Port miejski

Ismena stała jeszcze przez chwilę nieruchomo, tak jakby przetwarzała pozyskane informacje. Dopiero po chwili odezwała się:
- Nie wątpię. Póki co jednak nie widzę niczego co mogłoby mi się spodobać.- Wzruszyła ramionami, tym razem nawet nie odwracając się do mężczyzny. Po chwili jednak przypomniało jej się coś istotnego.
- Gdzie to dziecko, Paz? Nie żebym się o niego martwiła, ale z reguły jest tuż obok ciebie.- Skrzywiła się na samą myśl o jego irytującym głosie. O ile kobieta starała się być neutralna w stosunku do każdego kogo spotkała, nie była w stanie znieść asystenta swojego pracodawcy.

Kupiec wzruszył ramionami i strzepnął niewidzialny pyłek ze swojego rękawa.
- Paz nudził się i kręcił bez sensu, więc kazałem mu przeprowadzić inwentaryzację... trzeci raz odkąd wypłynęłyśmy z Volantis. - Vidurio niemal wybuchł śmiechem. - Chlopak uwielbia liczyć, będą z niego ludzie.
Zamilkł wpatrzony w dużą ilość statków w porcie Starego Miasta. Starał się dojrzeć powiewające bandery, jednak „Dobra Fortuna” znajdowała się zbyt daleko.
- Coś się chyba dzieje... To dobry znak, stagnacja przeciwnikiem profitu, jak mawiał mój dziadek. - powiedział bardziej do siebie niż do kobiety.

Ismena również wzruszyła ramionami.
- Nie wiem, nie przepadam za nim. Jest zbyt...nadgorliwy. I irytujący.- Westchnęła, chowając swój sztylet tylko po to, żeby po chwili wyciągnąć go jeszcze raz i ponownie wrócić do zabawy. Kobieta wyglądała na znudzoną.- Kiedy dotrzemy na ląd?- Dodała po chwili, poprawiając włosy, które naleciały jej na twarz. Zerknęła jeszcze raz na pokład, po czym wskazała Vidurio, że kobieta zamierza przejść się po pokładzie.

Vidurio pokręcił głową i i błysnął zębami w uśmiechu.
- Nadgorliwość to dobra cecha u przyszłego kupca. - skwitował słowa Ismeny i nie przestawał wpatrywać się w horyzont, gdy ta chciała odejść. Nie skomentował też pytania "Kiedy dopłyniemy?", gdyż założył, że jest retoryczne, skoro oboje widzieli już brzeg.
Zamyślił się, rozwijając w głowie różne pomysły na zarobek. Jego umysł nigdy nie przestawał pracować, chyba, że spał, wtedy śnił o popycie, podaży i marży.
Gdy tylko zadokują, Vidurio zamierzał udać się na targ, gdzie swoje stoisko prowadził jego znajomy kupiec, Arion Feledore*, by wypytać go o obecną sytuację w mieście oraz omówić ewentualne interesy. Statki w porcie oznaczały żeglarzy, a żeglarze w porcie oznaczali zapotrzebowanie na wino. Vidurio mentalnie zatarł ręce, czując zbliżającą się okazję do zarobku.

*NPC w znajomościach

Kiedy tylko statek dotarł na miejsce a Vidurio z niego zszedł, Ismena upewniła się, że wzięła wszystkie rzeczy ze sobą, po czym zaczęła doganiać mężczyznę, zostawiając statek w rękach załogi.
- Gdzie dokładnie idziemy?- Zagadała w pewnym momencie, sprawdzając czy w pobliżu nie ma nikogo podejrzanego. Nie robiła tego z powodów "zawodowych" (a przynajmniej nie tylko) lecz z nawyku, który zaczął utrwalać się u niej od czasów jej zniewolenia.
Dzika szła koło mężczyzny jak żołnierz, aniżeli jak przyjaciółka, dając wszystkim potencjalnym agresorom znać o tym, że młody kupiec nie będzie łatwym celem. Jedną dłoń trzymała luźno, lecz druga cały czas leżała koło noża, gotowa by w razie potrzeby sięgnąć po broń.

