Mazikeen Noatheos

Jako osoba z valyriańskim pochodzeniem, Mazikeen jest niezaprzeczalnie ładna. Jednak wyróżnienie się pośród prawdopodobnie najpiękniejszej rasy jest zwyczajnie trudne. Niezwykle jasne włosy, oczy koloru fiołkowego czy fioletowego, jasna cera – to cecha, która wyróżnia ich spośród innych, a zarazem względem siebie pozostają podobni. Oczywiście, generalizując.
Na całe szczęście jest jedna rzecz, która wyróżnia Mazikeen od innych. Natura obdarzyła ją wyjątkową cechą, a mianowicie różnobarwnością tęczówek. Prawe oko jest koloru jaskrawofioletowego, a natomiast lewe – niebieskie. Zawsze budziło to w ludziach zachwyt, a czasem również niepokój. Jej duże oczy przyozdabiają ciemne i naturalnie długie rzęsy. Spojrzenie dziewczyny za to wydaje się ciągle znudzone, a cienie pod oczami zawsze świadczą o tym, że nie za dużo sypia w nocy. Nie raz upominała ją matka, że to mocno szkodzi urodzie. Niestety, nieposłuszna córka puszczała te uwagi mimo uszu. Z drugiej strony, jak na razie, całokształt twarzy wciąż wygląda przyzwoicie, zarówno malutki nosek, jak i kształtne usta.
Mazikeen zawsze wypadała blado przy swej pięknej siostrze. Głównie dlatego, że na twarzy brakowało jej koloru. Rzadko kiedy rumieńce gościły na twarzy młodej dziewczyny. Zbyt dużo siedziała w swej piwnicy, by mogła nabrać koloru. Dodatkowo nie przepadała za gorącem. Kiedy zakładała ciemne ubrania, wydawało się nawet, że odznacza się pewnym rodzajem szarości. Mimo próśb matki, nigdy nie nakładała różu czy innych tego rodzaju rzeczy, które miały za zadanie upiększnie. Wolała naturalność. Dlatego też zazwyczaj swe długie, srebne włosy pozostawiała rozpuszczone, chyba że potrzebowała je spiąć do eksperymentów.
Wbrew temu, co można było pomyśleć o tym odludku, potafiła ubrać się szykownie. Nie bała się wyeksponować swej figury, a zarazem za bardzo się nią nie przejmowała. Chociaż musiała przyznać, że górowanie nad swoją siostrą w tym aspekcie, było niezwykle satysfakcjonujące. Posiadała wyraźne wcięcie w talii, szerokie biodra, jak i również długie nogi, jak na kogoś względnie niskiego. Za to piersi nie miała małych, ani też zbyt wielkich - zwyczajnie średnie.
Spoglądając na jej garderobę, można było spokojnie stwierdzić, że Mazikeen nosiła zazwyczaj zwiewne i zdobione suknie, a czasem też i całkowicie zwykłe, prawie służebne odzienie. Wszystko zależało od tego, gdzie dziewczyna przebywała. Nie widziała powodu, aby w swej piwnicy stroić się dla własnej przyjemności, ponieważ takowej nie odczuwała. Czasami wychodziła tak też publicznie. Stawiała czoła niemiłym komentarzom ze znudzeniem. Za to stanowisko jej rodziny pozostawało przeciwne. Zdarzało się też, że zakładała spodnie, co uważała za użyteczne przy pracy. Wszystkie te ubrania odznaczały się niezbyt kreatywną paletą barw. Ta młoda dama zakładała jedynie czerń i biel.
Jak widać, Mazikeen posiadała dwa oblicza - jedno niechlujne, a drugie przyjemne dla oka.