Dolny dziedziniec

3 luty 336AC

Słońce niemiłosiernie prażyło z nieba, ale tak już musiało być, kiedy mieszkało się blisko Dorne. Gerold usiadł na ławce przy bramie prowadzącej na most i rozwiązał rzemyki koszuli. Przynajmniej tu był cień, a ci którzy mieli kwatery w skale na której stał zamek mieli jeszcze przyjemny chłodek. Jego wierny Pies przydreptał za nim, po czym doskoczył do beczki z wodą i zaczął ją chłeptać. Przeklęty zwierz.
Vyrwel wyciągnął miecz i zaczął go ostrzyć, co miało mu pomóc w myśleniu o ostatnich wydarzeniach. Dornijczycy, bo najpewniej to byli oni oraz niech im ziemia ciężką będzie, spalili jego bratu dwie wsie, a brat króla z Wysokiej Wieży postanowił przybyć do Darkdell i im pomóc. Tylko po co? Vyrwelowie byli ludźmi z Pogranicza i nienawiść do Dornijczyków prawdopodobnie nigdy wśród nich nie wygaśnie, co udowodniła już Pierwsza Rebelia Blackfyre'ów. Ale zawsze jakoś sobie z nimi radzili. Jednak co takiego Hightowera może obchodzić Pogranicze? Teraz mają własne królestwo, położone kawał drogi od Dorne, a Dornijczycy tylko raz złupili Stare Miasta i to wieki temu.
Gerold westchnął i wrócił do ostrzenia miecz. To będzie długi dzień

Ostrzenie miecza było naprawdę odprężającym zajęciem. Gerold strzelił palcami, po czym przetarł zmęczoną twarzy, by spojrzeć na bramę prowadzącą na górny dziedziniec, a z której teraz ktoś wychodził. Oto przybył Edwyn Hightower, którego widział gdy ten przyjechał do zamku, jeden z tematów jego rozmyślań i który teraz szedł w jego stronę. A potem zaczął się przed nim rozbierać. Co do... Gerold zmarszczył brwi i ,wciąż mając Edwyna na oku, poczekał aż ten usiądzie, a potem wrócił do swojego zajęcia. Pies podszedł do Hightowera, obwąchał go, po czym odskoczył radośnie i ułożył się u stóp Gerolda.
- Kto będzie walczył, ten będzie walczył. - mruknął w odpowiedzi. Przyjrzał się ostrzu, po czym wciąż pocierając rękojeść ze smoczej kości, schował miecz do pochwy. Westchnął i obracając sygnet trzykrotnie, spojrzał na Hightowera. - Powiedz mi, Hightower, naprawdę obchodzi cię nasza sytuacja? -

Hightower usłyszał jego odpowiedź tak jak było w przewidziane. Gerold nie zamierzał kryć się ze swimi przemyśleniami w rodzinnym zamku.
- Dziękuję. Dostałem go w Qohorze. - opowiedział i zaczął w milczeniu słuchać przybysza z Wysokiej Wieży. Mądrze prawił ten Hightower. Gerold nie był może jakoś specjalnie cięty na Dornijczyków, mimo że był z Pogranicza, ale to co zrobili wieśniakom przegięło pałę goryczy.
- W sumie racja. - pokiwał głową, przyznając Hightowerowi rację, i spojrzał przed siebie. Widząc wyciągniętą w swoim kierunku dłoń, chcąc nie chcąc, uścisnął ją i potrząsnął kilka razy. - Gerold. Jeden z braci tego tam. - uśmiechnął się półgębkiem i wskazał głową na donżon.

- Do Stannisa Baratheona, powiadasz? Wielki człowiek. A w Essos jest tak jak zawsze. Nic niewarte wojenki między Wolnymi Miasta na których zarabiają głównie najemnicy. Sam byłem najemnikiem, walczyłem w Ludziach Dziewicy, a potem Żelaznych Tarczach. - uciął na tym, nie chcąc dalej kontynuować tej opowieści i potarł sygnet na palcu. Słysząc wzmiankę o "zbyt swobodnym odzywaniu się" uśmiechnął się i przewrócił oczami. No może jednak trochę przesadził. Jednak następne słowa i propozycja Hightowera wprawiła go w osłupienie. To nielegalne... Chwycił miecz i przytulił go.
- O miecz nie mogę zawalczyć, ma wartość sentymentalną, ale mogę postawić pierścień lub przysługę za przysługę. Co ty na to? - zdjął pierścień z obsydianem i położył go na otwartej dłoni.

Panowie postanowili walczyć w zbrojach średnich, hełmach oraz z mieczem i tarczą. Wspaniale!

Walczący opancerzyli się i dobyli sprzętu, a po wzajemnym przyzwoleniu, zaczęli krążyć. Praca nóg staje się tym istotniejsza, nim na wyższym poziomie znajdują się pojedynkujący - tu można było mówić o ponadprzeciętnym. Obaj panowie nie robili na tyle rażących błędów, by drugi z nich mógł je spostrzec, toteż po jakimś czasie starli się z inicjatywy Gerolda. Brzęk mieczy i łoskot zbroi rozchodziły się echem, gdy panowie wzajemnie sprawdzali swe możliwości przy pomocy cięć z krótkiego zamachu, czy szturchnięć tarczami. Po jakichś dwóch minutach, Vyrwel odskoczył, a Hightower zrobił wypad, by dosięgnąć go ostrzem. W tym momencie walka przeszła w kataklizm. Ostrze spadło na hełm Wieży. I jeszcze raz! I jeszcze raz! I jeszcze raz! I jeszcze raz! Litość? Gdy zamroczony padł na ziemię, Gerold litościwie zakończył pojedynek bez dobijania przeciwnika. W końcu.. Edwyn był mu teraz winny przysługę.

Travolta

Gerold odetchnął z ulgą, gdy Edwyn zgodził się zawalczyć o "przysługę za przysługę". Nawet jeśli przegra zachowa pierścień, no i miecz. Kilku zbrojnych pomogło im się przygotować, a gdy skończyli Gerold uderzył kilka razy mieczem w tarcze, dając znak, że jest gotowy.
Pojedynek skończył się prawie tak szybko jak się zaczął i jego zwycięzcą okazał się Vyrwel. No proszę... Kiedy skończyli odłożył walkę i wbił miecz w ziemie.
- Dobra walka. - powiedział zdejmując hełm i potrząsając głową, by włosy jakoś się ułożyły. Odgarnął kosmyk, który opadł na czoło, po czym wyciągnął rękę w stronę Edwyna, by pomóc mu wstać. - O co by cię tu poprosić... - powiedział, gładząc brodę, zastanawiając się. Jako, że nic nie przychodziło mu do głowy cmoknął tylko. - Masz szczęście. Ale bądź pewny, kiedyś przyjadę do Wysokiej Wieży i odbiorę swoją należność. - uśmiechnął się szeroko i uścisnął dłoń Hightowera.