Karczma Pod Żoną Dornijczyka

- Hmm, to zmienia postać rzeszy - powiedział rycerz, sięgając ręką do brody i drapiąc ją. - Rzeczy - poprawił się po kilku uderzeniach serca. Dalej kontynuował drapanie się po brodzie, ale tym razem zmrużył oczy. - Pod stodołą w sensie tego tam co leży nieprzytomny w błocie jakby go ktoś po mordzie obił, tak? - zapytał się. - No to chyba mamy naszego sprawcę. Teraz jeszcze musimy znaleźć tego co go pobił co by jakąś nagrodę dla niego wykombinować, bo w końcu pomógł ująć niebezpiecznego przestępcę - dodał po chwili i odwrócił się, a swe kroki skierował we wskazanym kierunku. W zasadzie czyniło to rycerzowi z Zachodu otwartą drogę w kierunku na Gulltown, gdzie mógł dalej ciągnąć swego konia za uzdę.
- Zaraz! - zakrzyknął, znowu odwracając się w stronę Vatta. - Pokaż pan tego wąsa - rozkazał. - Eustache, biegaj no po panienkę, żeby nam powiedziała czy to ten - rzucił do jednego z pozostałych rycerzy, a ten po kilku uderzeniach serca zniknął w drzwiach gospody.

- Ano zmienia i dajta mi już spokój bo ja ważne rzeczy do załatwienia mam, musze odzyskać własną własność proszę pana i kurwa muszę to zrobić jak najszybciej. - Powiedział, czując jak serce coraz bardziej podchodzi mu do gardła. Nawet upojenie alkoholowe gdzieś się schowało i przez chwile, Vatt myślał jak najbardziej racjonalnie, w jego sensie tego znaczenia.
- Tak, że tam. Chuj tam wie kto, może ten ktoś, kogo chciał zgwałcić dał mu kopa po jajach i uciekł, a że ziomek tak się wyjebał to może pijany w chuj był, hehe - powiedział, odrobinę nerwowo, zmuszając się do żartu. Chciał jak najszybciej spierdalać, dlatego nawet nie zgłaszał się po nagrodę.
Gdy poprosili go o tego wąsa, wtedy już dosłownie serce podskoczyło mu do gardła. Wkurwił się i krzyknął:
- DAJ MI PAN KURWA SPOKÓJ, MAM MAŁO CZASU, MUSZĘ ZDOBYĆ TO CO MOJE, ALBO ZNOWU MI ZAPIERDOLĄ MOJĄ WŁASNOŚĆ! JAK MASZ JAKIŚ DO MNIE PROBLEM... to idź się poskarż lordowi najbliższego zamku, on mnie zna i z chęcią wysłucha waszych skarg. A teraz wypierdalać! - Krzyknął, po czym wskoczył na konia i pognał ile sił do przodu, mając nadzieje, że nigdy już ich nie spotka.

- Łoo. A jaka to własność ci zniknęła, ser? Jeśli niedawno to może będziemy mogli też coś pomóc i na to - zapewnił Vatta nieznany mu z imienia rycerz. - Zaprawdę, takich kradziejów czyjejś własności powinna spotkać zasłużona kara - dodał.
- Ależ skądże, panienka nie mówiła nic o kopnięciu oprawcy w krocze. Moim zdaniem lepiej jest stawiać, że napatoczył się jakiemuś uczciwemu mężowi i dostał to na co zasłużył - powiedział pewien swej teorii. - Ale tak, wyborny żart z tym pijanym w chuj. Haha - zaśmiał się. A potem Vatt zdenerwowany wydarł się na wszystkich i rycerz, z którym rozmawiał aż cofnął się z wrażenia.
- Najbliższy zamek nie ma lorda, tylko lady! Łapać go, szybko - zawołał, ale rycerz z Zachodu był wyraźnie szybszy. Wskoczył na siodło zanim ktokolwiek zdążył zareagować i bardzo szybko przeszedł do cwału. Po chwili jednak zwolnił, bo przecież wpływ trunków wszelakich już z niego zszedł i zdawał sobie sprawę, że koń może okuleć jak się potknie w tych ciemnościach. W każdym razie udało mu się uniknąć pogodni.