Trakt Rzeczny

Pod chorągwią pokoju poruszała się Rzecznym Traktem grupa konnych z Zachodu dowodzona przez księcia Gedeona Lannistera oraz ser Androsa Marbranda, jechali oni na wschód - ku Riverrun. Niestety nie było im dane jechać spokojnie naprzód, ponieważ drogę zagrodził im oddział uzbrojonych po zęby jeźdźców w barwach Tullych. Jeden z rycerzy wyjechał przed swój oddział.
- Stać! - zakrzyknął. - Co sprowadza was na ziemie króla Edmure'a?!
W obecnej sytuacji ludzie z Dorzecza stali przed pewnymi dylematami co do swoich decyzji. Żaden z nich nie ufał tym skurwysynom z Zachodu, które gromadziły się na ich granicy głuche na żądania Pstrąga o określeni swoich intencji, a przy okazji podróżowali pod chorągwią pokoju dla bezpieczeństwa, kiedy... No, kiedy nie było dla niej potrzeby skoro nie było żadnej wojny. Bardzo możliwe jednak, że gdyby nie ta chorągiew właśnie, to cały oddział skończyłby najeżony strzałami, wzięty za zwiadowców wrogiej armii. W końcu lasy Dorzecza były gęste i trakt przebiegał przez nie z lubością, zasadzka nie byłaby niczym niezwykłym.

Dowódca oddziału z Riverrun skinął głową.
- Udajcie się w takim razie z nami - polecił, a jego rycerze otoczyli Lwy.
Kiedy większa już teraz kompania ruszyła dalej traktem, Ged mógłby przysiąc, że w lesie po jego prawej mignęła mu między krzakami sylwetka dzierżąca łuk. Chociaż... Może to tylko przez stres? Po kilkudziesięciu minutach jazdy kolumna wyjechała z lasu na otwarty kawałek terenu, który zdobiło jedynie kilka wzgórz oraz zagajników. Na pierwszych - mniejszych - pagórkach widoczni byli konni Tullych trzymający posterunki. Sztandary z Pstrągiem powiewały nad nimi dumnie. Dalej... Dalej, gdzie przed krawędzią lasu wznosiły się dwa większe wzgórza widać było fortyfikacje Edmure'a. Jego otoczony wałami i ostrokołami obóz spoczywał na drodze za ostatnimi pagórkami, na tych zaś widać było szykowane ostrokoły, wały oraz skorpiony. Dorzeczanie najwyraźniej mieli zamiar zatrzymać pochód wroga dość blisko granicy, zanim ten dokona wielkich szkód. Po wjechaniu do obozu gwardia Gedeona oraz Androsa musiała zatrzymać się pod strażą, ich dwóch zaś zaprowadzono pod królewski namiot, gdzie w końcu zostali zaproszeni. Przed nimi, za dębowym stołem zasiadał Edmure Tully - Król Dorzecza.
- Powiedziano mi, że przynosicie mi wieści od Lancela - powiedział spokojnie. - Czyżby zebrał w sobie w końcu na tyle odwagi, by otwarcie wypowiedzieć mi wojnę? Czy może nadal ma nadzieję, że oczy Riverrun są ślepe, a swoją armię schowa za szatą septonów?

Kiedy Harry opuścił namiot króla - nie mając w sumie wyboru - i udał się gdziekolwiek chciał się udać, po chwili zaczepił go inny młody chłopak. Był mniej więcej tego samego wzrostu, raczej średnio urodziwy, włosy miał czarne i krótko przystrzyżone. Ubrany był w proste spodnie, wysokie buty i jasną, lekko przybrudzoną płócienną koszulę.
- Hej! - zawołał, zatrzymując Arryna. - Jesteś giermkiem króla, prawda? Jestem Elis, Elis Piper - przedstawił się. - Idziemy z dwoma innymi chłopakami łowić ryby w pobliskim strumieniu. Chcesz iść z nami?

- Aaaaaaha... - przytaknął Elis, powoli kiwając głową, kiedy usłyszał o "rybich włóczniach". - Tak, chodzi o wędkę, ale spokojnie, to naprawdę bardzo proste - potwierdził, od razu uspokajając Arryna jeżeli ten miał jakieś wątpliwości. - Jasne, poczekam tutaj.
Kiedy Harry zapytał pierwszego z napotkanych rycerzy noszących barwy Pinkmaiden o Elisa, ten powiedział mu, że jest to dalszy krewny lorda Pipera z jednej z bocznych gałęzi rodu. Był teraz giermkiem jednego z Vance'ów z Atranty. Rycerz nie wiedział o nim w sumie wiele, ale nie wydawało mu się żeby słyszał o nim coś złego. Jeżeli Arryn chciał zdobyć więcej informacji, musiałby trochę dłużej powęszyć. Elis tymczasem czekał by zabrać go nad pobliski strumień, gdzie czekać miało na nich już dwóch innych giermków przygotowujących sprzęt do połowu.
- Co sądzisz o nadchodzącej bitwie? - zapytał Piper po drodze. - Mój rycerz uważa, że Lannisterowie zostaną odepchnięci na Zachód, tutejsze lasy z pewnością nie będą służyć ich wojskom. Nasi ludzie znają je o wiele lepiej i z pewnością o to zadbają.