Wieczernik

Lucasa wcale nie trzeba było pośpieszać ani dwukrotnie wołać na posiłek. Był trochę żarłokiem i tylko regularnym ćwiczeniom zawdzięczał raczej muskularną sylwetkę, choć wiek zbierał swoje żniwo i Hightower miał wrażenie że brzuszek mu przez te lata jednak przyrósł na jakieś ułamki cala, ale jednak widocznie. I to bynajmniej nie mięśniem wojownika. Teraz jednak nie miał w głowie żadnej diety, był bowiem głodny jak wilk.

Stół był zastawiony nad wyraz suto i niemalże nad wyraz wystawnie dla przeciętnego człowieka, choć jako królewski brat i bogaty szlachcic, Lucas oczywiście przywykł do takich wieczerzy. Garth już zajął swoje miejsce i nawet zdążył skosztować wina, które sługa ogłosił jako podarek od przybysza z Braavos. Młodszy Hightower westchnął i spojrzał na dwa puste kielichy, jeden który przyniósł ze sobą z samotni (oczywiście z zamiarem późniejszego go odniesienia, no ale przecież nie mógł zostawić wina by wietrzało) i drugi, świeżo nalany. Szykuje się pracowity wieczór dla konesera, bowiem mimo swojego uwielbienia dla trunku, Lucas nigdy nie pił szczególnie szybko. Dostatecznie zbełtał sobie głowę za młodych lat, w którymś momencie życia nauczył się jednak raczyć aromatami, a nie chlać dla faktu chlania.

Młodszy brat usiadł na przeznaczonym dla siebie miejscu i zdecydował się wpierw spróbować wina ofiarowanego im przez ich gościa. Łyk był mały i raczej dla zachęty oraz spróbowania smaku. Wydawało się być porządnym gatunkiem. Król milczał, a Essyr jeszcze nie zajął swojego miejsca, więc i młodszy Hightower póki co nie kłapał swoją jadaczką, nie było co wcinać się między gospodarza i jego gościa.

Lucas pił w dalszym ciągu oszczędnie i powoli, za to na jadło rzucił się jak opętany, racząc się intensywnie białym i delikatnym mięsem kraba. Zasmakował w owocach i zwierzynie morza jeszcze jako mały dzieciak. Wszak większą część życia jeśli nie był na szlaku, spędzał rezydując w miastach portowych, jak chociażby ojczyste Stare Miasto, no i oczywiście Braavos. Ponadto bardzo mu takie specjały pasowały do wina, które wszak jest stosunkowo lekkim trunkiem. Nie potępiał jednak bynajmniej swojego brata za to, że ten z wielkim apetytem wsuwał podlewaną winem dziczyznę. Była to kwestia gustu. Lucas uwielbiał wszelakie wina, ale nigdy nie twierdził że istnieje tylko jeden jedyny i bezwzględnie właściwy sposób ich serwowania oraz smakowania.

Z uśmiechem przyjął iście kupiecką gadkę o winie. Trzeba było przyznać, że gość z Braavos miał w sobie dar do składania słów w ładnie brzmiące zdania, a to znaczyło że niewątpliwie musiał być dobry w swoim fachu. I dobrze, niechaj mu się darzy!
- Piłem kiedyś ten specjał, teraz pamiętam, choć przyznać muszę że jest to chyba najlepszy okaz jaki do tej pory napotkałem - powiedział z uznaniem, na znak podzięki unosząc lekko kielich w stronę Essyra. Garthowi smakowało chyba jeszcze bardziej, bo właśnie napełniał swoje naczynie po raz kolejny - Czy będę wścibski jeśli zapytam skąd go masz? Z samego źródła, czy może od zaufanego kupca, którego imieniem być może mógłbyś się podzielić? - Lucas nie miał zamiaru nalegać, wszak gdyby handlarze zdradzali swoje najlepsze kontakty i źródła zaopatrzenia, to rychło pojawiłby się dla nich konkurent. Miał jednak nadzieję, że Essyr weźmie poprawkę na fakt, iż Hightowerowi daleko było od zajmowania się kupiectwem i robienia mu konkurencji. Posiadacz takich delikatesów na pewno będzie miał go więcej, a może i jeszcze ciekawsze roczniki i gatunki.

