Samotnia Lorda

Rycerze Burzy podeszli do drzwi i sforsowali obie jej pary. W sypialni skryło się. zgodnie z przewidywaniami Edrica, kilku rycerzy, więcej służek i rodzina lorda. Rycerze stawiali z początku zacięty opór, ale w końcu nie walczyli długo - dla dobra swojego i obecnych w sypialni poddali pomieszczenie. Gorzej było w samotni lorda, gdzie zabarykadowało się większość pozostałych przy życiu żołnierzy. Drzwi zostały szybko wyważone, ale tym razem Jelenie musieli się przebijać przez zaciekłą obronę najwierniejszych Buckwellowi. Burzowcy z trudem posuwali się do przodu, ale w końcu przełamali pierwszą obronę i wlali się do pokoju. Edric z kilkoma swoimi ludźmi dopadł do osobistej straży Buckwella, który siedział skulony za swoim biurkiem. Rubaszna Burza przez chwilę mierzył się z rycerzem jak równy z równym. W końcu jednak dzięki swojej niebywałej krzepie zdołał odepchnąć go do tyłu tarczą i celnym uderzeniem młota w łeb pozbawić przytomności. Stanął tedy nad Buckwellem, który śmierdział już gównem i szczynami i ryczał:
- Pod-podddaj-ję się!
Pozostali rycerze nie widzieli większego sensu w dalszej walce, gdy ich lord postanowił się poddać. Złożyli broń razem z nim. Twierdza ostatecznie wpadła w ręce Baratheonów.