Dziedziniec

Deonte Waters i Guillaume. Średnie pancerze i hełmy, miecz przeciw.. na Siedmiu, jaki pierdolny topór!

Gdy przełożony mówi wstawaj, to wstajesz. Gdy mówi, że się z nim spróbujesz, to dajesz z siebie wszystko. W końcu na tym powinno rekrutowi chyba nawet zależeć.

Udeptana ziemia i rozpoczęcie pojedynku typowo - jak na południowej stronie Muru - stanięcie naprzeciw, danie sobie sygnału skinieniem głowy i dopiero wtedy rozpoczęcie walki. Nie tak jak z dzikimi, gdzie starcie zaczynało się, gdy z pleców sterczą ci cztery strzały, a zza drzew wypada czterech chłopa z włóczniami. Tak więc panowie znając się nieco na rzeczy, wzięli sobie sparing do serca i zaczęli rozważnie. Przynajmniej taki był plan, gdyż kiedy Deonte zaczął kołować wokół Guillaume`a, ten ruszył na niego z mieczem, ot - celując w niego ostrą częścią. Większość rekrutów widząc zajście zebrała się wokół nich, a ćwiczący przerwali swoje pojedynki, by przyjrzeć się Czempionom Dziedzińca. Krzyki rekrutera pewnie by pomogły, ale ten wolał sam wbijać wzrok w walczących i po cichu przyjmować małe zakłady. Zaczęło się niewinnie - Guill posłał sztych miecza ku adwersarzowi, jednak zrobiło się niebezpiecznie, gdy - jakby nie patrzeć - ostry koniec powędrował prosto w twarz Watersa. Szybki krok w tył załatwił sprawę, jednak wiadomo już było, że to nie zabawa, a trening przed wypadem za Mur, gdzie każdy błąd można okupić życiem swoim i braci. Draśnięty w głowę Dorzeczanin przejął chwilowo nieco inicjatywy, by posłać cios topora z potężnym zamachem ku klatce piersiowej nowego. Sparowanie mieczem jedynie wyhamowało nieco impet uderzenia, jednak cios dosięgnął celu. Utrzymując inicjatywę, Czarny Brat doskoczył do przeciwnika i rąbnął go styliskiem w nos, nim ten się zorientował na co się zanosi. Guillaume`owi zapachniało to nieczystymi ruchami, więc Guillaume zaprezentował własną sztuczkę - parując następny cios topora, chwycił za broń przeciwnika, upuścił swój miecz i wolną ręką chwycił Watersa za hełm, by posłać jego głowę na bliskie spotkanie trzeciego stopnia z lecącym w górę kolanem. Deonte zatoczył się kilka kroków, łapiąc za twarz, a Guill w tym czasie dobył broni, leżącej przez moment na ziemi. Waters chyba poczuł pismo nosem i zorientował się, że jeśli niczego nie wymyśli, to może się skończyć nieprzyjemnie dla niego. Pozorowany cios z dołu ustawił gardę anonimowego gwałciciela w dolnej pozycji, dzięki czemu Zwiadowca mógł sprzedać prawy prosty ze stalowej rękawicy. Poleciała struga krwi z ust i rozbitej wargi Guilla, ale zęby zostały na miejscu. Kto dobrze unika, ten nie zostaje ranny, jak mawiała praprababcia Hildegarda. Praprawnuk wziął tę naukę do serca i rozpoczął najbardziej wkurwaijącą na świecie taktykę - zaczął działać pasywnie. Trzymał się poza zasięgiem Watersa, czasem tylko parując, czy robiąc wypad. Miecz był po prostu o wiele zwrotniejszy od topora i biorąc pod uwagę, że mieli spory kawałek przestrzeni i niemal nieograniczony czas, Guill robił z tego wielki pożytek. Pchnięcie w tors, kilka uderzeń po ramionach i Deonte nie był w stanie podnosić topora wystarczająco wysoko, a wtedy Guillaume posłał ostatni cios w hełm adwersarza, którego zamroczyło wystarczająco, by nie uniknąć kopnięcia pod kolano i wylądować na ziemi. To był koniec, o czym najlepiej informowała chyba skwaszona mina rekrutera. Ktoś musiał stracić nieco srebra.

Travolta

- Nie. - odparł zwięźle i kazał wracać do walki. Wybrał mu jakiegoś przeciwnika, z grupy wygranych i mieli zawalczyć. Oczywiscie Gill nie miał większego problemu w pokonaniu tego człowieka, ale może to źle? W końcu nie był zbyt lubiany w gronie innych rekrutów. Mogło się to dla niego prędzej czy później źle skończyć, mógł na przykład zostać zaatakowanym w nocy i zmuszonym do jedzenia brukselki. A każdy już na Murze wiedział, że Gill i brukselka to śmiertelni wrogowie.

Tak jak podczas każdej wojny, z najciemniejszych zakamarków, wylegają się różne pomioty. Są to różnej maści renegaci, szabrownicy i maruderzy, chcący się wzbogacić na krzywdzie i bólu innych. Tyle że tym razem ich pewność siebie, w niczym im nie pomogła. Zwiadowcy i zastępy lorda Freya, Brackena i Blackwooda, bez problemu wyłapywali te robactwo i po kolei wysyłali na Mur. Toteż pod koniec miesiąca, Czarny Zamek odwiedziło aż stu pięciu nowych rekrutów. Którzy mieli w przyszłości bronić krainy człowieka..

