Piramida Dobrych Panów

Harras nudził się niemiłosiernie, czekając na przybycie odpowiedzi od Panów. Ileż można czekać? W końcu skończyło się po godzinie, w czasie której jedyną atrakcją był jakiś pieprzony statek kupiecki. Harlaw z nudów aż dołączył do swoich ludzi w zabawie w rzucanie toporem. Poczuł przy okazji, jak się zestarzał przez te lata... i stwierdził w końcu, że powinien częściej ćwiczyć, by utrzymać dobrą formę i znowu szerzyć postrach pośród owieczek z lądu.
W końcu jednak przybyli posłańcy władców Astaporu i zaprosili go do miasta. W zasadzie Harlaw nie był pewny, co o tym wszystkim sądzić. No bo kurwa... dają mu jakiegoś murzyna, noszącego się jak nie wiadomo kto, a jednak zdawało się, że nie był Panem. Mówił o "jego" Panach, musiał być więc jednym z ich sługusów. - Przejdę się - rzucił szorstko, spoglądając na lektykę. Był już stary, ale jeszcze nie na tyle, by wozić się lektyką jak jakiś pierdolony kupczyk ze wschodu. W końcu jednak dotarł bezpiecznie do miejsca, gdzie miał go zaprowadzić jego "przewodnik". Po drodze unikał rozmów z nim jak ognia i układał sobie w głowie, czego dokładnie zażąda od Dobrych Panów. Gdy przed nimi stanął, szybko zorientował się, że nie mówią w jego języku i, na nieszczęście, będzie musiał się użerać z tym ich czarnym popychadłem. Nie był pewien też jakie tu panują tradycje, ale dla pewności postanowił przed nimi się pokłonić.
- Miło mi ujrzeć Wasze Dobroci. - z trudem wysilał się na zwroty grzecznościowe. Jakoś pierwsze wrażenie, jakie zrobił na nim tamten murzyn, nie pozwalał mu traktować ich poważnie. Zaraz jednak stanąć musiał przed innym problemem. W końcu miał okazję przemówić, choć sam nie był pewien, czego tak w zasadzie potrzebuje. To znaczy cały plan miał ułożony, ale nie układał słowa po słowie... i teraz musiał to jakoś zebrać do kupy. Trochę zagubiony od razu przeszedł do rzeczy: - Chciałem... Potrzebuję dobrych żołnierzy, a chodzą słuchy, że najlepsi są Nieskalani. Czym więcej tym lepiej. Westeros... Mam największą flotę na zachód od Ghis, a gdybym miał najlepszą armię, to żaden z tych małych królów nie stawiłby mi oporu. Chcę wiedzieć ilu macie Nieskalanych i ile za nich bierzecie? - W sumie dotąd nie wiedział, po chuj robił jakieś wprowadzenie do sprawy - w końcu jaki inny wielki biznes mógłby robić w Astaporze?

Dobrzy Panowie odwzajemnili powitanie, po czym z zadumaniem się spojrzeli po sobie. Czyżby zakup Nieskalanych tak ich poruszył? Przeprosili oni na moment "Króla Żelaznych", by móc omówić coś między sobą, życząc przy tym, by władca się zrelaksował na poczekaniu, gdyż oto przed nim stał stół z wszelakiej maści napitku, mięsiwa, słodyczy, owoców, ryb, a nawet takich rzeczy, których człek z Żelaznych Wysp na oczy nie widział. Mógł próbować albo nie, jego doprawdy to sprawa. Poza tym niewolnicy dbali o to, by czuł się komfortowo, zwłaszcza "czarne popychadło". Gorący klimat wymagał zwłaszcza wachlowania, więc takowe było oferowane Harrasowi. Tak oto po dłuższej rozmowie kupców, rzekli donośnie do tłumacza w swym strasznym języku, którego Harlaw za ni cholery nie rozumiał.
- "Ileż ich potrzebujesz, Harrasie Harlawie? Tysiąc? Trzy razy tyle? Dziesięc tysięcy? Ileż zechcesz? Półtora tysiąca złota weźmiemy za samą setkę, więc proszę, wysuń nam zapłatę, a obdarzymy Cię najsprawniejszymi wojownikami zrodzonymi tylko do jednego, do walki za swego pana." - Rzekł czarnoskóry przewodnik, tłumacząc najwidoczniej słowo w słowo dialog swego Pana.

