Przedpola

Po dotarciu do Gorzkiego Mostu Garlan uważnie, z bezpiecznej odległości zlustrował mury zamku. Odległość nie była problemem, gdyż miał lunetę z Myr.
Starał się oszacować jakość murów, ilość żołnierzy na nich, jakość i ilość bram itd. Fosa też była istotnym elementem. Gdyby była podobna do tej ze Stołu to mosty pontonowe już są...
Żołnierze tymczasem mieli wyładowywać sprzęt i przygotowywać się do szturmu. Jeśli wszystko pójdzie dobrze to może nawet uda się wziąć zameczek z marszu.
Przed samym szturmem pewnie pośle Allisera z warunkami kapitulacji, ale nie będą one łagodne. Cholery Caswell zabił Edwyna. Niech więc nie liczą na dobre warunki. Bezwarunkowa kapitulacja, to by im najchętniej zaproponował.

Fanatycy wkroczyli do zamku, a o poranku następnego dnia w końcu dotarły pod twierdzę również wszystkie siły Hightowerów rozrzucone po okolicy. Od jeńców dowiedziano się, że przybyli głównie z Królewskiej Przystani, gdzie było wielu Braci Ubogich, a po drodze dołączali do nich kolejni wierni maszerujący wspomóc Wielkiego Septona w walce z plugawymi heretykami, siostrojebnymi Hightowerami. Liczenie zaś na to, że brudni fanatycy orientować się będą w zdolnościach dowódczych prowadzących ich rycerzy było głupotą większą niż wejście w zasadzkę, więc niestety nie otrzymano podobnych informacji. Ludzie Garlana dowiedzieli się za to, że uzbrojenie wiernych było datkiem jaki Wiara otrzymała od rządzących w dawnej stolicy Baratheonów. Zamek nie miał fosy.

Fanatycy nieco zmienili plany Garlana. Szturm byłby zbyt kosztowny.
-Rozkładać warowne oblężenie. W bezpiecznej odległości. Najlepsze umocnienia naprzeciwko bramy. Zestrzeliwać kruki. Ludzi Caswella żywić i traktować normalnie. Fanatykom dawać tylko resztki i to w takiej ilości, żeby cały czas byli głodni. Trebusz ma walić w mury, ale płonącymi dzbanami. Niech spali jak najwięcej żołnierzy wroga. Skorpion niech też poluje na tych na murach. Rzemieślnicy mają dbać o ciągłe dostawy amunicji i pilnować by machiny się nie popsuły. Walcie bez przerwy, dzień i noc. Jak wróg opuści mury zacznijcie walić w zabudowania za murami. Potrójne straże, obserwować uważnie zamek. Na razie niech sobie ludzie odpoczywają. Zwłaszcza jazda. Potem niech zaczną robić więcej plutei. A jazda niech się rozjedzie po okolicy szukać jedzenia, materiałów dla rzemieślników i patrolować. Część niech weźmie zbroje i znaki Caswella i udaje jazdę Lorda Gorzkiego Mostu. Ci mają rekwirować wszystko bez rekompensaty. Lord zabiera i tyle. Ci w naszych znakach niech płacą normalnie. Mamy dość złota ze Stołu.
Na razie Garlan chciał zmiękczyć wroga. Jeśli wróg całkiem odpuści obsadzanie murów, albo nadejdzie bardzo ciemna noc wyda kolejne rozkazy.

Ostrzał trebusza trwał w najlepsze, jednak nie zdawał się czynić wiele obrońcom. Przynajmniej z pozycji obserwatora stojącego poza murami, który miał ograniczony wgląd w sytuację po ich drugiej stronie. Strażnicy Caswellów ogólnie rzadko kiedy wychylali głowy zza blanek kontrolując co się dzieje pod ich zamkiem. Kilka dzbanów przeleciało również na drugą stronę, ale niewielka ilość dymu sugerowała raczej, że nie wywołały żadnego znaczącego pożaru.
Jeśli zaś chodzi o pogodę, to nad zamkiem zbierały się ciemnoszare chmury. Noc już teraz zapowiadała się na ciemną i bezgwiezdną jeżeli na to właśnie czekali Hightowerowie.

