Dziedziniec Stackspear

Wszystkie plany Tommena przedłużyły się w czasie o parę tygodni, sam młodzieniec nie był zadowolony z takiego obrotu spraw, jednak przez ten czas zdołał się odpowiednio przygotować, a i zamówione miecze i sygnety prezentowały się znakomicie. Tak jak Lannister mówił, każdy z nich był dziełem sztuki rzemieślniczej. Po odebraniu podarków młodzieniec od razu wysłał pierwszego kruka do Lorda Stackspear i nakazał ruszać jeszcze tego samego dnia. Przez sześć dni delektował się podróżą oraz wolnością, jaką dawało mu opuszczenie zamku. Podczas wyprawy starał się nauczyć wszystkiego, czego nie mógł w zamku, jak rozbić namiot, oporządzić wierzchowca, czy jak przyrządzić posiłek. Z biegiem dni wszystkie te czynności szły mu coraz lepiej i potrzebował coraz mniej pomocy swoich ludzi. A jechali wraz z nim rycerze wybrani przez dowódcę gwardii zamkowej. Większość byli to wprawieni w boju weterani oddani swojej służby i godni zaufania ludzie, którym to i król zaufał, biorąc udział podczas wyboru kandydatów do ochrony księcia. Szóstego dnia Lannister zauważył majaczącą w oddali sylwetkę Stackspear, chłopak wiedział już, że znajdują się prawie u celu. Wysłał jednego członka świty, przodem by ten poinformował lorda o przybyciu księcia.
Na dziedziniec zamku wjechała kolumna ludzi, była ona starannie przygotowana i wyćwiczona. W pierwszej kolejności wjechało sześciu gwardzistów, którzy stanowili forpocztę, za nimi podążał Tommen, którego po bokach chronił dowódca oddziału oraz zaprzysiężona tarcza, a za chłopcem podążała kolejna szóstka dumnych gwardzistów. Na końcu kolumny jechała reszta gwardzista oraz dwa wozy z ekwipunkiem, oraz prezentami. Pokaz ten nie miał zamiaru pokazywać wrogości, czy nie ufności Tommena do lorda, lecz siłę i splendor Lannisterów. Gdy oddział rozdzielił się według rozkazów dowódcy, a Tommen zauważył lorda wraz z rodzinną, oczywiście ruszył się z nim przywitać, wcześniej schodząc z wierzchowca – Lordzie Stackspear dziękuje za waszą gościnność, mam nadzieje, że moja wizyta nie będzie dla was problemem – Młodzieniec starał się, mówić przyjacielsko oraz z nutą wesołości, a z twarzy chłopca nie schodził uśmiech się, jeśli Lord uklęknął, oczywiście poprosił go by powstał, nie potrzebował takich działań. – W podzięce za waszą gościnność mam dla was podarek, ale myślę, że tym zajmiemy się później. – Zasugerował, choć jego przybycie zapewne sprowadziło wielu gapiów, to miał nadzieje na większą publikę, gdy będzie wręczał podarki w imieniu swoim i króla. Gdy już przywitał się z lordem, a na spotkanie wyszła rodzina lorda oczywiście i z nią się przywitał, zapamiętując imiona oraz wygląd wszystkich członków familii władcy zamku.