Panowie wyszli gdzieś, omówić coś między sobą. Zdecydowanie nieuprzejme zachowanie, tych zadufanych w sobie paniczyków. Nawet on, Żelazny, nie zostawiłby swojego gościa samego z paroma murzynami. Gdyby chociaż jeden z nich został... Przynajmniej zyskał pewność, że trafił w odpowiednie krainy, gdzie będzie dużo owieczek jak w zielonych krainach. Spojrzał na czekający na stole poczęstunek. Co to za gówno oni przygotowali? Jeszcze myśleli, że Harras spróbuje tego i się narazi? Kto wie, co jest w środku. Czekał więc, pocąc się w prażącym słońcu (wachlarze przynosiły mu tylko trochę ulgi), nie biorąc nic z ich poczęstunku i nie ukrywając swojej irytacji. Odetchnął głęboko, gdy wreszcie wrócili jego rozmówcy, ale ulga okazała się tylko chwilowa. Pierdoleni nawet nie odpowiedzieli mu na wszystkie pytania. I jak miał to rozumieć, że ile ich mają? Ale dobra, skoro uważają się tak pewnie, a i sam Harlaw musiał ważyć swoje środki. Nie miał w końcu skarbca bez dna.
- Sto setek. - wycedził przez zęby. Powinno mu wystarczyć funduszy, na styk co prawda, ale z taką armią żadne królestwo nie stawiłoby mu oporu. Może nawet rozważyłby powrót do Westeros? Chociaż i tu, na wschodzie, są bogate królestwa...

Kupcy ponownie spojrzeli po sobie pytająco i zaczęli coś omawiać, lecz trwało to tylko drobny moment. Jeden z nich nawet zaklaskał, a na jego twarzy gościła ogromna radość. Na koniec począł mówić.
- "Wielką liczbę chcesz pozyskać. Możemy sprzedać Ci sześć tysięcy oraz dziewięć setek Nieskalanych, Królu Żelaznych. Ich cena wyniesie dziewięćdziesiąt siedem tysięcy, jak i pięć setek złota, czy jesteś w stanie obdarzyć nas taką sumą?" - Rzekł kolejno tłumacz, a Panowie czekali na odpowiedź zaciekawieni. Nigdy się nie zdarzyło, by ktoś chciał wykupić taką ilość Nieskalanych, to było wręcz szalone. Jednakże takie wydarzenie było bardzo sprzyjające ich skarbcowi, w końcu za takie sumy możnaby wielce rozwinąć swoje wpływy. Ciekawsze jednak było to, co się stanie z tym legionem Nieskalanych prowadzonym przez Harlawa. Mając taki zasób wojska, niewiele królestw mogłoby się skutecznie obronić. Taka potęga, a co musiał zrobić, by ją uzyskać? Po prostu kupić. Jeden z Panów zszedł wolnym krokiem do Harrasa.
Gdzie zaraz tłumacz znowu się odezwał. - "Czy oferta będzie zawarta?"

Pierdolnięci są ci "Dobrzy Panowie". Po chuj proponują mu dziesięć tysięcy Nieskalanych, jak mają tylko tyle? Nikt ich nie nauczył podstaw dyplomacji? Harras coraz bardziej czuł irytację do tych grubasów. Jakby tylko mógł... jakby tylko mógł, pierdolnąłby ich wszystkich i wysłał do piachu.
- Mam - zapewnił. - Muszę tylko się rozładować. Jak fizycznie rozwiążemy tą transakcję? - spytał, chcąc dowiedzieć się więcej szczegółów. A chcąc się jeszcze przygotować, zdecydował się na jeszcze jedną prośbę: - Chciałbym też się dowiedzieć nieco więcej o szkoleniu tych eunuchów.