Spoiler:

Tak jak Lucas podejrzewał, Essyr jakoś wyłgał się od wyjawienia swojego kontaktu, widać nie chcąc zabierać sobie w przyszłości sposobności zarobienia paru smoków na żądnych dobrego wina Hightowerach. Nie można było go za to winić, ani nie wypadało naciskać po zostawiającej mało pola do po popisu odpowiedzi, więc temat należało uznać za zamknięty. Zamiast tego skomentował atak na miasto.
- Wiele tupetu nabrali piraci przez te wszystkie lata - Lucas pokręcił głową, jakby z niedowierzaniem. Skłócone królestwa widać patrzyły bardziej na siebie i swoje ręce, nikomu nie opłacało się zwalczać piratów, tylko po to żeby w tym czasie najechał go sąsiad. Morskie pijawki niechybnie urosły więc w siłę. Oby tylko Stare Miasto potrafiło stawić im odpór. Być może należałoby pomyśleć nad jakimiś dodatkowymi umocnieniami? Młodszy Hightower na żegludze i walkach flot nie znał się za grosz, ale być może część jego wiedzy o lądowych udogodnieniach obronnych przyda się do wzmocnienia obronności portu. Będzie trzeba o tym porozmawiać z Garthem, pomyślał.

Tymczasem rozmowa zeszła na polowania, widać król nie miał za bardzo ochoty rozmawiać o piratach  przy kolacji. Lucas gorąco, choć bez słowa go w tym poparł, znał jednak swojego brata na tyle dobrze, że zauważył w jego mimice twarzy cień niechęci na samą wzmiankę o tych łotrach. Jako następny temat zarzucił jednak polowania.
- Straszniejszy jest chyba tylko widok żony biegnącej z wałkiem do ciasta[/b] - podchwycił żartobliwie wypowiedź króla, choć oczywiście nie miał tutaj na celu jego wykpienie, a raczej lekki żart sytuacyjny. Jako człowiek, który nieraz z żoną darł koty, Lucas doskonale wiedział o czym mówi - Północ ma swój urok, bracie. Gościłem raz w Białym Porcie, a choć może nie jest to idealny przykład typowego osiedla Północy, to było coś intrygującego i innego w tamtejszych ludziach, a nawet tym ich słynnym klimacie. Choć może mówię tak tylko dlatego, że byłem tam w lecie

A więc to wiedzy maesterów miał szukać przybysz z Braavos, tak przynajmniej wynikało z jego przed chwilą wypowiedzianych słów. Cytadela z pewnością chowała w swoich murach wielu mędrców i jeszcze więcej wiedzy zalegało tam na półkach w rzadko odkurzanych księgach, niemniej jednak Lucas ciekaw był co też mogło skłonić człowieka z tak dalekich stron do wizyty w tym przybytku. Na wschodzie znali się na arkanach handlu i zarządzania znacznie lepiej niż najwytrawniejsi finansiści spośród maesterów, a czegóż innego mógłby tutaj szukać kupiec związany z Żelaznym Bankiem? Wykluczył porady inżynierskie i techniczne, raczej wątpił też by twardo stąpający po ziemi Braavosi interesował się alchemicznymi dyrdymałami. Jedyne co przyszło Lucasowi do głowy to księgi genealogiczne, choć to miałoby sens gdyby na świecie tułał się jeszcze jeden warty poparcia pretendent do Żelaznego Tronu, którego prawa należałoby takimi księgami wykazać. To jednak nie wchodziło też raczej w rachubę, w końcu zarówno Targaryenowie wrócili, jak i niegdyś zapomniani Blackfyre'owie, a Stannis i Renly zrzekli się praw po Robercie.

Ostatecznie nie uznał jednak za celowe o to pytać, skoro nawet Garth oferował tylko i wyłącznie pomoc. Choć oczywiście nie była ona bezinteresowna, bo jego maester z pewnością powiedziałby swojemu królowi co tak nurtowało przybysza. Kto wie zresztą, może zbyt komplikował sprawę i tak naprawdę przybysz był po prosto wyjątkowo ciekawym świata osobnikiem, który przy okazji swoich podróży chciał zgłębiać tajemnice tego świata? Ostateczny ciąg bezowocnych przemyśleń skwitował banalnym stwierdzeniem.
-  Jeśli masz jakiekolwiek pytania, Cytadela jest zaiste najlepszym miejscem na znalezienie nań odpowiedzi. A nawet kilka tygodni w Starym Mieście to za mało by wyczerpać wszelakie możliwości rozrywki jakie oferuje, więc gwarantuję że swój pobyt tu zaliczysz do udanych.

