Północna dżungla

- Jestefmy rodzeństwem Blu, a ja jestem najftarszym z braci. Na imię mi Jin. -

Odpowiedział spokojnie Blu Jin i wykonał to, o co prosił gospodarz. Nie zamierzał go drażnić ukrywaniem broni, ani nie spodziewał się by nowo poznany mężczyzna chciał zrobić im jaką kolejek krzywdę, wszak jaki miałby w tym zysk?

Gdy tylko pozbył się swojej stali chętnie odpowiedział na pytania.

- Wyfuszyliśmy w północną część dżungli, aby stworzyć jej mapę. Odkryć wsie, faznaczyć niebezpiefeństwa, tak by podróż przez nią była łatwiejsza. -

Mówił szczerze, uniekając naturalnie niektórych szczegółów. Nie miał zamiaru wspominać o świątyniach, czy Goldbergu.

- Nieftety zaatakowały nas tygrysy, udało nam się je odgonić, lecz jeden z moich brafi zginął, a reszta została mocno poraniona.-

Nie odmówił wieczerzy, po tak trudnym marszu wszyscy byli głodni i zmęczeni.

- Dziękuję gofpodarzu za gościnę. Wszyfcy jesteśmy głodni i stfawy nie odmówimy. Ciekawe miejfce do życia wybraliście. Była tu kiedyś ofada? Napotkaliśmy jakiś czaf temu na jedną. -

Na koniec wspomniał o napotkanej wiosce. Zastanawiał się, czy Yoon coś o niej słyszał.

-Tygrysy powiadasz? Zapewne wkroczyliście na teren Romulusa i Remusa, cholerne monstra zabiły już parę osób. Myślę, że zasmakowało im ludzkie mięso. Cholerni strażnicy świątyni, co ludzie się zbiorą to one uciekają do ruin, a tam nikt ich nie goni. – Powiedział, Yoone odkładając włócznie. Potem wszedł za grupą do środka jadalni. – A no była tu osada znaczy, niedaleko, ale ich głupota i chciwość zgubiła. – Pokręcił głową, nakładając porządną porcję potrawki. – Widzicie, jakiś czas temu. Cholera trudno mi powiedzieć kiedy, tu czas inaczej leci. – Podał miskę siostrze Blu Jina – Przybyły do mnie takie fircyki, bo w Sendo mnie znają i jeśli ktoś chce coś wiedzieć o dżungli to idzie do mnie. Oni by chcieli zobaczyć świątynie i ruiny. Pogoniłem ich. – Pokazał wymownym gestem. - Ale nie odpuścili i poszli do Sheng, a tam para głupców za kilka złotych monet zaprowadziła ich tam najwidoczniej. Jak przybyłem do Sheng wymienić skóry na warzywa to nikogo już tam nie było i aż ciarki mnie przeszły. – Zrobił znak odstraszający złe uroki. – Mówię wam, to była zemsta przedwiecznych. – Opowiadając, rozdawał miski z parującą potrawą. Widać było, że ich obecność go raduje, najwidoczniej rzadko ma gości i do kogo się odezwać. – Pokażcie tę waszą mapę, to zaznaczę wam gdzie się nie zapuszczać. Jeśli podano mu mapę, popatrzył na nią, by po chwili zaznaczać parę miejsc. Tu grasują te tygrysy, jeśli ominiecie ten teren nie zaatakują, nie daleko tego terenu zaznaczył duży X, tam są ruiny. Te skubance mają tam legowisko. – Przyjrzał się dokładnie mapę – Widzę, że małpi kamień oznaczyliście. Radził, bym go unikać, lubią tam się pokazać duże małpy. – Oddał mapę – Mówicie, że jeden brat wam zginął, to patrząc po trasie, jaką przeszliście to cud, że tylko jeden. To jest bardzo złe miejsce, radze wam już nigdy się tam nie zapuszczać. – Powiedział z poważną miną i usiadł do stołu, by zjeść.
Blu Jin wraz z rodziną został ugoszczony oraz udzielono im schronienia przez parę dni, gdy tylko byli gotowi mogli wyruszyć do miasta. Ich rany oraz zmęczenie minęło po spędzeniu czasu u starego Uij’a
[/b]

Blu Jin był szczerze wdzięczny za gościnę. W prawdzie niedawny nocleg w zrujnowanej wiosce nie był najgorszy to sen w prawdziwym domu, który posiadał gospodarza i posiłek u jego boku były prawdziwym luksusem. Gdy tylko poprosił o mapę Jin ochoczo ją wyciągnął. Im więcej mogło pojawić się na niej szczegółów tym lepiej.

