Dziedziniec

Szczęście nie dopisało żelaznym, ponieważ nie udało im się zaskoczyć garnizonu strzegącego bezpieczeństwa zamku. Kiedy dopłynęli do murów, wszyscy zdolni do walki obrońcy byli już na nogach, gotowi odeprzeć napastników z powrotem do morza, z którego przybyli. Szturm był krwawy, a walki zacięte. Po stronie Zachodu najwyraźniej był kompetentny dowódca, ponieważ żelaźni ponosili wysokie straty pomimo wysłania w pierwszej fali swych najlepszych ludzi. Jednakże na nic to się zdało wobec przewagi liczebnej i wyszkolenia. Napastnicy zdobyli przyczółek na szczycie murów, skąd już mogli prowadzić walkę jak równy z równym i wkrótce wszyscy obrońcy polegli. Maester został zagoniony do pomagania rannym żelaznym ludziom, lord z rodziną w łańcuchach zostali sprowadzeni na okręty, skarbiec zagrabiony, a zamek spalony. Następne dwa dni na włościach lorda Westerlinga upłynęły pod znakiem plądrowania, palenia, gwałtów i grabieży. Poległo wielu prostaczków, a jeszcze więcej zostało zabranych na drakkary, żeby zrobić z nich poddanych na Żelaznych Wyspach.