Na słowa Essyra o Wysokiej Wieży, pokiwał tylko głową twierdząco. Ich dom na pewno był majestatyczną budowlą, o konstrukcji mniej misternej niż większość zamków, wszak architektonicznie była to po prostu wieża. Jednakże przez swoje rozmiary i szczegóły wykończenia oraz tajemnicze fundamenty i zapomnianą historię była z pewnością jedną z najbardziej interesujących i godnych zobaczenia fortec.
Lucas najadł się za dwóch, ale napił tylko za połowę siebie, nie chcąc wpadać w nastrój poalkoholowych rozważań i nazbyt nostalgicznych wspomnień. Poza tym nie wypadało raczej przy gościu pić zbyt wiele, bowiem jeszcze mógłby pomyśleć że ma do czynienia z alkoholikami i wynieść taki fałszywy obraz rodziny Hightowerów poza ściany Wysokiej Wieży. Garth nieco bardziej poluzował dzisiaj swoją dyscyplinę, wpadł bowiem w jakiś melancholijny nastrój, a na jego twarzy zadowolenie ze spędzanego przyjemnie czasu, walczyły z żalem iż trudy władzy przykuwały go do tronu i nie pozwalały ulecieć zbyt daleko. Była to rzecz, której chyba najbardziej młodszy Hightower współczuł starszemu bratu, a także obok rodzinnych uczuć jeden z głównych powodów dla których on sam nie pożądał królewskiej władzy. Lucas zbyt bardzo cenił sobie oddanie własnym zainteresowaniom, które szczęśliwym zrządzeniem losu były przydatne dla rodu, by brać na siebie naprawdę ogromną odpowiedzialność władzy monarszej.

- Nie przesadzaj, bracie – odrzekł w końcu pocieszająco. Miał w tym zresztą też interes, był od niego bowiem niewiele młodszy – Latka co prawda lecą, ale nie jesteś jeszcze starcem, więc gdy Dorian wybije sobie z głowy ostatki młodzieńczych myśli, wyruszysz w upragnioną podróż, a wtedy to my przypilnujemy królestwa  – uśmiechnął się do króla serdecznie.

Po twarzy brata Lucas spostrzec mógł ogrom rozmyślań jakie tłoczyły się w jego głowie. Miał nadzieję, że starszy Hightower nie robi sobie tym samym nader surowego rachunku sumienia i osiągnięć. On sam czuł ulgę, że zdążył się wyszaleć kiedy jeszcze był u szczytu swoich młodzieńczych sił i możliwości. Osiem lat spędził w Essos, sporą część z tego faktycznie w Braavos, ale większość tak naprawdę w marszu lub wręcz na polu bitwy. Nieraz zajrzał śmierci w oczy, nieraz mijała go ona o cal. Młodzieńcza krew jest jednak żądna wrażeń i choć z perspektywy dorosłego już człowieka, patrzył na młode lata z politowaniem dla swojej głupoty i braku rozwagi, to było w tym też wiele nostalgii.

Uśmiechnął się więc na toast brata i dołączając się do niego, wzniósł swój kielich wysoko i wychylił go do dna, co raczej rzadko mu się zdarzało. W głowie już jednak trochę szumiało i smak był coraz mniej odczuwalny, a za to język wyłapywał każdą cząstkę mocy alkoholu.

Widać było że kameralna uczta zbiera się ku końcowi, zwłaszcza że Garth przypadkowo zrzucił swój talerz, co mogło być wynikiem zamyślenia lub zmęczenia, nie wyglądał bowiem jeszcze na pijanego. Raczej na wesoło "wprowadzonego", a wszak Lucas wiedział że jutro z samego rana król będzie brał się do sztuk rządzenia. Niepokojące wieści, które przyniósł Braavosi na pewno nie obejdą się bez reakcji ze strony Hightowerów, nie mogli przecież pozwolić by Stare Miasto podzieliło los Miasta Cieni. Lucas nie był wytrawnym żeglarzem i ekspertem od floty, ale specjalistów od wszystkiego mieli aż nadto pod ręką w pobliskiej Cytadeli i Maesterowie z pewnością będą mogli doradzić jakiś sposób na zwiększenie obronności portu, albo i całego miasta. Ponadto, pomijając same kwestie wojskowe, wciąż pozostawała sprawa nowego Wielkiego Septona, który zdawał się mieć w sobie więcej fanatyzmu i zacięcia reformatorskiego niźli zdrowego rozsądku. To nie tak, że Lucas należał do wątpiących, antyklerykalnych lub kogoś w tym rodzaju. Wręcz przeciwnie. Lucas był bardzo pobożny i wierzący, Siedmiu nieraz dawało mu otuchę i siłę do życia, za które był im wdzięczny. Dlatego nie lubił jak ktoś podcierał sobie gębę wolą boską.

Do końca uczty Lucas nie odzywał się już szczególnie dużo. Zamyślił się i udzieliło mu się zmęczenie, wszak dzień miał aktywny i pełen wysiłku.