Garlan miał zamiar wykorzystać bezgwiezdną noc.
Po pierwsze trebusz miał walnąć płonącym dzbanem, albo nawet kilkoma w okolice bramy. Z taką substancją, która się będzie paliła długo i powoli. Na przeciwko bramy w bezpiecznej odległości miała stać piechota. Na wypadek gdyby wróg próbował wycieczki.
Potem trebusz miał dalej ostrzeliwać mury, razem ze skorpionem.
Korzystając z ciemności łucznicy mieli po cichu podejść pod mury chowając się za pluteiami. Następnie puścić salwę we wrogów na murach i skryć się za osłoną. Mieli się nie wychylać. Siedzieć tam cały czas i nie strzelać. Wróg niech sobie strzela, jeśli się nie wychylą powinni być wszyscy bezpieczni.
Gdyby wróg nie oddawał przez pięć minut mieli wychylić się, puścić szybką salwę i znów czekać. Proces miał się powtarzać.
Gdyby przeciwnik nie oddawał przez dłuższy czas mieli ostrzelać blanki płonącymi strzałami. Tak, żeby oświetlić i widzieć gdyby wróg jednak się pojawił.
Gdyby go nie było mieli się zbliżyć bardziej i strzelać poza murami w zabudowania.
Miała w tym wszystkim brać udział tylko taka liczba dla jakiej były pluteie.

Ludzie Garlana sobie postrzelali, nic nie wiedzieli o stratach wroga poza pięcioma ludźmi ustrzelonymi przy gaszeniu umocnień, ponieważ strzelali poprzez mury praktycznie na oślep. Ostrzał nadpalił kawał drewnianego muru w jednym miejscu, acz umocnienia wciąż miały kamienną podstawę i wypełnione były ziemią przez co uszkodzenie ze spalonego drewna na szczycie nie dawało wiele atakującym.


Nadszedł kolejny dzień, trochę pochmurny, podobnie jak ostatnia noc.

Plan powoli działał. Garlan nie miał zamiaru zrobić wyrwy w murze to też kamienna podstawa w niczym mu nie przeszkadzała. Chciał spalić drewnianą część za którą obrońcy się kryli.
Miał się tym zająć trebusz strzelający płonącymi dzbanami oraz skorpion. Mieli poszerzyć powstała dziurę. Następnie miała tam iść część łuczników za pluteiami. Jeśli obrońcy by strzelali mieli pozostać za zasłoną i nie strzelać. Gdyby obrońcy nie strzelali mieli zacząć pomagać trebuszowi i skorpionowi.
Gdyby obrońcy zaczęli jednak strzelać natychmiast mają się chować i nie strzelać. No chyba, że da się walić na oślep nie narażając się na ostrzał. Wtedy mieli walić mniej więcej w drewniany szczyt muru. Albo ponad nim.
Piechota wraz z kawalerią miała pilnować bramy, żeby czasem wróg nie zrobił wycieczki. Z bezpiecznej odległości rzecz jasna.

Zniszczona została kolejna część muru u jego szczytu, poszerzając dziurę.

21 sierpnia 336AC

Nadszedł kolejny pochmurny dzień.

Pora była na poważniejsze działania. WSZYSCY Łucznicy mieli wziąć pluteje, (w tym te nowo zbudowane). Dla wszystkich zapewne nie starczyło, więc miała ich osłaniać piechota murem z tarcz.
Trebusz i skorpion miały dalej strzelać, a łucznicy zbliżać się i kłaść ogień zaporowy płonącymi strzałami na wyrwę, a potem dalej. Na jej boki i wgłąb. Tak by wywołać pożar w zamku. Skoro zamek był mały to zasięg łuczników powinien wystarczyć by pokryć cały teren jeśli udałoby się podejść pod sam mur. A nawet jeśli nie cały to zapewne większość.
Wewnątrz znajdowało się z pewnością wiele drewnianych budynków, skoro nawet blanki na murach były z drewna. Systematyczny ogień zaporowy powinien więc wszystko pięknie palić. Oraz zabijać tych, którzy próbowaliby gasić.
Ostrzał miał być prowadzony i przesuwany bardzo powoli i dokładnie, żeby nie pozwolić przeciwnikowi przejść przez ostrzeliwany obszar i zająć pozycji na podniszczonych murach. Gdyby jednak fanatycy zaczęli się tam przedzierać ostrzał miał zostać cofnięty na mury i sami łucznicy też mieli się cofać.
Z kolei kawaleria miała ustawić się do szarży gdyby ktoś próbował uciekać bramą. Miała ją wspierać reszta piechoty niepotrzebna do osłaniania łuczników oraz innych zadań jak pilnowanie jeńców.

Trebusz doznał niewielkiej awarii przy próbie wystrzału, a wystrzelona z niego płonąca beczka trafiła przez to prawie we własnych ludzi, rozbijając się pod murami. Szczęśliwie nikt nie ucierpiał, a inżynierowie do końca dnia mieli dopasować i wymienić uszkodzone części. Sami strzelcy tymczasem nie czynili żadnych widocznych postępów strzelając ponad murami.