- "Po otrzymaniu złota, wszystko przeliczymy i zważymy, następnie po ocenieniu, że wszystko jest w porządku, przejdziemy do wymiany. Codziennie z miasta będziemy wypuszczać po tysiącu Nieskalanych na wasze...statki czy też ląd? Może mamy "pomóc" w transporcie? Natomiast rozłożenie na dni jest ze względów czysto przygotowawczych." - Wyjaśnił tłumacz, po czym padło pytanie o ich szkolenie, więc wypadało gościowi krótko wyjaśnić sprawę. - "Bezproblemowe szkolenie zaczyna się, gdy chłopcy mają pięć lat: niektórzy zostali wybrani jako Nieskalani jako niemowlęta i wykastrowani wtedy, chociaż każdy niewolnik do piątego roku życia może zostać później wybrany, aby zostać zniewolonym, a następnie wykastrowany. Przez ponad dekadę, dopóki nie osiągną dojrzałości, trenują od świtu do zmierzchu, dopóki nie opanują sztyletu, tarczy i trzech długości włóczni, a także ich treningu do wspólnej walki w zorganizowane falangi. Schemat treningowy jest całkowicie brutalny iz tego powodu tylko jeden na czterech chłopców przetrwa do końca. Ponieważ są to eunuchowie, nieszczęśni nie ulegają krwiożerczym lub seksualnym popędom w środku bitwy; ich działania pójdą tylko tak daleko, jak im nakazano, i nic więcej. Nieskalani są również odporni oraz niewrażliwi na ból. Czy rozwinąć jakiś konkretny aspekt ćwiczeń szczegółowo? Możemy okazać ich w ruchu." - Panowie w tym czasie ponownie zaczęli o czymś krótko rozmawiać, pokiwali głowami i spojrzeli na Harrasa pytająco.

- Nie, sami ich zabierzemy na statki - oznajmił. Pieprzyli, jakby sam nie umiał załadować eunuchów na statki. I jeszcze kurwa teraz coś wymyślali z tym wypuszczaniem ich co tydzień. - Wolałbym jednak, aby wziąć ich na raz. Trzymanie ludzi na morzu jest uciążliwe, więc chciałbym to ograniczyć do minimum. Ale oczywiście mogę poczekać kilka dni, zanim zdążycie wszystko przygotować - oznajmił. - Złoto przekażę zaś, gdy otrzymam swój towar. Ale oczywiście Wasi przedstawiciele mogą je zobaczyć, jeżeli nie wierzycie, że je posiadam. - burknął. Ci cali Panowie już go irytowali. - Rozumiem. Na razie to chyba wszystko co trzeba mi wiedzieć, ale jeżeli mam czekać kilka dni, to w międzyczasie z chęcią dowiedziałbym się czegoś więcej, jeżeli to możliwe. Rozumiem w takim razie, że dobiliśmy targu? - spojrzał po zebranych, patrząc każdemu po kolei prosto w oczy.

- Wedle waszej woli. W takim razie sześć dni starczy, a wasz legion, panie, będzie gotów do przyjmowania rozkazów. - Odrzeki Panowie, po czym przytaknęli na kolejne zdanie Króla Żelaznych.
- Jeśli faktycznie posiadacie takową sumę pieniędzy, targ zostanie dobity. Jeśli chcesz, Harrasie Harlawie, ukażemy Ci nasz towar, a fechmistrz z biczownikiem wyjawią wam przebieg tresury. W końcu nie mamy nic do ukrycia przed naszym gościem. Proszę za nami. - Mówił ciągle brodaty mężczyzna o chudej posturze. Jeśli faktycznie król chciał obejrzeć swój przyszłościowy zakup, zaczęto prowadzić poza piramidę na nijaki "Plac Nieskalanych". Towarzyszyło mu przy tym spacerze pięciu z rady Panów, niewolnicy oraz straż. Sami niewolnicy byli wyłącznie od dbania o dobre samopoczucie gościa, jak i swych panów, także było można prosić o cokolwiek, a nawet jak nie chciał, to za długo Harras nie wytrzymał tutaj bez wachlowania. Natomiast świta Króla czekała na zewnątrz, jeśli monarcha chciał, oni też mogli ruszyć na obejrzenie Nieskalanych, chociaż połowa z nich raczyła się podawanym winem oraz daktylami, dostali nawet pozwolenie na pomacanie sobie niewolnic. Najwidoczniej załodze taki stan rzeczy pasował w taki upał. Podczas drogi pytały pytania, jaki aspekt tego wszystkiego interesuje go.

Dromon Theona wpłynął do portu w Astaporze, mieście będącym teraz nową siedzibą Żelaznych Ludzi. Przed wypłynięciem z Velos pozostawił tam swojego pierwszego oficera z drugim statkiem oraz instrukcjami co do dalszej budowy. W skrócie? Mieli kontynuować dotychczasowe prace i rozwijać dalej powstające zabudowania. Należało również utrzymać nowy system motywowania niewolników, który niewielkim kosztem znacząco zwiększał ich produktywność. Przed wypłynięciem nakazał też by ślęczący z nim lordowie wysłali jeden anonimowy statek do Nowego Ghis. Na jego pokładzie Theon umieścił swojego człowieka, który miał skontaktować się w mieście z przyjacielem Goodbrothera i upewnić się, że ten poinformuje go o jakichkolwiek ruchach ze strony Ghiskarczyków.

