Lasy pomiędzy Starpike i Jasną Wodą

Ocknęła się na drzewie, na gałęzi, z głową spuszczoną w dół. Wisiałą na niewielkiej polance, z której roztaczał się widok na niewielką polankę, na której obozowali chyba jej ludzie, i roztaczający się za nimi las. Wokół panował taki spokój... Czuła zapach żywicy i była pewna, że gdzieś nad nią świergotają jakieś ptaki.
Kto ją tak urządził nie chciało jej się nawet dociekać. Pewnie Timm znowu robił swoje głupie zabawy. Dźwignęła się i spuściła z drzewa na ramionach. Ach, te silne ramiona... To chyba najlepsza rzecz z tych, które je spotkały po tej przemianie. Zawołała Robina i, gdy tylko przyszedł, pocałowała go namiętnie w usta.
- Ach, kochanie... - powiedziała najmilszym tenorem, jakim dysponowała. Odsunęła się na długość ramion, wciąż trzymając go w swoich objęciach. - Nie mogłam się doczekać naszego spotkania... To pewnie wina Timma, jest tak zaborczy... Powiedz mi proszę, gdzie jesteśmy i co ciekawego mamy w okolicy? Wielki Kozioł domaga się ofiar. Ach... Najwyższy czas ruszyć się gdzieś. Który mamy dzień? Wszyscy są jeszcze żywi? - spytała niepewnie. Ostatnio jak pamiętała było ich szesnastu. Czasem te nieobecności były tak problematyczne... - Mówże, co się działo pod moją nieobecność?

- Opustoszała okolica, wspaniale - stwierdziła, uśmiechnęła się i raz jeszcze pocałowała swojego ukochanego. - Tak... Czarny Kozioł będzie zadowolony - szepnęła czule. - Są tu jakieś wioski? Jak nie, to pojedziemy na północ i poszukamy jakiejś. Czarny Kozioł chce ofiar, o tak! - stwierdziła. - Idź zebrać ludzi, jutro ruszamy. Ja pójdę się przebrać z tych łachmanów, umalować i dziś wieczorem... Haha! - zaśmiała się i jeszcze raz pocałowała na pożegnanie. - O Tarlym jeszcze się zastanowimy. Ale wymyślimy coś... zadziwiającego.
Oblizała się. Nie chciała niczego bardziej niż zemsty nad Tarlym, ale potrzebowała dobrego planu. To musiała być wykwintna zemsta, żeby dobrze się skończyła. Znalazła swoje rzeczy, wybrała czerwoną sukienkę z dużym dekoltem i przebrała za drzewem, żeby inni nie podglądali. Nałożyła trochę pudru na twarz i wyszła do swoich ludzi, uśmiechnięta od ucha do ucha. Gestem dłoni przywołała Robina i Marika.
- Panowie - zmieniłam plany. Zasadzimy się najpierw na wracających z turnieju. Czarny Kozioł chwilę poczeka. A teraz zabawmy się... - Ostatnie zdanie wyszeptała, po czym gestem palca przywołała obu do siebie...




Obudził się na niewielkiej pryczy, w ramionach dwóch mężczyzn i ohydnej, czerwonej sukience. Słońce wisiało jeszcze nisko na horyzoncie, wciąż czerwone.
- Cholerna Mary... - wyszeptał wściekły. - Robin, co wczoraj mówiłem? Mówże! Coś planowała - potrząsnął nim, próbując go wybudzić. Gdy dowiedział się wszystkiego kiwnął głową. - Pieprzona fanatyczka... - Westchnął. - Ale łeb ma nie od parady. Coś na pewno wymyśliła. Przebiorę się i jedziemy.