Stirlitz of Legends

Tak ostatnio pomyślałem, że zabawnie by było poczytać żarty o Stirlitzu, ale przerobione na forumowe.


Feanor capnął Sebastiona podczas szpiegowania w Orlim Gnieździe.
– Grafton, wiem że jesteście zdrajcą...
– Wcale nie! To Alester wymyślił, oszust jeden, psi syn, kurwa w paszczę jebana, król zajebany!
I w ten sposób, przez Alestera, o mało nie doszło do ścięcia Sebastiona.

Rozkaz z Orlego Gniazda nie dotarł do Sebastiona. Sebastion przeczytał rozkaz jeszcze raz, ale i tym razem rozkaz do niego nie dotarł.

Alester pozostawił w Gulltown Sebę, ale pisuje do niego listy. Na wszelki wypadek pisze lewą ręką i po valyriańsku. Na wszelki wypadek ich nie wysyła.

Do karczmy w Fairmarket późną porą przybył podróżny:
- Poproszę o pokój na jedną noc.
- Niestety, mamy tylko wolne jedno miejsce w stodole.
- Może być, w końcu to tylko jedna noc - odpowiedział podróżny i pomaszerował do stodoły. Ułożył się wygodnie i zamierzał zasnąć, ale współtowarzysze grali w karty, opowiadali sobie kawały i co chwila wybuchali głośnym śmiechem. Podróżny ubrał się i poszedł do karczmy:
- Poproszę 5 piw do stodoły za jakieś 10 minut.
Wrócił do stodoły i mówi:
- Panowie tak swobodnie opowiadacie sobie dowcipy, a przecież tutaj może być jakiś szpieg!
- Co pan! W stodole?
- Możemy to łatwo sprawdzić
- Królu Harwynie! poproszę 5 piw do stodoły.
Rzeczywiście, w tym momencie przynoszą piwo. Współtowarzysze z lekką obawą kładą się spać. Rano podróżny wstaje i widzi że prócz niego w stodole nie ma nikogo. Wchodzi do karczmy:
- Co się stało z moimi współlokatorami?
- Rano zabrała ich straż Żelaznych
- A mnie dlaczego nie zabrali?
- Bo Twardorękiemu spodobał się ten dowcip z piwem.

Przemęczona negocjacjami Findis miała koszmary senne. Śniło jej się, że w nocy Sebastion ją gwałci. Ale tylko Sebastion wiedział, że to nie był sen.

Seba szedł ulicą, kiedy z tyłu rozległy się krzyki i tupot podkutych butów. – To koniec – pomyślał Seba, wkładając rękę do prawej kieszeni spodni. Tak, to był koniec. Sztylet nosił w lewej.

Rickard jadł na drugie śniadanie słoninę, którą zagryzał wyjątkowo ostrą cebulą. Była tak ostra, że nawet najtwardszemu burzowcowi leciały rzęsiste łzy. Nagle wpada zapłakany Arrec i wtula się w ramiona Rickarda.
– Widzę, że wy też już wiecie, Rick. Spalenie Tarthu!
– Uwierzcie, że też nie mogę powstrzymać od łez – przyznał Rick.

Idąc ulicą, Harras spostrzegł małego chłopca w szatach, śniadą skórą i kozą pod pachą.
– Jak urośnie, to pewnie będzie Dornijczykiem – prędko domyślił się Harras.

Pod dom Seby podjechał powóz, z którego wyskoczyło trzech Arrynów i zaczęło głośno dobijać się do drzwi. – Nikogo nie ma w domu – zawołał do nich z okna Seba. Arrynowie wsiedli do powozu i odjechali. W ten sposób Seba wodził ich za nos już piąty miesiąc.

