Balkon na trzecim piętrze

Smok przefrunął nad górami i wylądował na wrogiej katapulcie, którą to zaraz zdjęto w rezultacie z planszy, ku uciesze Valeriana. Nie był on najlepszym graczem w cyvasse. Kiedyś ktoś tłumaczył mu zasady, ale wtedy gra go jakoś nie zaciekawiła. Ostatnio za to znów spotkał się z nią w Pentos i tym razem postanowił spróbować swoich sił, nawet pomimo nikłej znajomości zasad.
– Twój ruch – rzekł z uśmiechem do przeciwnika w tej rozgrywce, swego teścia. Cieszył się, że udało mu się namówić lorda Rykkera do gry. Dobrze było mieć rywala na podobnym poziomie, dzięki czemu nie był z góry skazany na porażkę.
W pobliżu stał sługa, który w przeciwieństwie do dwóch lordów dobrze znał zasady tej gry i tłumaczył graczom, jakie ruchy są dozwolone, a jakie nie, gdy Ci mieli jakieś wątpliwości.
Vivi szybko załapał, że smok jest jedną z silniejszych jednostek, poruszał więc właśnie tego pionka najczęściej. Z wykonanych do tej pory pięciu ruchów, trzy dotyczyła właśnie tej figurki. Wydawało się to dobrą taktyką, by wykorzystywać najlepszą jednostkę. W dodatku był to smok. Gdyby najlepszą jednostką był jakiś rycerz czy słoń bojowy, pewnie Velaryon nie wykorzystywałby jej równie ochoczo.
– Masz teraz jedną machinę oblężniczą mniej. Jak odpowiesz na ten ruch? Czyż machiny oblężnicze nie są kluczowe w takiej walce? – zapytał, prowokując nieco temat wykraczający poza samą rozgrywkę. Oczywiście lord Rykker mógł tego nie wyłapać.
Skinął też zaraz na sługę, by ten uzupełnił jego srebrny puchar lekkim, słodkim winem, idealnym na takie okazje. Było rozwodnione, by spokojnie można wypić przynajmniej kilka kielichów, nim poczuje się skutki alkoholu płynącego we krwi.