Garlan zdjął hełm i przejechał ręką od czoła aż po brodę. Dlaczego musiał pracować z takimi niekompetentnymi ludźmi? Przywykł do pracy z najemnikami, którzy znają się na rzemiośle. A ci tutaj? Taka dobra zasadzka. Powinni zmasakrować fanatyków. Nie. Tak strzelali, że tamci uciekli.
Teraz półtora tysiąca łuczników strzela i strzela i nie potrafi wywołać pożaru... Oby chociaż gamonie zabili część z tych, którzy gaszą. Choć Garlan zaczynał myśleć, że łamagi strzelają tak iż gaszący unikają strzał...
Co jednak było robić? Nic, czekać i liczyć, że niedojdy wreszcie coś podpalą. Albo że obrońcom prędzej się skończą ludzie niż atakującym strzały...
Oczywiście trebusz miał dołączyć. Co jakiś czas łucznicy mieli też wracać odpocząć. Reszta rozkazów pozostała bez zmian.
Jeśli po 3 dniach nie będzie zadowalającego efektu to Garlan najpewniej zarządzi przygotowania do szturmu...

Kolejnego dnia z udziałem trebusza było już o wiele lepiej i nad zameczkiem Caswellów częściej pojawiał się dym, który też utrzymywał się dłużej niż wcześniej. Największy sukces osiągnięto jednak dopiero jeszcze następnego dnia i atakujący dziękować mogli jedynie Siedmiu, że z ciążących nad głowami armii chmur wciąż nie opadał deszcz. Wewnątrz zamku udało się wywołać spory pożar, który objął też częściowo drewniany donżon. Poza nim z pewnością paliło się kilka innych budynków, jakie oblegającym zasłaniały mury Gorzkiego Mostu. Nikt jednak nie próbował uciekać przez bramę prosto na wojska najeźdźców, najpewniej nie spodziewając się wiele dobrego ze strony armii znanej z braku honoru, wiary oraz godności frakcji, która w dodatku zaczęła ostrzeliwać zamek przed postawieniem jakichkolwiek warunków. Niektórzy z rycerzy patrzyli też na płonący donżon z czymś co raczej nie było radością. Król raczej nie byłby zachwycony, gdyby rodzina Caswella, którą przede wszystkim mieli pojmać, spłonęła.

Słuszny opierdziel dowódcy i wreszcie zaczęło iść dobrze. Niech się pali. Niech się spalą wszyscy fanatycy. Tak jak wioska, która podpalili. Kto od ognia wojuje ten od ognia ginie...
Chodziło jednak o spalenie armii i zamku, a nie donżonu toteż Garlan zarządził przesunięci ostrzału tak, by nie palić donżonu.
Jednocześnie nakazał rycerzom w szczególności tym z niezadowolonymi minami by podjechali pod nieostrzeliwaną bramę i oświadczyli, że obrońcy mogą skapitulować.
Zwykli żołnierze wrócą do domu po złożeniu broni. Rodzina Caswella i rycerze zostaną zabrani do Wysogrodu i nie spotka ich żadna krzywda.
Jedynymi, którzy mają skapitulować bez żadnych warunków są fanatycy.
Jeśli obrońcy się zgodzą to ostrzał zostanie natychmiast przerwany i będą mogli wychodzić bramą. Oczywiście bez broni.
Gdyby do kapitulacji doszło wojska się miały ustawić tak, by najpierw ostrzelać łucznikami wychodzący, a potem rozjechać ich jazdą. Tak na wypadek gdyby fanatycy jednak wychodzili z bronią.

Gdyby łaskawa oferta została odrzucona to ostrzał miał być kontynuowany aż spali się wszystko poza donżonem.

Kasztelan odkrzyknął rycerzom, że ofertę rozważy, acz uważa, iż zostanie ona przyjęta. Po tych słowach zniknął z murów i pojawił się ponownie po jakimś kwadransie. A przynajmniej pojawiła się jego głowa rzucona pod nogi posłów Garlana przez fanatyków z Braci Ubogich, którzy słysząc o poddaniu się bluźniercom najwyraźniej bardzo się rozgniewali. Trudno było powiedzieć ilu ludzi poza kasztelanem zginęło, ginęło lub jeszcze miało zginąć w ciągu najbliższych minut, ale Gorzki Most z pewnością nie podda się prędko. Teraz trwał w uporze fanatyka, dla którego śmierć w walce z wrogami Wiary była jedynie upragnioną drogą w objęcia Siedmiu.