Findis wróciła do swojej komnaty i zastała Sebastiona wyglądającego z szafy.
– Co pan tu robi? – zapytała go Findis.
– Czekam na powóz – odparł Sebastion.
– Aha – stwierdziła Findis i wyszła z komnaty.
– Jak powóz może przejeżdżać przez moją komnatę? – zaczęła zastanawiać się Findis i szybko ruszyła z powrotem, ale Sebastiona już tam nie było.
– Musiał już odjechać – pomyślała Findis.

Podczas uroczystych obchodów święta Ojca do Sebastiona przysłano list krukiem. "Grafton, kurwa zwykła jesteście, opój, niecnota i zdrajca!" - mogły odczytać zbyt ciekawe oczy. Lecz ser Sebastion uśmiechał się pod wąsem: tylko on wiedział, że w rzeczywistości list ten ogłaszał nominację wąsatego Graftona na nowego pana Gulltown.

Sebastion stawił się przed królem, coś jednak zdradzało w nim opoja i dziwkarza: może piwo w dłoni, może rozkładany obok barek, a może obciągająca mu właśnie prostytutka?


Findis wyjechała potajemnie z Orlego Gniazda do Fairmarket. Zameldowała się w kamiennej wieży, w samotni Twardorękiego.
– Co masz w tym kuferku, Findis? – zapytał z ciekawością król.
– Dobry ojcze, melduję, że zgodnie z rozkazem w kuferku znajduje się spakowany Alester – zameldowała z dumą.
– Findis, czy ty chcesz wywołać międzynarodowy skandal? Natychmiast odwieź Alestera z powrotem. Czytaj dokładnie rozkazy. Miałaś go szpiegować, powtarzam szpie-go-wać a nie spakować – rzekł szeptem, ale stanowczo Harwyn.


Alester pisze do Harwyna:
– Czy wasi ludzie nie brali z mojego sejfu tajnych dokumentów?
– Zaraz to wyjaśnię – odpisał Harwyn i wysłał kruka do Findis:
– Dobra córko, brałaś z sejfu Alestera tajne dokumenty?
– Tak jest, dobry ojcze.
– Odłóż je tam natychmiast! Ludzie się denerwują!


Lelek energicznie wtargnął do samotni Harwyna.
– Czego chcesz? – zapytał Harwyn.
– Ciebie! Tylko ciebie! – krzyknął Lelek.
– To ty też? – spytał Harwyn, po czym przeczesał grzywkę, przygładził brodę i rozpiął spodnie.


Lelek posłał Hallecka do Siedmiu Piekieł. Następnego dnia Siedem Piekieł odwiedzili Żelaźni.


Selvyn ukradkiem karmił reachowskie dzieci. Od ukradka dzieci puchły i umierały.


Maszeruje Florence przez Czerwone Góry i zobaczył w jamie parę dużych, żółtych oczu.
– Jaszczurka – pomyślał Florence.
– Sam jesteś jaszczurka – pomyślał Selvyn.


Feanor siedzi w swojej samotni. Ktoś puka.
– To Leonard – pomyślał Feanor.
– Tak, to ja – pomyślał Leonard.


Olenna i Florence siedzą na turnieju. Nagle padają strzały. Olenna pada. Krew tryska. Florence, polegając na swym instynkcie, momentalnie zaczyna coś podejrzewać.

Gdy Rhaella szła korytarzem Orlego Gniazda, jej oczom ukazało się ogłoszenie o naborze na septy.
- Wpadłam - pomyślała i spiesznie skierowała się w kierunku gabinetu swej rodzicielki.
- Gratuluję ci, pani matko, poczucia humoru - powiedziała gniewnie - Tak, jestem agentką Żelaznych!
- Tak, tak, kochanie...A teraz zajmij się, proszę, pakowaniem swoich rzeczy, no i przygotuj się do spotkania z księżniczką Findis!
Po chwili, gdy do pomieszczenia wszedł Simon, pani Redfort zwróciła się do męża ze śmiechem:
- Czegóż to nie wymyśli nasza droga Rhaella, żeby nie zostać septą...