Nareszcie, Stare Miasto. Jeden z niewielu obszarów Westeros, który można było nazwać cywilizowanym miejscem. Przynajmniej było tak kiedyś, nie miała pojęcia jak sytuacja zmieniła się po tym jak metropolia została splądrowana i częściowo spalona. Miała nadzieję, że wciąż uda jej się znaleźć dobrą gospodę, która spełni jej wygórowane wymagania, w końcu miała do załatwienia w mieście sporo interesów i nie chciała się męczyć od samego przebywania w nim.
Kiedy mała lyseńska flota handlowa wpłynęła do portu i załatwiono wszystkie sprawy z jego zarządcą, Shiera przystąpiła do wydawania poleceń. Po pierwsze kazała swoim podwładnym znaleźć jej "przyjaciela" żyjącego w mieście i parającego się handlem. Po drugie mieli znaleźć najlepszą, wciąż funkcjonującą gospodę i wynająć jej tam pokój na noc. Trzecią i ostatnia sprawą było zaś posłanie kilku ludzi do Wysokiej Wieży, aby poinformowano jej kuzynkę Laurę o odwiedzinach.
Sama Shiera czekając na wypełnienie tych zadań ruszyła w towarzystwie swojej obstawy przez ulice miasta rozglądając się i badając sytuację w jakiej przyjdzie jej handlować.


Po miłej pogawędce ze swoim znajomym oraz nocy w gospodzie jaka zapewniła jej w końcu ciepłą kąpiel oraz porządny, nie okrętowy posiłek, Shiera postanowiła zabrać się do pracy. Na początku chciała rozejrzeć się jeszcze po miejskich rynkach, po czym w końcu przystąpiła do ubijania interesów.

Zakup drewna by sprzedać je w Starym Mieście okazał się strzałem w dziesiątkę i dziewczę z zadowoleniem liczyło zarobek jaki uzyskało na podobnym przedsięwzięciu. Podobnie było z towarami ze wszystkich okrętów zapewnionych przez rodzinę. Kilkunastu kandydatów na pożyczkę również się znalazło, a Shiera dopilnowała by dostali ją na jak najkorzystniejszych warunkach. Jak najkorzystniejszych dla jej rodziny, rzecz jasna. Po długim dniu targowania się - chociaż niezbyt wymagającego - oraz negocjacji, panna Lohar postanowiła powrócić na spoczynek do gospody, w której obecnie rezydowała. Czekała na nią kolacja oraz kąpiel, po których miała zamiar dokładnie uzupełnić księgi rachunkowe i przygotować wszystkie papiery przed zwrotem ich w ręce dziada. W końcu chciała by wiedział jak duży sukces odniosła i jakie zyski czekają ich kompanię dzięki tej jednej małej wycieczce.

