Gospoda "Pod Siedmioma Mieczami"

21 kwietnia 336AC

W końcu, po sześciu dniach jazdy, zobaczyli blade mury Duskendale. Gerold, by umilić sobie podóż, zaczął opowiadać Krasusowi o historii Duskendale i rodu Darklyn'ów, a przynajmniej to co wiedział. Jechali w milczeniu, kiedy skończył, aż usłyszał krakanie na niebie i po chwili na jego ramieniu wylądował kruk. Ptaszysko zaczęło krakać mu nad uchem, jakby mówiło mu o czymś, na co Gerold tylko kiwał głową w rytm chodu konia.
- Kto będzie zbierał dym, martwego lasu, co zgorzał, lub patrzył na przepływ lat co przybywają od morza? - zanucił, kiedy ptak skończył, i spiął konia do galopu.
Po przekroczeniu bram miasta trafili na rynek, na którym musieli zsiąść z koni z uwagi na zebrany tam tłum. Poprowadzili konie dalej w miasto w poszukiwaniu "Siedmiu Mieczy", Gerold w między czasie rozejrzał się po rynku, jendak nic nie przykuło jego uwagi. Po około kwadransie usłyszeli w końcu uderzanie o siebie drewnianych mieczy, więc zostawili konie w stajni i skierowali się do gospody. Vyrwel otrzepał buty w wejściu, po czym skierował się do szynkwasu i podał karczmarzowi złotego smoka za nocleg dla siebie, Krasusa i miejsca dla koni w stajni na trzy dni. Kiedy zostali już zaprowadzeni do pokoju, Gerold odłożył swoje rzeczy na bok, kazał giermkowi odpocząć i sam legł jak długi na sienniku, by po chwili wpaść w objęcia snu.

Gdy Sorin dotarł do Duskendale było o wiele później niż się spodziewał, miał zamiar znaleźć się tu o poranku, a tymczasem słońce było już w najwyższym punkcie. Przeklinał sam siebie w myślach, że zbyt bardzo pośpieszał swojego konia przez co ten padł z wycieńczenia, a sam białowłosy musiał przebyć resztę drogi pieszo. Co prawda odległość jaka pozostała do miasta nie była na tyle duża by nie dało się jej przejść, jednak przez brak konia zajęło to o wiele więcej czasu. Sorin po dotarciu za mury miasta od razu zaczął rozglądać się za jakąś gospodą, wiedział że tam najprościej będzie mu zasięgnąć języka i znaleźć jakieś zlecenie. W sytuacji jakiej się znajdował było mu ono potrzebne jak najszybciej, stracił w końcu konia a więc był w pewien sposób uziemiony, a dodatkowo zasób złota w jego sakiewce nie był tak duży jakby tego chciał. Dodatkowym problemem był fakt, że bez konia podróż do Królewskiej Przystani lub innego z okolicznych miast wiązał by się z bardzo długą i najprawdopodobniej niebezpieczną podróżą. Nie mając innego wyjścia białowłosy przez pewien czas pokręcił się po ulicach Duskendale nasłuchując co plotek wypowiadanych przez okolicznych kupców aż w końcu dotarł do okolicznej karczmy. Była ona o wiele większa niż budynki, które ją otaczały przez co Sorin od razu zwrócił na nią uwagę. Mężczyzna wszedł do niej wolnym krokiem, idąc do szynkwasu rozglądał się po sali starając się wypatrzeć kogoś kto mógłby zlecić mu jakieś zadanie. Na jego nieszczęście większość osób przebywających w karczmie wyglądała jakby wiodła bezproblemowe życie i nie był im potrzebny najemnik. Sorin zdając sobie sprawę, że karczmarz na pewno nie da mu informacji za darmo od razu zamówił sobie kufel piwa i dopiero przeszedł do rzeczy.
-Szukam pracy, zgaduje że wiele tutaj słyszysz i wiesz dokładnie co się dzieje w okolicy i kto mógłby potrzebować pomocy? Oczywiście za dobre informacje również zapłacę. - powiedział spokojnym głosem Sorin, wiedział że pieniądze potrafią pomóc w pozyskaniu informacji. Miał jedynie nadzieję, że informacje faktycznie będą warte swojej ceny i przyszłe zlecenie zapewni mu więcej niż tutaj wyda. Mężczyzna wyczekując na odpowiedź karczmarza, dokładnie obserwował otoczenie, wiedział że jego wygląd mógł przykuwać uwagę i prowokować nieprzyjemne sytuacje dlatego też wolał zawsze wiedzieć co się dzieje wokół niego.

