Port Myr

Po prawie dziesięciu dniach podróży dopłynęli do Myr. Po raz kolejny pogoda dopisała i żadnych sztormów nie napotkali. Tych dezerterów Sebastion zgodnie z sugestią kazał powiesić po wypłynięciu z portu, a jak już wszyscy zdechli to kazał ich odciąć, żeby zwłoki im nie śmierdziały. Co do zaś samego księcia Pentos to Grafton uknuł plan jak się z nim lepiej zakumplować, bo lepiej mieć go za przyjaciela. A jak poderżną mu gardło w tych ich obrzędach religijnych to zaprzyjaźni się z nowym.
Tymczasem w Myr już przyszło mu wykonać kolejne posunięcia. Zastanawiało go przy okazji czy w tym mieście również trochę mętów zdezerteruje. Jak tak sobie myślał nad tym to chyba złym posunięciem było zrobienie z im podobnych nowych zbrojnych na zamku, ale już chuj, jego tam nie ma, więc to nie jego problem. Przynajmniej piwo dobre. W każdym razie Sebastion zaczął w Myr od poszukiwań medyków, takich do wynajęcia i takich do kupienia. Jakby mu się mieli w tej Valyrii wszyscy pochorować na coś miejscowego to chciał ich mieć wystarczająco, żeby zaopiekowali się wszystkimi chorymi. Potem ci budowlańcy specjaliści od skrytek, a na koniec rzeczy. Lord Gulltown był bardzo zainteresowany lokalnymi wyrobami.

Tyle czasu go w Myr nie było i tyle przydatnych rzeczy się ten Sebastion Grafton dowiedział. Zwłaszcza interesujące były informacje na temat myryjskiego ognia, którego jak sądził zakupił wystarczająco wiele, a także o myryjskich kuszach. Tym ostatnim chwilę się pobawił, a potem kazał jakimś ludziom zdjąć cięciwę i odłożyć do jego kapitańskiej kajuty na galerze. Informacje na temat piratów okazały się tym bardziej przydatne zwłaszcza w kontekście ostatniego martwienia się lorda Gulltown nad prędko uszczuplającym się zapasem złota w kufrach. Coś mu już świtało w głowie jak temu problemowi zaradzić, ale pomyśleniem więcej na ten temat miał zamiar zająć się dopiero w Tyrosh. Naturalnie drugą myryjską kuszę podarował Melody, a trzecią Hagrittowi. Wytrychy i zamki również podarował siostrze, żeby zaczęła się z nimi bawić. Seba doskonale sobie zdawał sprawę, że Melody lubi brać w rączki nie do końca swoje rzeczy, więc jakby się nauczyła porządnie zamki otwierać to w Valyrii byłaby to świetna umiejętność w połączeniu z jej osobowością.
Tymczasem pięć dni spędzone w Myr minęły mu doskonale tak poza tym ogarnianiem spraw związanych z wyprawą. Może i Archont nie chciał za bardzo poświęcać mu czasu, ale przynajmniej ugościł go na swym dworze i Sebastion uwiódł jedną ładną szlachciankę, z którą spędził kilka upojnych nocy. Postarał się zapamiętać jej twarz i imię, żeby wpaść do niej jeszcze w drodze powrotnej, a tymczasem podarował jej biżuterię wartą setkę złotych monet i stulitrową beczkę piwa. A potem przyszło im wypływać w stronę Tyrosh.

Jej okręty przybiły do portu jakiś czas po okrętach Graftona. Artigar wyszła na pokład, gdy miasto jeszcze majaczyło na horyzoncie, obserwując jak z czasem robi się coraz większe. Była ciekawa, co ją tu czeka. Specjalnie zabrała swoje złoto, by kupić coś, co ją zainteresuje, w końcu rzadko się ruszała z Pentos. Odetchnęła pełną piersią, gdy burta obiła o nabrzeże, a jej nagie, złote alter ego z galionu zawisło nad stałym lądem. Niewolnikom nakazała zostać na pokładzie, tak na wszelki wypadek. Wysłała kilkunastu gwardzistów aby rozejrzeli się po mieście, sprawdzili co jest jego specjalnością, co warto kupić. Cokolwiek wartego uwagi. Sama także wyszła, nie mogłaby przecież przepuścić takiej okazji. Wzięła ze sobą swego kochanka Vaerona, oraz dwóch innych gwardzistów, którzy na pewnym etapie jej życia też mogli być kochankami. Nie wszystkich pamiętała.
Myr było okazałe, choć raczej nie różniące się zbytnio od Pentos. Przeszła na targowisko słuchając plotek i obserwując uważnie stragany. W razie, gdyby coś się jej spodobało, sakiewkę trzymał dowódca straży.
Tu i tam od czasu do czasu migał srebrny płaszcz strażników wysłanych na poszukiwania. Przynajmniej nie próżnowali.
Po całym dniu zwiedzania wróciła na okręt, gdzie wolała nocować. Była też ciekawa, jak udały się poszukiwania.