Do piramidy dawniej służącej Dobrym Panom wszedł w towarzystwie Mortimera Pyke'a, swojego przyjaciela, sześciu najlepszych ludzi oraz morskich żon. Lubił je zabierać w rejsy, zwłaszcza takie jak ten - bezpieczne. Pozwalały naprawdę przyjemnie spędzić długie godziny na morzu. Kiedy stanął przed królem skłonił się głęboko i dwornie, a w ślad za nim poszli jego towarzysze. Po powitaniu przystąpić mógł do krótkiej relacji z wydarzeń na Wyspie Cedrów. Wokół obozu Żelaznych Ludzi postawiono osiem drewnianych wież i obwarowano go, sześć wież postawiono przy okrętach na nabrzeżu. Port rozpoczęto odbudowywać i pomieści on już spokojnie ponad czterdzieści okrętów, a do jego ochrony powstaje masywna, kamienna wieża. Postawiono cztery magazyny, trzy domostwa - nad dalszymi wstrzymano prace, ponieważ to nie najważniejsza część miasta - a w budowie była jeszcze wielka sala z górującą nad nią wieżą oraz wielki spichlerz. Cały czas trwała również praca nad wycinką drzew, a i ubili sporo miejscowej zwierzyny próbującej sprawiać problemy. Dostarczyła ona mięsa, a z kości powalonych zwierząt zrobili symbole dla niewolników wykazujących się podczas pracy. Ci odznaczeni ludzi zyskiwali sobie trochę lepsze traktowanie i dzięki podobnej metodzie produktywność wszystkich przymusowych robotników szybko wzrosła przyśpieszając prace niewielkim kosztem.
- Jak widać wszystkie prace posuwają się sprawnie - oznajmił. - Największym problemem jest brak kamienia, ale po zajęciu Astaporu dostawy nie powinny raczej stanowić problemu. Z potrzebnymi materiałami szybko powinniśmy ukończyć wieżę w porcie i rozbudować nabrzeże o bardziej wytrzymałe konstrukcje. Inżynierowie i architekci wytyczyli też całkiem zadowalający plan dla powstającego miasta by nie rozrastało się chaotycznie i samoistnie.

- Wyspa jest gęsto zalesiona i zamieszkana z tego co zauważyliśmy głównie przez wielkie knury oraz małpy - odpowiedział. - Najbliższe miastu tereny i tak wykarczujemy by zdobyć drewno do budowy oraz zgromadzić zapasy surowca. Jeżeli chodzi o inne porty na wyspie, to na jej północnym wybrzeżu znaleźć można drugie ruiny i powtórzyć tam prace z Velos. Przedpola obu miast można wykorzystać na uprawy, zaś przez gęstwinę poprowadzić długą drogę karczując drzewa by osiedla połączyć. Pozostawiony w ten sposób las służyłby za źródło drewna na przyszłość, odpowiednio zarządzany oczywiście, a także za źródło dzikiej zwierzyny na polowania oraz stoły - zaproponował, chociaż wiele czasu raczej minie nim zajmą się czymś takim. - Na niewielkiej wyspie położonej u zachodnich brzegów Wyspy Cedrów znajdują się jeszcze trzecie ruiny. Port tam może zabezpieczyć przed śmiałkami próbującymi przepłynąć od zachodu mimo widniejącej na horyzoncie Zagłady.
Żelaźni lordów i tak nie byli jego główną siłą roboczą, najcięższą pracą parali się niewolnicy. Problem polegał bardziej na tym, że ktoś musi ich pilnować i do tego byli mu potrzebni lordowscy ludzie.
- Przydadzą się silni mężczyźni do wyrębu lasu, nie muszą mieć szczególnych umiejętności, poza tym budowniczy oraz rzemieślnicy by stawiać konstrukcje, dbać o sprzęt i przygotowywać narzędzia. Kobiety i dzieci mogą nadać się do lżejszych prac jak przekazywanie wiadomości, szykowanie posiłków, roznoszenie wody - zaczął wymieniać. - Potrzebni również będą strażnicy. Mam dwie setki dobrych ludzi, ale niestety nie mogą stać w każdym miejscu ii mieć na oku wszystkich pracujących grup. Niewolnicy pracujący tam obecnie, ci z Arbor, sprawdzają się bardzo dobrze i nie ma potrzeby ich wymieniać.
Co robić? To było w rzeczy samej dobre pytanie.
- Yunkai to miasto szkolące niewolników dla przyjemności, nie do miecza. Póki nie znajdzie najemników chcących walczyć za jego złoto może posłać w pole co najwyżej uzbrojone kurwy i swoją straż - powiedział. - Nowe Ghis tymczasem ma silną flotę i groźne legiony. Jego atak z południa mógłby również zaprzepaścić wszystkie prace poczynione w Velos jeżeli zdecydowaliby się zahaczyć o Wyspę Cedrów. O ile oczywiście wiedzą o budowie - zauważył. - Mam "przyjaciół" w Nowym Ghis i już posłałem do nich by informowali o wszystkim co się będzie działo, ale zalecałbym ostrożność. W formie pokazu siły możemy zrobić to co często robiliśmy - uderzyć szybko z morza. Porwać yunkajskie statki wojenne oraz kupieckie, złupić nabrzeże, podpalić i odpłynąć. Może to samo dałoby się zrobić też z Meereen. Da to jakiś pokaz siły, umniejszy znaczenie możliwej koalicji Ghiscarczyków na morzu i przy okazji zwiększy naszą flotę oraz doda trochę skarbów do kufrów.

