Obserwatorium na szczycie kopuły Wysokiej Sali

No cóż, ich gość nagle się rozmyślił co do zwiedzania pokoju, co do zwiedzania wieży, z której świetnie obserwuje się niebiosa oraz ziemiepołożone niżej. Sokół był wyćwiczony w bieganiu po schodach, więc taka wspinaczka nie powodowała na nim nawet jednego westchnięcia ze zmęczenia. Ciekawe czy tak samo dałbym radę w górach. Zapytał sam siebie niepewnym tonem w głowie, po czym iście gibkim krokiem wszedł na ostatni schodek obserwatorium, gdzie zaraz się obrócił i śledził drugiego księcia swoim zmęczonym spojrzeniem.
- Hmmm. - Książę zastanowił się co do rzeknięcia czegoś o tym miejscu. Był on z lekka zakłopotany, bo białowłosy strasznie wymagał od Arryna mówienia, a on sam z lekka się wstydził poznawać taką osobę.- Lepiej jest tu przychodzić nocą, gdy jest czyste niebo, książę. Widoki gwiazd wtedy przez owego dalekowidza potrafią zauroczyć swoim blaskiem i urokiem.- Mówiąc to ponownie się obrócił i sięgnął po najbliższy dalekowidz jaki był na stoliczku obok. Gdy to robił, Hector przysiadł u jego prawej nogi, a sam Ser Hawke poprawił rękawicę na swojej prawicy. Harry potem obrócił się do księcia Zatoki.- W dzień natomiast, gdy ma się szczęście, można zaobserwować dalekie miejsca w Dolinie, bądź słynne rzeźby które znajdują się w naszych górach. Macie chęć popatrzeć, książę?- W tym momencie młody strasznie zmieszał się w duchu, bo żeby podtrzymywać rozmowę, musiał cytować słowa ich Maestera. Jeśli książę Zatoki był chętny popatrzeć, to Rudzielec poilustrował starszego gdzie można podejrzeć ciekawe widoki. Jednym z nich przypadkowo była naga dziewoja kapiąca się w strumyku niedaleko Orlego Gniazda, ale tego Wnuczek Harrolda Arryna na pewno nie chciał mu pokazywać, czysty przypadek, że tak Valyriański trafił.
Junior podrapał tak swego psa za uchem, po czym odpowiedział na pytanie Księciunia. Chłopak był skryty, więc nie zamierzał tego dokładnie wyjaśniać.- Dziękuję za propozycję, książę, ale...wolę zostać w mej rodzinnej twierdzy jeszcze przez jakiś czas. Może jeszcze kiedyś dołączę.- Rzekł ostatnie słowa z wyrazem twarzy, który miał coś takiego w sobie, że było można zaufać młodemu co do decyzji dołączenia się kiedyś do wspólnej wycieczki po Westeros.

- Rozumiem. - Rzekł spokojnym tonem, myśląc nad tym, co powinien teraz zrobić, bo Aerion zabrzmiał dla niego jak smutna żaba. Może odprowadzę go do Gulltown z drużyną rycerzy Orlego Gniazda... W sumie książę mógłby to zrobić, ale sobie nagle przypomniał, że pierwszego lutego nastąpi bardzo ważne wydarzenie w ich rodowej Twierdzy, więc nie mógł wyjeżdżać ot, tak sobie. Takie to już życie księcia jest. Westchną w duchu chłopaczyna i posłał naprawdę miły uśmiech czarnemu smoku.
- Potowarzyszyłbym z wami w drodze do naszego Gulltown, ale na najbliższe dni mam zakaz co do wyjazdów.- Mówił nadal z owym ciepłym uśmiechem.- Być może jeszcze kiedyś będziemy mieli okazję się spotkać i wtedy może będę miał wolniejszą rękę co do podróżowania po świecie. - Nie wiedział jak to inaczej wyjaśnić sprawę, ale niedługo miała się odbyć wielka przemowa dziadka, a rudzielec będzie musiał zapewne mieć za zadanie dobrze wyglądać i reprezentować się na dworze ich rodu. Jeżeli Aerion nie kontynuował już rozmowy, to książę odprowadził go do wieży gościnnej, gdzie jak sama nazwa mówi, posiada tam komnaty gościnne. Poinformował on przy okazji służbę, że jest to gość honorowy, więc powinno się go dobrze traktować. Gdy to wszystko się skończyło, Harry wrócił do ogrodów i westchną z ulgą, że może spędzić trochę czasu sam. Przy okazji odebrał on pergamin i węgielek ze swojego pokoju, więc siedząc na ławce, począł tak rysować odległe Góry. Ciekawe człowiek z tego Aeriona... Spojrzał tak na swojego psiaka, który leżał pod nogami księcia. Szkoda, że nie umiesz mówić. Zaraz po tym wrócił do rysowania.