatego ucieszyła się, że nie wydarzyło się nic specjalnego - żadnych wojen, zatargów dyplomatycznych, właściwie niczego!
— Och, postanowili spędzić więcej czasu w swoim towarzystwie i pozostali na zamku. Towarzyszę jedynie panu ojcu i matce, powinni gdzieś tutaj być... — uśmiechnęła się. Uwagę o niepewnym źrodle powinna zignorować: po lordzie Westerlingu spodziewać się mogła wszystkiego, a nawet jeśli Elyana trochę tę sytuację podkoloryzowała to chociaż dała Lauryn idealną plotkę do rozprzestrzeniania.
Na wzmiankę o BABCI BRAX musiała powstrzymać się przed zasłonięciem ust. Nie spodziewała się, że jej los może tak Tommena obchodzić! Właściwie to kompletnie zapomniała, że Braxowie byli tak blisko związani z rodziną królewską, wypadło jej to z głowy.
— Miałam na myśli najmłodszą Lady Brax, twoją kuzynkę, jeśli się nie mylę, książę. — wyjaśniła spokojnie. — Szczęśliwie jednak wyszła z tego cało. Możliwe jednak, że powinieneś do niej napisać? Kiedy ostatnio odwiedzałam Hornvale, wydawała się odrobinę samotna. — dodała. Lady Brax była paskudna i szczerbata, ale chyba zasługiwała na trochę więcej.