Zamkowa brama

[***]

Wraz z opustoszeniem dwóch wiosek udało im się zabrać trochę kosztowności i pożywienia. Następnie nieco spłoszeni przez lordów z krain Reach, gnali w stronę południa i wschodu. Na czele oddziałów poruszał się cień dużego konia, którego dosiadała pewna siebie i zdeterminowana Żelazna Dziewica.

– Każdy, choćby nawet najmniejszy krok, prowadzi do dużego sukcesu. Tak mnie uczono, towarzyszu. Nie śmiej wątpić w me rozkazy. Łączą nas wspólne idee, a każdy poczyniony ruch, podobny do tego sprzed dziewięciu dni, przybliża nas do osiągnięcia celu. – Lodowatym głosem obdarzyła jadącego obok niej mężczyznę bez ucha. Ten jednak nie odezwał się słowem, milknąć do samego końca podróży. Dotarli bowiem pod same bramy Blackmont. Wtedy też blond rycerz zsiadł z konia i dziarskim, wolnym krokiem podszedł do strażników. Po drodze ściągnął hełm, który wypuścił długie kosmyki na światło dzienne. Zdjęła także grubaśne, żelazne rękawice.
– W imieniu lorda Yronwooda proszę byście przyjęli mnie oraz moich ludzi. Część z nas rozbije obozy pod murami, zaś jednostki wyższe ugośćcie w swym zamku. – Wyrzuciła z siebie prośbę, choć przy tonie głosu, jaki przybrała, brzmiało to trochę jak rozkaz. – Powiadomcie również swego pana. Chciałabym się z nim dzisiaj zobaczyć. – O Żelaznej było coraz częściej słychać w zakamarkach górzystego królestwa. Strażnicy z pewnością wiedzieli, iż rozmawiają z córką ważnej, dornijskiej osobistości.