Właściwie to Theon miał nadzieję, że będzie mógł wraz ze swoimi ludźmi wziąć udział w szybkim ataku na port Yunkai. Ostatnio siedzieli tylko na Wyspie Cedrów pilnując wyrębu drzew oraz wznoszenia konstrukcji i załodze przydałoby się trochę ruchu, a i łupami by z pewnością nie pogardzili. Wychodziło jednak na to, że wybiorą niewolników i ruszą ponownie zająć się rozbudową Velos.
- W takim razie zaraz przejdziemy się zobaczyć jakich niewolników mamy na stanie - powiedział, zastanawiając się jakie wieści z Nowego Ghis zastanie po powrocie na Wyspę Cedrów i jak szybko lordowie zabiorą się ze swoimi ludźmi do prawdziwego miasta. - Kiedy tylko dowiem się czegoś o wydarzeniach w Nowym Ghis wyślę kogoś by poinformował o wszystkim Astapor. Będę też potrzebował statków do transportu niewolników, a także zatrzymałbym jeden szybki drakkar w celu zachowania dobrej komunikacji.
Kiedy ta ostatnia sprawa została załatwiona ruszył wraz z Nieskalanymi wybrać niewolników. Nie miał oczywiście zamiaru wybierać aż półtora tysiąca ludzi osobiście, to trwałoby zbyt długo... Sam wybrał jedynie tych, którzy znali się na czymś szczególnym - budowniczych, kamieniarzy, inżynierów, cieśli, szkutników oraz kowali. Chciał mieć przynajmniej kilkunastu z każdej grupy. Poza tym nakazał wybrać setkę kobiet i dzieci w dobrej kondycji do lżejszych prac pomocniczych, a pozostałe miejsca wypełnić zdrowym, silnymi mężczyznami. Miał zamiar wypłynąć następnego dnia...

- Niewolnicy mogą popłynąć tam nawet przede mną, zostawiłem na wyspie ludzi wiedzących jak dalej mają przebiegać prace - powiedział, kiedy król jednak zaproponował mu udział w wyprawie. - Obejdzie się więc nawet bez dodatkowego opóźnienia i jeżeli to będzie możliwe chętnie popłynę z moimi chłopcami do Meereen. Od siedzenia i pilnowania niewolników zaczęło im już się strasznie nudzić i przyda im się żeby znowu kogoś zabili i mieli szansę ograbić jakiś port.
W takim razie Theon ruszył wybrać niewolników jacy mieli być zabrani zgodnie z planem, po czym oznajmił swojej załodze, że wkrótce ruszają spalić port Yunkai. Wszyscy ludzie mieli być w jak najlepszej formie, a "Cnotliwa Panna" miała zostać przygotowana do bitwy. Przyda im się rozlać trochę ghiscarskiej krwi...