Miasteczko Portowe

10 stycznia 336, koło południa

Jelenią Przystań opuścili niecałe sześć dni temu. Lyonel zabrał ze sobą swoją zaprzysiężoną tarczę, sir Ronalda Morrigen'a - dalekiego kuzyna lorda Wroniego Gniazda i odpowiednio silną straż przyboczną.  Droga minęła dość spokojnie, poza niewielką, acz uciążliwą burzą w Zatoce Rozbitków. Później już Wąskie Morze było monotonnie spokojne. Młody Jeleń z niecierpliwością wyczekiwał pojawienia się na horyzoncie Smoczej Skały, bowiem nigdy jeszcze jej nie widział. Chodził więc w tę i z powrotem po pokładzie, niecierpliwiąc się coraz bardziej. Nie wytrzymał jednak zbyt długo i przeszedł do treningów z Ronaldem i strażnikami.
W końcu na horyzoncie pojawiła się wyczekiwana bryła wyspy. W miarę upływu czasu skała rosła i nabierała szczegółów. Wkrótce rozpoznać można było zbudowaną na szczycie warownię, ojczysty zamek Targaryenów. Zamek, od którego wszystko się zaczęło ponad trzysta lat temu.
Mijały kolejne godziny i wreszcie opłynęli wyspę, skręcając na zachód, kiedy ich oczom ukazało się miasteczko portowe. W nim stały równo zacumowane okręty, nad którymi powiewały Czarne Smoki na czerwonym polu - herb ich sojuszników i jego przyszłej żony. - Ciekawe jaka ona jest. - pomyślał bezwiednie. Na początku był wściekły, że ojciec postanowił tak bez słowa znaleźć mu żonę. Nawet jej jeszcze nie widział! a już musiał się określić. Nawet na samą myśl o tym, wzbierał w nim gniew. Zgodził się jednak bez słowa, w końcu czego nie robi się dla rodziny...
Założył swój najlepszy strój, jaki zabrał, a jaki należało nosić komuś rangi księcia. Na krótką kolczugę zarzucił czarną, wamsową tunikę, obszytą złotem, z wyszytym na piersi tymże samym kolorem jeleniem w koronie. Opasał się szerokim, bogato wysadzanym pasem, do którego przywiesił sakiewkę, miecz i sztylet. Na koniec zarzucił żółty płaszcz, obszywany futrem i stanął na dziobie. Kiedy tylko okręt przybił do pomostu, zszedł po kładce i ruszył w stronę grona zbrojnych pod sztandarem Blackfyre'ów, stanowiącego komitet powitalny...

W końcu flota Czarnej Zatoki zbliżała się do stolicy. Smocza Skała nie była wielką i bogatą wyspą, chociaż pod wulkanem, na którego stokach znajdowała się czarna cytadela Smoczych Lordów znajdowały się olbrzymie pokłady obsydianu, który obecnie głównie sprowadzano z Asshai. Ae miał zamiar kiedyś zrobić z niego użytek, w końcu ich statki mogły w handlu tym surowcem łatwo wyprzeć kupców z odległej krainy przy Cieniu. Na razie jednak trzeba było skupić się na czym innym... Książę miał nadzieję, że dziadek posłuchał, a siostra go dopilnowała i Jego Wysokość przyjmie hołd nowych chorążych w sali tronowej.
Ae wraz z Alay stali na pokładzie, obserwując zbliżającą się wyspę. Miasto na niej się znajdujące z pewnością nie było Lannisportem, a zamek nie był ogromem Skały. Jednak... Mroczne zamczysko z czarnego, smoczego kamienia wzniesione z użyciem czarnoksięskiej mocy Valyrian na stokach wulkanu, murami najeżonymi gargulcami, wiwernami oraz smokami miało swoją nietypową, mroczną aurę. Nie było też wcale łatwiejszym miejscem do zdobycia niż Casterly Rock. Położenie na stokach zapewniało mu trudną do zdobycia pozycję, a murów wzniesionych przez Smoczych Lordów nie była w stanie skruszyć żadna znana człowiekowi machina wojenna.
- Co sądzisz? - zapytał.