Przed samym zejściem na ląd, ponownie zapakował swojego konia w bagaże, z resztą podobnie uczynił jego towarzysz, który od rana chodził z uśmiechem na ustach bo udało mu się ograć marynarzy w kości i zgarnął całkiem sporo srebra. Po paru dłuższych chwilach stanął na deskach molo. Widok był całkowicie inny niż w Cuy. Widać było, że miasto także zostało zaatakowane przez Żelaznych, ale tutaj ich atak doszedł do skutku, a przynajmniej częściowego skutku. Ulice, budynki były w czasie odbudowy, zwłaszcza te, które były koło rzeki, czyli musiało to oznaczać, że przy tym korycie wodnym musieli najlepiej się zabawiać gwałcąc, mordując i niszcząc. To byli prawdziwi dzikusi, barbarzyńcy, a dodatkowo to, że nie może nikt im rzucić wyzwania na morzach powoduje tylko, że czują się całkowicie bezkarnie... Życie...
Ale mieszkańcy żyli swoim życiem, musieli żyć, jeżeli po takim ataku się by położyli i nic nie robili to byłoby to jeszcze większe zwycięstwo dla Żelaznych. Rozglądając się tak Malarik tylko zacisnął mocniej lejce swojego konia stojąc przy nim. Akurat zobaczył, że kupiec zszedł ze statku i widać było, że nie jest zadowolony z tego co widzi.
- Chyba to nie jest dobra pora na handel takimi luksusami jakie przywozisz. - rzucił do niego podchodząc. - Tutaj Żelaźni lepiej sobie poradzili niż w Cuy... No nic, życzę aby jednak udało ci się sprzedać i załatwić sprawy jakie masz do załatwienia i bezpiecznego powrotu. - podszedł do niego podając mu dłoń do uściśnięcia. Zapłatę już wcześniej uiścił będąc na morzu. Charres kiwnął głową na pożegnanie z handlarzem i rzucił do marynarzy, że dziękuje za dobrą grę na morzu, obaj odeszli prowadząc swoje konie na ląd.
Tak jak i wcześniej w mieście portowym pod Sunhouse Malarik szukał kapitana, który byłby ich w stanie zawieźć do Lannisportu, raczej w takim porcie jak ten nie powinno być z tym problemu, nawet pomimo ataku ludzi z Żelaznych Wysp... Wiadomo było, że jednym z warunków było zabranie ich całego dobytku wliczając w to konie, ale tym razem Młody Jastrząb szukał statku z jak najlepszą obstawą, dotarcie do Zachodu już było kwestią dłuższej podroży, zbliżali się także do wysp zamieszkanych przez Żelaznych więc ich aktywność mogła być większa, zależało mu na bezpiecznym dotarciu do portu Lannisterów. W tym celu rozpoczęli poszukiwania od... Karczm, bo gdzie mają przebywać żeglarze po podróży, jasne, że w karczmach, a na pewno tam mogli zasięgnąć języka. Chcieli także przynajmniej jeden dzień spędzić w Starym Mieście, aby chociaż na chwilę odpocząć od morza. Starali się znaleźć gdzieś wolne pokoje w tych lepszych przybytkach, z dobrym jadłem. A jak by mieli więcej czasu do odpłynięcia to może i nieco pozwiedzać owe miasto.

