Samotnia

Pod drzwiami samotni księżnej stało dwóch uzbrojonych w krótkie włócznie zbrojnych, gwardzistów Słonecznej Włóczni, którzy chłodnym wzrokiem zlustrowali wyróżniającego się aparycją towarzysza swego księcia. Dornijczycy nie darzyli miłością ludzi z Reach, z wzajemnością zresztą. Podobnie było oczywiście z lordami Ziem Burzy. Najgoręcej niechęć ta płonęła na Pograniczu, acz i w innych regionach królestw można było zobaczyć jej oznaki. Strażnicy nie robili jednak problemów Luciferowi, kiedy ten postanowił zapukać i wkroczyć do komnaty.
Księżna zasiadała w wygodnym, zdobionym krześle, spoglądając przez okno w stronę morza. W dłoni trzymała złoty puchar, najpewniej wypełniony cierpkim lokalnym winem. Na blacie pobliskiego stolika stała misa pełna owoców oraz ostrych, smoczych papryczek.
- Luciferze - powitała syna w podobny sposób co on ją, unosząc lekko lewą brew, kiedy przedstawił cel swojej wizyty. - Doprawdy?

Czy wizyta przyjaciół Lucifera sprawiła jej przyjemność? Nie. Ocena ta nie wynikała z jakiegokolwiek nietaktu czy problemu, jaki goście by jej sprawili, po prostu sama się nimi nie zajmowała. Co do Belaerysa, to ród ten zawarł z Dorne kontrakty handlowe, a jej synowi sprawił ponoć nie lada prezent. Mogła więc liczyć to na plus, acz osobiście nie wymieniła z czerwonookim młodzieńcem więcej niż kilka podstawowych uprzejmości. W kwestii pomysłów Lucifera zaś... Obecnie Dorne korzystało w wojnie z pomocy Tyrosh i żadne oficjalne przymierza z Volantis raczej by ich tutaj nie wspomogły. Czemu zresztą Triarchowie mieliby się interesować paleniem Ziem Burzy? Do wyprawy dyplomatycznej była nastawiona negatywnie, acz jeżeli jej córka chciałby się rozejrzeć po obcych dworach i poszerzyć swój krąg znajomości, doszlifować się politycznie w towarzystwie, to czemu nie? Lucifer przecież jechał, a jego siostra była starsza. Książę mógł więc zapytać swego rodzeństwa o wyprawę.
Jeżeli siostrę zapytał, to ta zgodziła się płynąć, podekscytowana perspektywą zobaczenia nowego miejsca i możliwością uczestniczenia w wielkiej - podobno - biesiadzie. Miało to jednak opóźnić ich wypłynięcie o dwa dni, których potrzebowała na przygotowanie.

Ledwo Selvyn był u księżnej, a ta już następnego dnia wzywała go z powrotem. Czegóż ta straszna kobieta mogła znowu chcieć? Kiedy Martell pojawił się na miejscu zauważył, że na stole przed księżną leży list, zaś poza władczynią Dorne i dwójką jej zaufanych strażników w środku znajdują się również książę Lucifer - architekt grabieży Sunhouse, która wojnę rozpoczęła - oraz jego żona, drobna Lynesse Redwyne.