Na pokładzie statku była już od rana. Chciała zobaczyć Smoczą Skałę w całej okazałości, widzieć ją wyłaniającą się zza horyzontu, analizować pojawiające się powoli szczegóły. Opisy książek czy opowieści Aemona były jednym, a własne oczy drugim. Nie mówiąc już o tak nieuchwytnych rzeczach jak pierwsze wrażenie, klimat czy inne elementy, które mocno potrafią zmienić odbierany obraz. A przy miejscu tak, można by powiedzieć, kontrowersyjnym, które jedni uwielbiali, natomiast inni chcieli uciec, było to tym ważniejsze.
Gdy w końcu mogła podziwiać czarną twierdzę miała zdecydowanie mieszane uczucia. Nie był w żadnym stopniu podobny do Casterly Rock. Na widok tej czerni i rzeźb po plecach mógł też przebiec dreszcz. Mimo to twierdza miała swój nietypowy, nieco mroczny, urok. Na pewno też przyciągała, przynajmniej ją. To była niemal obietnica licznych tajemnic, które czekały na odkrycie. Póki co nie czuła, by był to jej nowy dom, ale nie wymagajmy za wiele, może przyjdzie to z czasem. W końcu dom bardziej od miejsca jest otaczającymi ludźmi, a tutaj nie znała praktycznie nikogo.
-Zamek jest... jedyny w swoim rodzaju - powiedziała w końcu.
Ciężko było o bardziej dyplomatyczną i w sumie niewiele mówiącą odpowiedź. Cała Alayne. Albo widok jej się nie spodobał, albo nie wyrobiła sobie jeszcze zdania. Albo też nie była go do końca pewna, w końcu typowo kobiecą cechą była zmiana zdania, a akurat tutaj wiele rzeczy mogło do tego doprowadzić.

18 maja 336

W porcie stał już gotowy do drogi Kamień Korony. Na rozkaz księcia Aemona Starzego został on jednak nico zmodyfikowany. Załoga jak i straż, którą dostał od ojca, miała spać, tak jak z resztą jest na każdym okręcie, pod pokładem. Dwie kajuty zostały przeznaczone dla rycerza domowego, który dostał polecenie od króla aby pilnować Aemona, oraz dla zaprzysiężonej tarczy Blackfyra, ser Joachima. Najokazalsza komnata dla księcia Aemona we własnej osobie. Najniższa komnata została wyposażona w stół, na którym można unieruchomić ludzi za pomocą pasów, stół alchemiczny, skrzynię ze składnikami i miksturami, oraz w szafę z książkami. Reszta kajut stała pusta.
Gdy wszyscy weszli na pokład, Ae wydał rozkaz odbicia od portu. Patrzył na Smoczą Skałę dopóki nie zniknęła na horyzoncie. Bardzo kochał swego ojca. Nie chciał mu sprawiać przykrości, całym sercem pragnął mu służyć. Plan wyruszenia bez zgody króla na Wyspy Letnie nie wydawał się już taką kuszącą perspektywą. Postanowił jeszcze to przemyśleć w raju, jakim było Lys. Stare, kochane, valyriańskie Lys. Pełne tropikalnych roślin, owoców, słońca, pięknych kobiet, muzyki. Ae już się nie mógł doczekać dni pełnych odpoczynku od ciężkiej pracy, jaką wykonywał na Smoczej Skale. Był z niej dumny, ale odpoczynek też jest ważny.
Gdy Smocza Skała była już niewidoczna, Blackfyre zszedł do kajuty.

W końcu nadszedł dzień, którego Naerys już długo wyczekiwała. Nie musiała długo się pakować, potrzebowała jedynie ubrań i kilku sprzętów wykorzystywanych do zielarskich zamiłowań. Stała na pokładzie statku, a przed nią rozciągały się niemożliwe do ogarnięcia wzrokiem wody zatoki. Dalej było Wąskie Morze i ogromny wschodni kontynent skrywający setki tajemnic, będący domem dla niezliczonej ilości ludzi należących do przeróżnych kultur. Nikt sobie nie wyobrażał, jak bardzo chciała zagłębić się w to wszystko, zwiedzić te ziemie wszerz i wzdłuż, utonąć w morzu różnorodności...
Księżniczka westchnęła. To jednak nie było jej pisane. Pochodzi ze szlachetnego rodu, a wokół panują wojny. Nie można narażać jej na niezpieczeństwa.
Czasem myślała, że łatwiej byłoby, gdyby urodziła się jako wiejska dziewczyna w jakiejś stodole.
Nie bardzo obchodził ją kierunek ich wyprawy, każda opcja wydawała się satysfakcjonująca. Po dłuższym namyśle zdecydowała się na początek na południowe Westeros.