Garlan nie musiał czekać aż rycerze wrócą by oświadczyć co się stało. Obserwował wszystko przez swoją lunetę z Myr i domyślił się co zaszło.
-Nie przerywać ognia! Spalić mi to robactwo! - zawołał. Chcieli siedzieć i walczyć to niech się pieką w pożarze.
Z drugiej jednak strony szkoda było trochę ludzi w donżonie. Caswell był durniem, ale czy jego rodzina była temu winna? Do tego mógł być tam skarbiec. Złoto nawet jak się spali można odzyskać, ale inne rzeczy?
Kazał więc załadować beczki z wodą zamiast z olejem na trebusz i strzelać nimi tak by gasić donżon. Łucznicy natomiast mieli kontynuować ostrzał tak by wypalić wszystko poza donżonem.
Hightower nie omieszkał też przejechać po oddziałach informując ich co zrobili plugawi fanatycy, gdy otrzymał dokładną relację od posłów
-Odcięli głowę kasztelanowi Gorzkiego Mostu! Był ich wiernym sojusznikiem, do samego końca, bo to już jest koniec! Chciał przerwać walkę, która nie miała już żadnego sensu! Chciał ratować rannych, kobiety, dzieci. Za to fanatycy go zabili! Wpuścił ich do swojego domu! A oni weszli, skorzystali z tej gościny, a potem wyrzucili jego głowę przed bramę! Tak się kończą układy z fanatykami! Wielu może nas nie popierać, uważać, że z wiarą walczyć nie należy. Ale my musimy uratować wszystkich przed tymi zwyrodnialcami! Nie możemy z nimi paktować, nie możemy próbować się z nimi dogadać. Zabicie ich wszystkich to jedyne wyjście! Jeśli tego nie zrobimy to kiedyś głowa któregoś z nas zostanie wyrzucona przez bramę.
Nie omieszkał powiedzieć o tym wszystkim również złapanym jeńcom Caswela oraz zakładnikom z Długiego Stołu.

Jak pożar się skończy Garlan przeprowadzi szturm.

MG:

Pożary w końcu się skończyły, acz trudno było ocenić poziom zniszczeń przez przesłaniające większość zabudowań mury. Same umocnienia zewnętrzne w wysokości dochodziły gdzieś może do szesnastu czy siedemnastu stóp, a jak już wcześniej zaobserwowane spalenie drewnianej obudowy szczytu dało niewiele poza pozbawieniem wrogich strzelców osłon. Podstawa muru obłożona była bowiem kamieniem - do około 6 stóp - a wnętrze było usypane ze zbitej ziemi.

Przyszła pora na finał. Garlan rozkazał wyciągnąć pobudowane w Długim Stole mosty pontonowe. Piechota miała je nieść nad głowami, a następnie oprzeć o mury i zrobić swego rodzaju rampę. Mosty miały na rogach otwory do wbicia pali, żeby się nie przesuwały, toteż zepchnięci ich powinno być niemożliwe. Albo przynajmniej trudne. Gdyby potrzebowały dodatkowego mocowania, albo trzeba było połączyć dwa, bo jeden za krótki, to miano to zrobić.
Cała operacja miała odbyć się pod osłonowym ogniem półtora tysiąca łuczników, których osłaniały pluteie i pozostała piechota tarczami.
Gdy rampa była gotowa wszyscy mieli ustawić się tak, że piechota osłania łuczników, a ci strzelają ponad nimi. Najpierw miał iść ogień zaporowy, a potem gdy już wejdą na mury wszyscy mieli poruszać się w ten sposób i atakować kogo spotkają. Łucznicy wystrzeliwują to co nadciąga, a jeśli ktoś dojdzie dobija go piechota. Gdyby grupa była wyjątkowo duża to formacja powinna się cofać cały czas będąc frontem do wroga i strzelając. Tak, żeby maksymalizować czas ostrzału. Gdyby wróg miał łuczników przed ostrzałem osłoni piechota murem z tarcz.
Garlan wszystkiego osobiście pilnuje, ale trzyma się z tyłu wraz ze swymi dwoma gwardzistami.

