Rickard Durrandon

Drogi bratanku, dar który zapowiadałeś dotarł do Końca Burzy i jesteśmy Ci za niego niezwykle wdzięczni. Nigdy nie byłem świadkiem podobnego rzemiosła, a dzieła te z pewnością znajdą użytek w najbliższych księżycach.
Z żalem jednak muszę odpłacić Ci złą nowiną za Twoją szczodrość. Twój ojciec, a mój brat, poległ w boju. Doglądał nowo zdobytych ziem Zielonego Kamienia, kiedy nieznany wciąż przeciwnik opadł na wyspę niosąc jej ogień i topór. Nie ocalał nikt na zamku, a poza nim przetrwali jedynie ci, którzy zdążyli się ukryć. Rzeź, wedle zeznań posłanych tam ludzi i ocalałych, była straszliwa. Opowieści naocznych świadków wykluczyły winę Andalów, ponieważ najeźdźcy odziani byli rzekomo w brąz i posługiwali się Starą Mową. Niektórzy mówili nawet o opancerzonych olbrzymach, a chociaż brzmi to jak bajki, to trudno uwierzyć, aby zwykła siła zdołała tak łatwo zdobyć silnie obsadzony zamek broniony przez twego rodziciela.
Szkoda, że nie postanowiłeś zostać, albowiem na horyzoncie maluje się wiele bitew. Andalowie się rozzuchwalają, nowe zagrożenia unoszą łeb, a my zamek po zamku jednoczymy Krainy Burzy. Obecnie jedynie Deszczowy Dom pozostaje poza władzą Końca Burzy, a wkrótce i na niego przyjdzie pora.

Bądź zdrów
Ormund Durrandon