Wielka Sala

Lord Dondarrion wyprawił w swej siedzibie małą ucztę, aby świętować zakończony sukcesem wypad przeciwko Dornijczykom. Wszak "Za złoto Dornijczyka baluj", jak to mówią niektórzy na Pograniczu. Do tego sukces militarny pana Czarnej Przystani nie był jedynym co przyszło mu podczas tej biesiady uczcić. Słysząc o jego zakończonej powodzeniem akcji wymierzonej w znienawidzonych sąsiadów z Pogranicza do siedziby Dondarrionów przybyła kompania burzańskich rycerzy, prawdziwych weteranów walk w Czerwonych Górach. Wszyscy oni postanowili oferować swoje miecze lordowi Dondarionowi, licząc na wiele okazji do przelania krwi wrogów Ziem Burzy. Głownie Dornijczyków...
Tak więc domownicy Czarnej Przystani, wzbogaceni o nowych i cennych kompanów, bawili się tego wieczora do upadłego - pijąc, śpiewając i tańcząc. Zupełnie jakby lekceważyli zemstę lorda Wyla, która niewątpliwie zbliżała się do nich wielkimi krokami. A może nie? Może to właśnie ich gotowość i pewność własnej siły przeciwko odwetowi Dornijczyków pozwalała im tak beztrosko świętować? Tylko czas przyniesie odpowiedzi...

Wojska Arreca Durrandona kilka dni temu opuściły zamkowe przedpola. Pozostali na zamku dzielni mężowie i cne niewiasty szczęścia im życzyli, żywiąc szczerą nadzieję, iż władca pognębi podłych a podstępnych Dorniczyków, z którymi wróżda zbyt długo się już ciągnie. Odstąpmy jednak od możnych, ich zapatrywania na życie, chroniących ich murów oraz licznych przywilejów. Chłopstwo specjalnie przychylne wojennym działaniom nie było. Wielu mężów tej wiosny z pól zeszło, by wojować a w przeciwieństwie do rycerzy nie chroniła ich przednia stal, ni przywilej bycia wartościowym jeńcem. Ojcowie i matki bali się o synów. Żony bały się o mężów. Dzieci bały się o ojców. Wszyscy bali się, że pewnej nocy, gdy smaczny sen będzie miał ich w objęciach, dornijskie zajazdy spadną na nich niespodzianie.

W tym niepewnym czasie pozostałe w Blackhaven władze postanowiły zorganizować objazd, ażeby chłopków i rodziny ruszających na wojnę rycerzy na duchu podnieść oraz swe wsparcie okazać. Czasy to były niepewne, więc orszak był silny stalą. Jednakże były w nim i kobiety, które to w tym czasie właśnie z pomocą danej przez Matkę łagodności winny nieść pocieszenie oraz ukojenie. Orszak rzeczony we wioskach i miasteczkach witał, w domostwach szlacheckich gościł i swą obecnością nabożeństwa w septach zaszczycał.