Port II

Gdy młody smok spędzał czas na modlitwie, by jego żona bezpiecznie dotarła do Pentos, statek dobił do brzegów Dorne. Szczerze powiedziawszy, Aerion nie był wierzącym, nie uznawał ani starych bogów, ani nowych. Można zatem powiedzieć, iż swe prośby kierował do nieznanych istot.
– Chciałbym skorzystać z kruczarni księżnej Neve. – Białowłosy skierował swe słowa w stronę jednego z członków załogi, by ten wyruszył w stronę Słonecznej Włóczni. Wybrał jednostkę znającą etykietę oraz taką, której dobrze z oczu się patrzyło. Nie chciał urazić włośnika tutejszego portu, jak i całego państwa. Nie miał również zamiaru pojawiać się na obczyźnie niczym szary cień. A niech wiedzą, że przybył, w końcu dornijczycy nie są wrogami prawdziwych smoków.
– Znajdźcie mi najlepszego jubilera, który mógłby rzucić okiem na to cacuszko. Chcę wiedzieć, kto to stworzył, a także ile jest warte. – Oddał pierścień od magistra z Lys swej zaprzysiężonej tarczy. Mężczyźnie ufał najbardziej. Przydzielił mu również dwóch rosłych chłopów, coby ewentualnie robili za obstawę. Kto wie, co w porcie może się zdarzyć.

– Obrócę ten cholerny port w pył. – Rzucił cicho pod nosem, słysząc odpowiedź posłańca. Niemalże natychmiast sięgnął po kielich słodkiego, arborskiego wina. Gdy zaś nawilżył gardło, skierował kroki w stronę kajuty, by sługa, bądź jeden z wykupionych niewolników zapracował.
– Mam mieć na sobie najbardziej eleganckie szaty, jakie posiadam. Teraz! – Krzyknął, lecz cicho, gdyż samo unoszenie głosu nie leżało w jego naturze, ni charakterze. Wykwintne szaty z płaszczem w ciemnym i bordowym kolorze ozdobiły sylwetkę mężczyzny. Wyposażył się również w błyskotki. Przeczesał krótkie, śnieżne włosy, popsikał perfumem i wyszedł. Prosto ku Słonecznej Włóczni. Wraz z dziesięcioma ludźmi tworzącymi orszak, przez miasto, na spotkanie księżnej Neve, która, o ile dobrze Blackfyre zrozumiał, nie pozwoliła na skorzystanie z kruczarni.
Nieprzyjęcie księcia, kiedy ten stanie osobiście pod bramą, będzie uznane przez niego za obrazę osoby, jak i całego rodu. Jeśli zaś strażnikom doszło do rozumu, Aerion posłał list do dziada, zgodnie ze wcześniejszym zamiarem. Pierścienia sprzedawać nie planował, lecz niech stary smok lepiej wie, co się święci. Nutka jego wiedzy i porady niechaj spłynie na młodego Aeriona.