Sorin wysłuchał informacji, które miał mu do przekazania karczmarz. Przez cały czas białowłosy obserwował zachowanie karczmarza jak i mężczyzny, do którego się zwrócił. Najemnik z doświadczenia wiedział, że lepiej być przygotowany na wszystko zwłaszcza będąc wśród osób które byłyby w stanie zabić za parę monet. Gdy karczmarz skończył mówić Sorin przez chwilę zastanawiał się co zrobić dalej, miał już pewien punkt zaczepienia, jednak wiedział że musi zdobyć jeszcze parę informacji. Między innymi o tym kto zajmuje się wypłacaniem nagród za zlecenia, dodatkowo zanim podejmie się samego zadania lepiej wiedzieć jak bardzo jest ono niebezpieczne. Z tym drugim najpewniej pomoże mu ktoś z ludzi lorda, natomiast odnośnie pozostałych informacji Sorin wiedział że może zwrócić się ponownie do karczmarza. Niestety generowało to kolejne koszty, których najemnik chciał unikać ale jak mus to mus i mógł jedynie liczyć że zlecenie się opłaci.
-Wiesz może do kogo mógłbym się zwrócić po jakieś szczegóły odnośnie tych psów i samego zlecenia?- rzekł Sorin rzucając na ladę 5 srebrnych jeleni, miał nadzieję że wystarczy to na całkowite rozwiązanie języka karczmarza i podzieli się on wszystkimi informacjami jakie ma bez konieczności dalszych negocjacji. Jednocześnie robiąc to najemnik opuścił jedną rękę tak by była on bliżej miecza w razie nagłego obrotu sytuacji na jego niekorzyść.

(Mój błąd nie sprecyzowałem tego, załóżmy że na początku rzuciłem jakieś 10 miedziaków)

Białowłosy widział jak monety rzucone przez niego na ladę od razu wywołały pożądany skutek na karczmarzu. Jego zachowanie uległo wyraźnej zmianie, od razu odpowiedział do kogo Sorin musi się teraz udać. Zanim jednak ten zdołał cokolwiek zrobić kolega karczmarza siedzący nieopodal okazał swoje niezadowolenie tym jak jego kolega łatwo dał się kupić. Cóż Sorin mógł jedynie cieszyć się z takiego obrotu sprawy, dzięki temu jedno potencjalne zagrożenie samo zniknęło najbliższej okolicy. Najemnik przez chwilę jeszcze patrzył w stronę odchodzącego jegomościa po czym ponownie zwrócił się do karczmarza.
-Cieszę się, że udało nam się dojść do porozumienia. Niestety nie bywam tu na tyle często aby wiedzieć gdzie zarządca może się kręcić, liczę że z tym również mi pomożesz? - powiedział lekko pytającym tonem cały czas się uśmiechając, po czym pociągnął z kufla czekając na kolejne informację, po ich usłyszeniu ponownie przemówił.
-Dziękuje za wszystkie informacje a tymczasem ruszę do tego zarządcy aby dowiedzieć się o co chodzi. Powiedzmy, że pieniądze które dostałeś są napiwkiem i liczę że kiedy następnym razem odwiedzę ten przybytek to znowu będę mógł liczyć na pomoc. - rzekł Sorin po czym ruszył powolnym krokiem w stronę wyjścia z karczmy, miał nadzieję że znalezienie zarządcy nie będzie wielkim problemem, w końcu Duskendale to nie Królewska Przystań żeby się tu zgubić.