- Zdecydowanie bęfiemy omijali tą przeklętą okolice, tą gdzie umarł naf najmłodszy brat. Choć z wielką pfyjemnością zarłbym skórę z tych dwóch drani. -

Co do wioski to Jin zdecydowanie się zgadzał z gospodarzem. Jego również tam ciarki przechodziły. Na wspomnienie snu z udziałem zmarłego brata aż się wzdrygnął.

- Taaak to było dziwne miejfce. Wszyftko wyglądało jakby ludzie odeszli wczoraj. -

Stary Uij musiał znać naprawdę dobrze okolicę. Ciekawe jak to możliwe, że w samotności przeżył tyle czasu w sercu dżungli. Skoro znał dwa tygrysy, to pewnie ich kiedyś spotkał. Jakim cudem tutaj trwał? Czyżby nic nie atakowało jego chatki? Najstarszy z braci postanowił obejrzeć dokładnie teren wkoło domu, a podczas drugiego, czy trzeciego dnia, gdy Blu Jin trenował walkę włócznią, sprawdzał jak mają się jego rany, czy ból nie spowalnia jego ruchów postanowił zapytać gospodarza.

- Jak to mofliwe, że w środku dziczy nic fiebie nie atakuje? My prawie zginęlifmy po kilku dniach. -

Czyżby wykorzystywał jakiś rodzaj magii? Być może czegoś ciekawego mogliby dowiedzieć się od mężczyzny. Gdy dowiedzieli się wszystkiego na ten temat ruszyli w dalszą drogę powrotną.

Okolica była nad wyraz spokojna, drzewa rosły tu dość rzadko, więc Blu Jin nie musiał się zbyt męczyć, by obejść całe obejście ich gospodarza. To, czego nie widział wcześniej to parę mniejszych budynków, po przyjrzeniu się jednym była szopa na narzędzia oraz drewno. W drugim budynku znalazło się parę kur oraz świń. Dalej znajdowało się małe pole z paroma grządkami roślin, tylko część była znana mężczyźnie. Niestety pomimo poszukiwań mężczyzna nie znalazł nic ciekawego ot spokoje gospodarstwo w dżungli.
Trening nie sprawiał już problemu, od czasu do czasu coś tam bolało, ale jak to mówią do wesela, się zagoi. Gdy Blu Jin był pewny swego stanu, nie pozostało nic innego jak rozmowa z gospodarzem, który podczas treningu wojownika rąbał drewno. Na pytanie głowy rodzinny zatrzymał się i zamyślił. – A no bo nie znacie dżungli tak jak ja. – Zaśmiał się serdecznie Uij. – Tak po prawdzie to nie wiem, dlaczego nie atakują tu dzikie zwierzęta. Babka mówiła, że to dobra ziemia dlatego tu się pobudowali. Mówili o niej wiedźma, ale ja bym nie dawał wiary, czasem tylko pogadała, pochodziła wokół domy, rysując coś na drzewach i na ziemi i tyle z czarów. Normalna kobieta, na ziołach się znała więc i mnie nauczyła. Od czasu do czasu poprawiam to co tam naskrobała, bo mnie o to prosiła, a prośby umierającej się nie odmawia. I tak sobie żyje, poza tym wszędzie są wnyki i pułapki aż dziwne, że w żadną nie weszliście. – Znowu zaczął pracować. – A w dziczy to już nie jest tak kolorowo, miałem trzech braci jeden pojechał do miasta, a dwóch zginęło. Jako jedyny pozostałem być może czas ruszyć dalej na ostatnią wyprawę. – To mówiąc zaczął podnosić drewno – Może szukacie doświadczonego myśliwego ?

A więc noc nadzwyczajnego tutaj nie było. Chata jak chata w środku dżungli, w której stracili najmłodszego brata i omal nie zginęli. Zaraz... Czy to aby nie było właśnie wyjątkowe? Nawet kury, które zapewne kusiły leśne stworzenia swoim gdakaniem najwidoczniej były tu bezpieczne.

- Ciekawe. -

Rzucił Blun Jin wypuszając włócznie w przód, po to, by zablokować ją na wpół wyprostowaną dłonią i zakręcić młynek nad głową.