Fanatyków w zamku wciąż było wielu, a pozostający bez uzbrojenia dozbroili się na poległych niedawno zbrojnych Caswellów. Garnizon okazał się wybity do nogi, najpewniej stanął za kasztelanem. Ostrzał strzałami na oślep na dłuższą metę również nie był tak skuteczny jak najeźdźcy zapewne przypuszczali. Owszem, zginęła garść ludzi, jednak były wewnątrz twierdzy miejsca, w które strzały nie dolatywały, a po pewnym czasie powtarzania w kółko tej samej taktyki spuszczania strzały za strzałą obrońcy zauważyli, że warto chodzić z tarczami lub innego rodzaju osłonami.
W ten też sposób po wejściu po swojej mało wygodnej rampie na mur żołnierze Hightowerów od razu znaleźli się pod ostrzałem zgromadzonych na dziedzińcu łuczników wroga, chronionych przez drewniane osłony i wielu towarzyszy z tarczami zapewniających skuteczniejszą ochronę przed posyłanymi zza murów strzałami niż ta na jaką mogli liczyć gramolący się na umocnienia agresorzy. Próba "wystrzelania" każdego stawała się tym bardziej nieskuteczna, że nawet ściany spalonych częściowo budynków wciąż zapewniały fanatykom skuteczną ochronę i próba posunięcia się dalej wiązała się z koniecznością walki w zwarciu. Tutaj szczęśliwie obrońcy nie mogli już liczyć na o wiele lepsze pozycje jakie dawałby im mur, a i fanatycy byli mniej liczni, częściowo już poranieni przez wcześniejszą ucieczkę, ostrzał czy też walkę z ludźmi Caswellów. Wkrótce zamek, lub to co z niego zostało, padł. Domownicy chronili się w sepcie pod opieką miejscowego septona, ale żołnierzy lorda wybito. Rodzina Caswellów nie była obecna.

Skoro Gorzki Most został wzięty to Garlan postanowił poinformować o wszystkim Króla. Za pomocą kruka z Mostu, o ile jakiś się ostał, albo z Długiego stołu, który będą mijali.
Ruina nie przedstawiała wielkich walorów obronnych toteż Hightower nie zamierzał jej obsadzać. Wszystkie zapasy i wszystko co mogłoby się do czegoś przydać, a nie spłonęło miało zostać zabrane. Zwłaszcza wyposażenie żołnierzy.
Domownicy mieli być honorowymi gośćmi.
Natomiast fanatycy mieli być żywcem wbijani na pale na całym Różanym trakcie, powiedzmy co milę, aż się skończą. Każdy z odpowiednią tabliczką informującą jak potraktowali sojuszników w Gorzkim Moście. Lekkie podkoloryzowanie i uwydatnienie krwiożerczości fanatyków było zalecane.
Przedtem mieli zostać jednak wypytani czy nie lezie ich czasem więcej z Ziem Korony.
Długi Stół miał zostać wzmocniony do 200 łuczników i 300 pieszych. No chyba że jeńcy, albo też ocaleli domownicy Caswellów oświadczyli, że lezie tego tałatajstwa więcej.
500 ludzi powinno jednak zapewnić okolicy bezpieczeństwo. Mieli też dostać odpowiednie zapasy na 2-3 miesiące. O ile było ich dość.
Po wydaniu wszystkich rozkazów Garlan zostawił kogoś wiernego i z odpowiednimi umiejętnościami, by wszystkiego doglądał, a sam z jazdą i ważnymi jeńcami to jest domownikami Caswella oraz rodziną Lorda z Długiego stołu ruszył do Wysogrodu.

Wysłanie kruka do króla było niemożliwe, ponieważ ptak żadnym sposobem nie poleciałby do obozu wojskowego, a próbował dostać się do Wysogrodu. Można oczywiście było mieć nadzieję, że łucznicy króla zastrzelą czarnego posłańca, ale to gdyby jacyś strzelcy z monarchą zostali. Lepiej było wysłać gońca na szybkim koniu, albo słać kruka do sojuszniczego zamku w okolicy by przekazali do Doriana, acz straszne to już kombinowanie w tak nienaglącej sytuacji, a i lojalność okolicznych domów wciąż niepewna.
Z fanatyków wyciągnięto, że jest więcej braci w Ziemiach Korony, głównie w Królewskiej Przystani, gdzie pracują w zrujnowanym mieście pilnując porządku i zajmując się odbudową. Potwierdziła się też historia jakoby uzbrojenie tej rzeszy fanatyków było datkiem dla Wiary od Baratheonów. Ekwipunek miał przekazać im książę Lyonel. W dawnej stolicy było ich ponoć koło tysiąca, o ile nie zebrało się więcej w tym czasie, a podczas marszu przez północno-wschodnie Reach pod sztandar Wiary ściągnął kolejny tysiąc. Tymi ostatnimi Garlan właśnie się zajął.
Zapasów nie było wiele, ponieważ spora część żywności z Gorzkiego Mostu spłonęła. Mogli jednak pozwolić sobie na odesłanie załodze jadła na kolejny miesiąc jeśli dojdzie do oblężenia. Droga do Wysogrodu miała zająć armii piętnaście dni.