Przystań Słonecznej Włóczni

Drakkar miał w swym zwyczaju przybijać do portów Słonecznej Włóczni zawsze o brzasku, gdy życie w dokach dopiero nabierało oddechu. Był dość spory jak na statek tego rodzaju, mierzył niemal czterdzieści metrów i był w całości wykonany z ciemnego drewna o licznych i starannych zdobieniach o stylistyce związanej bezpośrednio z kulturą Dorne. Do wysokiej dziobnicy na stałe przybita była drewniana podobizna głowy smoka, który zamiast zionąć ogniem wystawiał swój długi język, na którym miał wyryte ogromne słońce przebite włócznią. Żagle w barwach czerwieni i złota przywodziły słuszne skojarzenia z rodem panującym w ów krainach. Załoga zwykła zachowywać się dość głośno. Lubili morskie przyśpiewki, alkohol i dać w mordę. Niestety, nawet największy szlachcic przebywając dłużej na morzu stawał się wilkiem morskim. Choć wydawali się na pozór nieokiełznani i chaotyczni, tak naprawdę doceniali prawdziwą dyscyplinę i kiedy sytuacja tego wymagała potrafili zawrzeć gębę i skupić się na swojej robocie jak nikt inny. Pływali razem od naprawdę dawna...

25 lipca 336

W dzień po spotkaniu braci Esterio nadal czuł podekscytowanie na myśl, że zebrali się i zorganizowali do wspólnych działań. Zeszłej nocy pozwolił sobie nawet na świętowanie tego wydarzenia, w swoim stylu upijając się i oddając różnym uciechom. Jak zwykł mawiać "Wybornemu winu i pięknym kobietom nie wypada odmawiać!" I faktycznie miał strasznego kaca. Na szczęście od morza biła mocna bryza, która łagodziła nieprzyjemne dolegliwości a i poprawiała samopoczucie. Młody Martell na chwilę zawiesił wzrok na horyzoncie. Kochał ten widok, a myśl, że znowu wypływa dodawała mu motywacji...
Przywitał i zmobilizował załogę. Poderwał najbardziej leniwych do pracy i przygotowań i sprawdził zaopatrzenie. Ufał chłopakom, jednak lubił mieć pewność, że wszytko jest gotowe do podjęcia się kolejnych morskich wyzwań. Brakowało jeszcze tylko jednej osoby...
Esterio oparł się o burtę i pozwolił by wiatr bijący od wody odpędził wszystkie kłębiące się w nim od wczoraj myśli. Wyciszył się i zamknął oczy, czekając...

28 Lipca 336, Wieczór

Arateris był spóźniony, brat co najmniej od 3 dni musiał prowizorycnzie przygotowywać ich podróż żeby ktoś nie pomyślał, że mieszka na statku. Mężczyzna wszedł na pokład pokaźnego Drakkara, a za nim kroczyli członkowie zachodu Słońca.
Witaj bracie, mały poślizg, wybacz. Powiedział bym, że się upiłem i trzeźwiałem, ale nawet ja tyle nie trzeźwieje. - mrugnął do Esterio po czym odwrócił się do małego oddziału. Mężczyźni skłonili głowy.
A to Zachód Słońca, najlepsi z najlepszych, odpowiadają przed tobą. - oddział wyprostował się i przystanął na boku nim zostaną skierowani do swoich kajut.
A teraz Esterio, kierunek Tyrosh. Musimy rozejrzeć się za kilka istotnymi elementami układanki, sprawdzić jakie interesy Orlana możemy pokierować w tamte tereny, a i mam kilka prywatnych biznesów. Słyszałem, że twój draka szybciej pływa niż ja się upijam - brzmi imponująco. - skwitował z uśmiechem

28 Lipca 336, Wieczór

Esterio nie nażekal na to, że jego brat pojawił się dopiero tego dnia. Chwila odpoczynku dobrze mu zrobiła, miał czas na pozbieranie myśli i odpoczynek. Gdy Arateris pojawił się w dokach przywitał go uściskiem i wskazał na swój Drakkar, zapraszając. Za starszym z braci kroczył oddział o którym Esterio już wcześniej słyszał i to ów fakt, najbardziej go ekscytował ze wszystkich wydarzeń mających miejsce ostatnimi dniami. Świetnie wyszkoleni i niezawodni a przede wszystkim pod jego dowództwem. Nie mógł przestać wyobrażać sobie jakich rzeczy będą w stanie razem dokonać...
- A wiec Tyrosh! - wezwał ochoczo do wszystkich zebranych.
Załoga podniosła barwne żagle i luzowała ostatnie cumy. Zachód Słońca ulokował się w swych kajutach a bracia skierowali się w stronę dziobu, gdzie czekał na nich najlepszy widok na morze. Wiatry były dobre a pogoda zapowiadała się raczej na spokojną, jednak Esterio wiedział, że prawdziwe jej oblicze czeka na nich dopiero ma szerokich wodach...