- W to nie wątpię, że fnasz las lepiej od naf. Ciekawa sprawa z tą Twoją babką, bo widif, moja siostra też interefuje się takimi rzeczami. Mofe mógłbyś pokazać jej te znaki, Aby mogła je przeryfować, poznać? Jeżeli coś jeszcze po tej dobfej kobiecie zostało to na pewn ochetnie zobaczy. -

Gdy Uij opowiadał o utraconej rodzinie Blu przestał wymachiwać bronią, wbił swoją włócznie w ziemię tuż obok siebie i spojrzał poważnie na rozmówcę.

- Wfpółczuję utraty rodziny. Sami straciliśmy niedawno brata.. to.. boli. Jeżeli jefteś pewien, że to dobry moment na opuszczenie domu to chętnie przyjmę Ciebie w nasze szeregi. -

Blu się uśmiechnął, pokazując brakujące zęby. Potrzebowali dobrego, doświadczonego wojownika. Rodził się niestety problem z jego nastawieniem do świątyni. Będą musieli to jakoś załatwić z Panem Goldbergiem.

- Niestety nie zostało po niej zbyt wiele, jakieś ciuchy, których jeszcze nie spaliłem lub nie użyłem w inny sposób. Jakaś tam biżuteria, ale to i moja matka później nosiła i nic więcej. W dżungli musi być wszystko użyteczne i nie ma miejsca na książki czy jakieś pamiątki. A no niech sobie sprawdza. – Odparł ze wzruszeniem rąk mężczyzna. – Jeśli wyjdzie z domu na wprost, czyli na północ trafi po trzydziestu metrów na pierwszy znak, kolejne dwa znajdują się na południu i po jednym na zachodzie i wschodzę. – Po instruował, może miał za niedługo odejść z tego miejsca, ale nie miał zamiaru go porzucić. Musiał zabezpieczyć swój dom, po ogarniać gospodarstwo i tym podobne, nie miał głowy, by prowadzić siostry Blu Jina po znakach wyrysowanych kiedyś przez jego babkę. – A no boli taka strata, jednego brata zabiły te tygrysy, a drugiego dwie duże małpy rozerwały na pół. – Rękawem otarł nos i ponownie zaczął łupać drewno – Dobrze więc, dajcie mi trochę czasu, zabezpieczę gospodarstwo i mogę wyruszać. – Mówiąc to, podniósł kolejny stos drewna i ruszył do drewutni, rozmowa się skończyła.

Siostra Blu Jina znalazła znaki, jednak nic jej one nie mówiły, a i z odrysowaniem były problemy przez bardzo zły stan tychże znaków. No ale coś tam miała, być może kiedyś uda jej się dopasować te znaki do czegoś. Raczej nie można było liczyć na Uija, on tylko od czasu do czasu poprawił dłutem wgłębienia i tyle.
Gdy tylko Blu Jin zadecydował, grupa mogła wyruszyć z bezpiecznego azylu i ruszyć w drogę powrotną, która była łatwiejsza dzięki wskazówkom Uija. Jednak i tak powrót do Leng Yi zajął cały tydzień, przynajmniej teraz nikt nie zginął.

Blu nie drążył już tematu babki - wiedźmy. Skoro wiedzieli już, że nic po niej nie zostało, co mogłoby pomóc siostrze w naukach to skupili się na przerysowywaniu znaków. Być może znajdą kiedyś żyjącą wiedźmę, która wytłumaczy jakie mają dokładnie działanie i jak z nich korzystać?
Naturalnie przenoszenie lokalnej sztuki na pergamin rozpoczęli już po zakończeniu rozmowy z Uijem, oraz skończonym treningu Jina. Najstarszy z rodzeństwa Blu nie oponował przed zabezpieczeniem gospodarstwa, nie kontynuował również rozmowy o rodzinnych stratach. Rana wciąż się nie zagoiła, a i gospodarza wspomnienia męczyły. Tak obyty w sztuce przetrwania towarzysz wydawał się niezwykle potrzebny drużynie, a i polubili Uija w trakcie pobytu w jego chacie, więc spokojnie czekali rozprawiając na temat dalszych przygód, oraz wspominając stare, dobre czasy. Gdy nowy przyjaciel był już gotowy drużyna wyruszyła w drogę powrotną, w trakcie której Blu Jin starał się trenować walkę.