Ulice Asshai

Clarice udała się do Horn Hilll wypełniona wątpliwościami i nadzieją na odnalezienie odpowiedzi na jej pytanie. Odczuła ogromną ulgę, kiedy nareszcie udało jej się odnaleźć Maenesa, jednak dowiedziawszy się, że ten nie może jej pomóc, nieco zmarkotniała.
Determinacja i strach pchały ją do działania, kiedy więc jej mentor zaproponował podróż do Asshai, Clare nawet się nie zastanawiała. Zresztą zawsze chciała zobaczyć to tajemnicze miasto. Jako dziecko wyobrażała sobie, że jest to magiczna kraina, pełna czarodziejek i czarodziejów oraz innych magicznych stworzeń. Rzeczywistość okazała się nieco inna. Asshai z pewnością nie można było odmówić magicznej aury, daleko mu jednak było do jej dziecięcych, bajkowych wyobrażeń. Musiała za to przyznać, patrząc z perspektywy młodej kobiety, iż prawdziwe oblicze miasta podoba jej się o wiele bardziej. Czuła, że to miejsce jest w stanie zaoferować więcej niż marzy, mając przy tym w pamięci powiedzenie, że na życzenia trzeba uważać.
Nie zniechęcał jej fakt, że początki były trudne. Bardzo by się zdziwiła, gdyby pomoc okazał im pierwszy lepszy przechodzeń.
Spotkany Władca Cieni fascynował ją i przerażał zarazem. Siedząc na miękkich poduszkach i patrząc w jego zamaskowaną twarz, mimochodem zastanawiała się czy kiedykolwiek uda jej się choć w ułamku dorównać jego potędze. Wątpiła w to.
Z uwagą wysłuchała jego słów, a wiadomość o klątwie ją zaskoczyła. Nie spodziewała się podobnego obrotu spraw, jednak czy naprawdę powinna się dziwić? Za wszystko trzeba zapłacić. Chociaż rozumiała tę prostą prawdę, cena za informacje ją zmroziła. Chociaż była zaledwie nowicjuszką, doskonale zdawała sobie sprawę, jaką moc ma krew. Choćby mała kropla w odpowiednich rękach dawała całą masę możliwości, które nie tylko dla jej właściciela mogłyby być katastrofalne w skutkach.
-- Klątwa -- powtórzyła, a na jej twarzy malowało się zamyślenie.-- Ciąży ona na mnie czy na kimś innym? -- zapytała chcąc się upewnić. Nie odczuwała niczego, co mogłoby wskazywać, że została przeklęta, jednak jej brat także wyglądał, zachowywał się i czuł zupełnie normalnie. Obie opcje wydały jej się więc równie prawdopodobne. -- Cena mnie nie dziwi, choć skłamałabym mówiąc, że jej wysokość nie budzi we mnie strachu -- wyznała szczerze. Nie było sensu grać. -- Czy jest szansa, aby dowiedzieć się do czego zostałaby wykorzystana? Czy wykorzystałbyś ją, przeciwko mnie lub moim bliskim, Władco Cieni?
Chociaż pozwoliła sobie na zadanie takiego pytania, wątpiła, aby dostała szczerą odpowiedź. Nawet jeśli byłby ona szczera, lecz przecząca, Clare nie dałaby temu wiary. Mimo to musiała zapytać, choćby dla porządku.

Clarice spojrzała na swoje zaciśnięte dłonie. Specjalnie nie patrzyła na Maenesa. Tę decyzję musiała podjąć sama.
Było tak, jak się obawiała. Klątwa może ciążyć na Gedeonie. Wiedziała, co musi zrobić. Ona była tylko córką lorda, ale Ged... Jego czekało w życiu bardzo wiele: ojcostwo, tytuły, wojny, i wiele więcej. Nie wybaczyłaby sobie, gdyby stracił to wszystko przez nią, przez klątwę, którą na niego sprowadziła.
Rozluźniła dłonie i położyła je sobie płasko na udach. Uniosła wzrok i spojrzała wprost na Władcę Cieni.
-- Niech więc tak będzie -- przemówiła. -- Zapłacę za Twą pomoc taką cenę, jakiej żądasz -- zadeklarowała. Kiedy wypowiedziała te słowa, poczuła ulgę. Clare zawsze uważała, że najtrudniejsze jest podjęcie decyzji, a kiedy już się to zrobi, idzie z górki. Nawet jeśli decyzja, którą się podjęło była niewłaściwa. Miała jednak nadzieję, że ona wybrała dobrze. Bezpieczeństwo jej rodziny, którego gwarantem jest Gedeon, jest warte tej ceny.
-- Fiolka mojej krwi za Twoją wiedzę. Mamy umowę -- potwierdziła.

Podążała spojrzeniem za Władcą Cieni, ale skupiona była na swoich obawach. Wzięła głęboki oddech, aby oczyścić umysł. Musiała się skupić, jeśli chciałą zapamiętać dokładnie instrukcje.
Wbiła wzrok w pergamin, przyglądając się rysowanym przez czarownika symbolom. Nigdy wcześniej podobnych nie widziała. Czuła strach i ekscytację jednocześnie. Otwierały się przed nią wrota do wielkiej magii, o czym marzyła odkąd sięgała pamięcią.
Wyciszyła umysł i zebrała myśli, uważnie słuchając słów Władcy Cieni. Co jakiś czas kiwała głową na znak, że rozumie. Wzięła pakunek i położyła sobie na kolanach. Ten rytuał będzie dla niej ostatecznym egzaminem, sprawdzianem dla jej talentu i siły woli. Miała nadzieję, że mu podoła. Cena niepowodzenia była zbyt wysoka.
Zamrugała kilkukrotnie zdziwiona, kiedy okazało się, że wzrok ją zawiódł. Wydawało jej się, że coś dostrzegła... Złudzenie?
-- Jeśli uda mi się przełamać klątwę, moja ręka wróci do stanu pierwotnego? -- zapytała dla pewności. Skutków klątwy jeszcze nie widziała, zatem może zniknąć równie niepostrzeżenie. Poza tym, obecny wygląd jej ręki godził w jej próżność. Chciałaby więc się tego pozbyć.