Sklepik zielarsko-medyczny

Dzień zaczął się zupełnie spokojnie. Hazel czuła się wyspana i wypoczęta. Przyszedł czas na pracę. Szła ona sprawnie i nadzwyczaj lekko. Żadnych umierających ludzi na horyzoncie nie pojawiło się. Większość dnia minęła niezwykle szybko.
Cały ten spokój miała rozwiać nadchodząca z południa groza. Hazel właśnie układała nowe zioła na półkę, kiedy to ktoś wszedł do sklepiku. Po chwili usłyszała znajomy głos. Po prostu nie mogła uwierzyć, że zdecydował się przyjść tak szybko. Myślała, że chociaż kilka dni będzie zajmował się swoimi sprawami.
W tym czasie starzec z długą brodą przywitał go i zaraz ruszył poszukać Hazel. Nie trwało to zbyt długo, bo znajdowała się  tym samym pomieszczeniu.
-Hazel, jakiś przystojny i bogaty młodzieniec do Ciebie - rzekł cicho i uśmiechnął się znacząco, na co ona przewróciła jedynie oczami.
Zeszła z drabiny. Zielonooka nie była ubrana jakoś inaczej, niż dwa dni wcześniej. Miała na sobie białą, zwiewną koszulę i czarne spodnie, oraz wygodne buty. Jedyne, co odróżniało te ubrania - faktycznie na nią pasowały i nie nosiła już ściskającego ją bandaża. Włosy miała związane w długi warkocz.
Hazel ruszyła w stronę lady, gdzie stał Aemon. Westchnęła na jego widać. Patrząc na to, jak był ubrany, to dziwiła się, że mężczyzna się nie świeci. Zastanawiało ją, co właściwie tu robił. Miał do niej jakąś ważną sprawę? A może po prostu chciał ją zwolnić, bo stwierdził, że były to tylko pijackie wybryki?
Oparła się o ladę.
- Jak widzę, lubisz się wyróżniać - wypowiedziała jako zwyczajne stwierdzenie. Zwyczajnej, prostej dziewczynie nie zdarzają się takie rzeczy. - Więc co Cię tu sprowadza tak wcześnie? - Spytała, przechylając głowę na bok.

Hazel posłała księciu pytające spojrzenie. To właśnie taką miała robotę? Chodzenie z nim na miasto? Chciała się do tego przyczepić, ale zrezygnowała. Było to raczej lekkie zajęcie, więc nie miała na co narzekać. Zdziwiła się natomiast tym, że chce iść do pałacu. Ponadto mówił, że specjalnie chciał wyglądać dobrze. Czy wygląda się dobrze stając obok kogoś takiego jak Hazel? Sama raczej nie była przygotowana na wypad do takiego miejsca. Chociaż, jeśli miałaby też targać jego rzeczy, to jej ubrana nie robiłoby najmniejszej różnicy.
- Dobrze, skoro tak uważasz - stwierdziła krótko w odpowiedzi na pierwszą wypowiedź. Poza tym doznała ulgi, ponieważ Aemon chociaż trochę próbował ukryć swoją tożsamość.
Chwilę później oznajmiał otwarcie, że idą na zakupy. Ciekawiło ją, czy potrzebuje jakiejś rady, czy jednak się nudzi. Kiedy miała go o to zapytać, odwrócił się do niej plecami i zaczął się rozglądać. A jak tylko z powrotem spoglądali sobie w twarz, to od razu spytał o Boba. Czyżby to on jednak wpadł mu w oko? Wydawało się, że czuje do niego więcej sympatii niż do Hazel. Nie dziwiła się. Był milszy.
- W porządku, pójdźmy na te zakupy. - W głosie było czuć trochę zrezygnowania. - Bob powinien zaraz się tu zjawić.
W tym czasie, kiedy Starszy Pan od razu zgodził się na pożyczenie Hazel, do pomieszczenia wszedł Bob. Od razu uśmiechnął się szczerze i ładnie przywitał. Można by pomyśleć, że ma więcej ogłady niż zielonooka. Ale nie trzeba myśleć, bo to szczera prawda.
- Potrzebujesz jakiejś rady, że zdecydowałeś się mnie zabrać? - Spojrzała na niego pytająco i wyszła zza lady. Była gotowa do drogi.

Bob podszedł do księcia i Hazel.
- Oczywiście, nie ma to jak zakupy. Może nawet dobre mięsiwo gdzieś wyhaczę przy okazji - stwierdził z determinacją. W Bobie krył się tajemniczy i niezwykle wielki talent, prawie tak sam jak on. Potrafił nieźle gotować.
Sarkastyczna odpowiedź księcia nie wzruszyła zbyt mocno Hazel. Skoro chciał rady, to było całkowicie w porządku. Zadała jedynie pytanie, a i tak go zirytowała.
- Dobrze, czyli jednak potrzebujesz rady - odpowiedziała jedynie na pierwszą część wypowiedzi księcia. Druga część była mniej prawdopodobna. Nawet, jeśli ją lubił, to spotkanie z takiego powodu raczej odbyłoby się dużo później.
Książę oznajmiając, co najpierw planuje, wspomniał też o ostatniej nocy. Gdyby starzec miał lepszy słuch, na pewno zainteresowałby się sprawą. Niestety, niczego nie usłyszał. Natomiast bardziej zainteresowaną osobą okazał się Bob. Dla niego ostatnią nocą, okazała się być ta dzisiejsza.
- Nie mówiłaś mi, że byłaś u kogoś w nocy - spojrzał na nią podejrzliwie. Miał wrażenie, że coś zdecydowanie tu śmierdzi. - Czy wasza relacja opiera się na tym, o czym myślę? - Zadał pytanie łagodnie, bo Hazel wciąż była kobietą. Sam czuł się dosyć zdezorientowany. Nie wiedział, jak na to zareagować. Strzegł Hazel, ale z drugiej strony ona znała się na tych wszystkich różnych eliksirach i mogła wejść w stosunek seksualny bez konsekwencji. To miał jej pogratulować? Nie, raczej nie przy księciu. Poza tym, wciąż czuł zatroskanie. Nagle go olśniło. - Jak mogłaś wyjść sama w nocy nic mi nie mówiąc? - I tak oto znalazł największy problem.
Zielonooka słuchała tego z lekka rozbawiona. Westchnęła i zostawiła księcia, by się z tego wytłumaczył, skoro to spowodował. Sama poszła po torbę, która leżała obok krzesła niedaleko.