Chwilę to zeszło, ale jednak Malarikowi i Chrresowi udało się znaleźć kapitana, który płynie na ziemie Lannisterów, do Lannispotu. Wreszcie, musiał zwiedzić trzy porty, aby dopiero w ostatniej, największej znaleźć to czego szukał już od kilkunastu dni. Okręt z pięćdziesięcioma pięcioma zbrojnymi, było to w miarę dobrze, z tego co pamiętał kupiec z Volantis miał taką samą obstawę. Miał ich zabrać z całym dobytkiem za standardową cenę, a wypływał kolejnego dnia. Będzie mógł dostać się tam gdzie chciał od początku, aczkolwiek dziewięć dni rejsu to jednak był niezły kawałek czasu, zwłaszcza na morzu gdzie nie było tyle do roboty jak na lądzie, poza tym okrętowa kuchnia... Tak to było coś co było gorszym aspektem morskich podróży, już nawet sucha racja smakowała nieco lepiej od tego, chyba że to tylko na poprzednim statku tak kiepsko gotowali...
Młody Jastrząb jednak musiał przyznać, że Stare Miasto był czymś czego nigdy nie ujrzał w Dorne. Miasto było spore, wręcz wielkie dla Fowlera, a im bardziej szedł głębiej, wzdłuż rzeki widział coraz mniej zniszczeń spowodowanych przez najazd Żelaznych Ludzi. Malarik był zachwycony tym miejscem co jego towarzysz bardzo łatwo dostrzegał. To co robiło na nim największe wrażenie były ogromne Wysokie Wieże - siedziba rodu Hightower. Miał szczere uznanie dla budowniczych, którzy wznieśli te masywy. Przechodząc między ulicami dostrzegał także patrole sił Wiary - fanatyczni wyznawcy wiary w Siedmiu, gotowi poświęcić wszystko dla bogów ubrani w stroje Ubogich Braci, a w rękach broń, a od czasu do czasu rycerze - Synowie Wojownika, którzy tak samo oddali swoje życie służby w wiarę. Szczerze nie rozumiał fanatyzmu, a zwłaszcza tego religijnego i dziękował bogom, że Dorne jest od tego wolne, pewnie ci bardziej stuknięci uznali by ojczyznę Malarika za siedlisko zła czy coś takiego, bo są inni niż reszta Westeros. Czy naprawdę musiały istnieć takie osoby? Które próbują udowodnić innym, że jego religia jest lepsza od innej, a potem prosta droga do tego, aby ze sobą walczyli. Każdy niech wierzy w to co chce, jak chce sobie powiesić buta na ścianie i do niego się codziennie modlić to niech to robi, co to komu przeszkadza... Ale w sumie czego miał się spodziewać innego, Stare Miasto to siedziba Wielkiego Septona, tutaj religia była najsilniejsza.
O atakach Żelaznych,  wiedział, z resztą widział ich skutki, ale kolejne wieści były już ciekawsze. Nowy władca Wysokiej Wieży ożenił się z własną siostrą. Gdy to pierwszy raz usłyszał wybuchł śmiechem, w sumie jego rozmówcy wtedy dosyć dziwnie na niego popatrzyli. Widać chłopak musiał się nieźle na czytać o Targaryenach i mocno nimi inspirować, że hajtnął się ze swoją siostrą, Dorne było tolerancyjne, ale pewne granice były, a rżnięcie się z własną siostrą było tą granicą. Śmieszniejsze dla Fowlera było to, że to wszystko wydarzyło się tutaj, w mieście Wielkiego Septona. To był paradoks, wielki paradoks. To dlatego wyczuwał też pewnie napięcie w mieście, teraz wiedział dlaczego. Był aż ciekawy co się dalej stanie, ale jednak wolał być jak najdalej od tego miejsca gdyby ten konflikt przerodził się w jego brutalniejszą formę. Było śmiesznie.
Po tym małym zwiedzaniu, jednak pora była zatrzymać się w jakimś przybytku i trafiło na "Królewskie Jadło" już sama nazwa zachęcała do zostania. Oczywiście oddali konie do stajni, aby się nimi zajęto wyszczotkowano i wyczyszczono, jednak chciał je przed drogą morską dać im nieco przyjemności. Sami wynajęli pokoje na noc, za co od razu zapłacili, zanieśli swoje rzeczy i przystąpili do tego czego jego towarzysz ostatnio go namawiał czyli jedzenia i szczerze sam Malarik z wielką chęcią chciał coś zjeść, zwłaszcza po tej morskiej kuchni i suchym prowiancie. Ostatnio coś naprawdę dobrego jadł jak był u Daynów, a od tego momentu minęło całkiem niezły odcinek czasu. Postanowili całkiem nieźle zjeść, zwłaszcza, że przez większość dnia nie jedli. Pieczony kurczak, świeże bochenki chleba i owoce, a do tego dobre wino. O tak tego potrzebowali, miało to swój koszt, ale jak najbardziej było warto, było cholernie warto, aby wreszcie poczuć coś dobrego po tych dniach, było... Zostali nieco dłużej w głównej sali, rozmawiając nieco o dalszych planach na Zachodzie i ogólnie wspominając też stare czasy.
Następnego dnia, z rana zabrali swój dobytek oraz wierzchowce i ruszyli w stronę doków, tam gdzie kapitan poprzedniego dnia kazał im się stawić i oczekiwał ich tam. Mieszkaniec Westeros w średnim wieku, tak mógł najprościej opisać kapitana okrętu. Przywitali się, a on przekazał gdzie mogą wprowadzić konie, oraz polecił jednemu ze swoich ludzi wskazać im ich kajutę. Tak jak poprzednio zdjęli juki, ekwipunek z koni i zanieśli do kajuty. Pewnie ich ostatnia podróż statkiem na jakiś czas, myślał czy by następnym razem nie wracać do domu traktami, ale to były jeszcze odleglejsze plany. Dziewięć dni rejsu do Królestwa Skały, trochę to było, no ale nie miał zamiaru zawrócić. Był nawet ciekawy skąd pochodzi kapitan i co ciekawego może mu powiedzieć o sobie, jego wędrówkach czy jakiś innych miejscach, jak miał okazję. Najlepiej jakby mógł się dowiedzieć nieco więcej o Zachodzie, poza tym co sam już wiedział. Zachód, kolejne miejsce, które będzie miał zaszczyt odwiedzić, przejechał już większość Dorne, był w Lys, nawet parę miesięcy tam spędził, a teraz tutaj... Było to coś ekscytujące dla niego, zwłaszcza, że chciał zobaczyć jak wygląda naprawdę, a nie tylko z opowieści innych.