Gdy tylko w tunelu rozległ się odgłos Gila, Fergus już wiedział kto wrócił z podróży, wiedział to też cały zamek. Gdy wszystkie spojrzenia zwróciły się ku niemu, wzruszył ramionami z lekką dezaprobatą. Gdy tylko doszło do ich spotkania, mocno uścisnął mu dłoń, tak jak rekrut się spodziewał, a potem zaczął wsłuchiwać się w jego historię. Cóż, śmierć rekruta go nie bawiła tak jak jego przyjaciela, była to w końcu wielka strata, a i samego zmarłego należało uszanować.
- Niefortunne. - oznajmił. - Może dziki nie wiedział że było was więcej? - zapytał, a potem zaczął odpowiadać na zadane mu pytanie.
- Nic godnego uwagi, poza tym że jeden koń ma młode. Długo was nie było, nie miało się co stać.

18 lutego 336 AC

Stannis kazał zebrać rekrutów na dziedzińcu. Jako, że parę dni wcześniej już mówił o zbliżającej się przysiędze, wszyscy mogli się spodziewać celu tego zebrania. Przybyli byli w większości poddenerwowani. Mieli w końcu na zawsze wyrzec się kobiety i majątku. Przynajmniej w teorii. Jak na standardy Nocnej Straży było ich wielu - około dwudziestu. Chociaż bezwzględnie było to racze mało ludzi. Pośród zebranych był także Guilaume oraz dużo jego znajomych, chociażby z wyprawy za Mur. Gdy wszyscy się zebrali, na miejsce zbiórki przyszedł Stannis Barathon i jeszcze kilku innych ważnych osobistości z Nocnej Straży. Zaczął mowę. Na jego twarzy malował się absolutny spokój.
- Zapewne podejrzewacie po co się tu zebraliśmy. - zaczął. - Dzisiaj złożycie przysięgę i oficjalnie wstąpicie do naszego bractwa. - zawahał się. - Wcześniejsi Lordowie Dowódcy zaczęli by teraz opowiadać Wam o Waszym zadaniu. O tym, że jesteście Tarczą ludzkości. O różnych zagrożeniach, które Was czekają. Ale wszystko to już na pewno wiecie. - przerwał i odetchnął spokojnie. Dawał wszystkim pokaz swojej niewzruszoności i spokoju. - Wszyscy wiemy po co tu jesteście, czemu tu jesteście i co tu będziecie robić. A ja nie mam czasu, żeby tłumaczyć tego po raz wtóry. Przejdziemy zatem do formalności. Czy ktoś chce zrezygnować? - nie spodziewał się odpowiedzi odmownej (alternatywą zazwyczaj była kara śmierci gdzieś na południu). Większość zebranych była pewnie mordercami, gwałcicielami czy kimś podobnego sortu i nie byli tu z własnej woli. Dlatego kontynuował wręcz od razu: - I czy ktoś czuje potrzebę złożyć przysięgę przy czardrzewie? Mogą pojechać parę mil na północ od Muru, tam mogą złożyć przysięgę, tylko powinni najpierw dać nam znać.

Kielon

Ludzie dookoła spojrzeli tępo na Guilaume. Co niektórzy rekruci (z którymi Gil miał już do czynienia) odwrócili strachliwie wzrok. Nikt mu jednak nie przerwał. Lord Dowódca patrzył na niego jedynie z irytacją. Na koniec powiedział tylko:
- No tak... Ktoś jeszcze? - spytał. Ale nawet gdyby ktoś jeszcze chciał, nagle jakoś im się odechciało. W końcu - z trudem, zgłosiło się jeszcze dwóch rekrutów, młodych wychowanych w Nocnej Straży. Razem z Guilaume mieli wyruszyć w drogę, by złożyć przysięgę przed Starymi Bogami.

Kielon

Gdy już zaślubowali służbę, wszyscy wrócili do Czarnego Zamku. Towarzyszący im bracia śmiali się w drodze, że Guillaume powiedział choć przysięgę na poważnie. Podróż nie była krótka i wrócili dopiero gdzieś po południu. Od razu zawiadomili Stannisa, który nakazał zebrać nowo zebranych braci ponownie na dziedzińcu.
- No tak... - westchnął i popatrzył trochę z politowaniem na nowych rekrutów. - To chyba czas przydzielić zadania, tak? - odwrócił się do maestera, który podał mu pergamin. Lord Dowódca rozwinął go i zaczął czytać, wymieniając kolejne imiona wraz z przydziałami.
... Derek do zwiadowców... Guillaume do zwiadowców... - padały kolejne nazwiska. Gdy wymienił Guillaume, uniósł brew i spojrzał się z zdziwieniem na niego. Trwało to jednak bardzo mały ułamek sekundy. W końcu skończył. - No, to chyba wszyscy. Każdy teraz się uda za odpowiednią osobą. Zwiadowcy za Pierwszym Zwiadowcą. - wskazał na stojącego z boku Jona Snow. - On, jak myślę, wytłumaczy Wam co dalej.
Gdy wszyscy znaleźli się na miejscu, Jon Snow zaczął im tłumaczyć co i jak. Było ich może z ośmiu, w tym wszyscy, którzy byli na zwiadzie za Murem.
- To co musicie na początek wiedzieć to to, że zwiadowcy nie zajmują się tylko i wyłącznie zwiadem. Te co prawda zdarzają się nawet często, ale nie możecie być za Murem cały czas. Czasem będziecie musieli zostać w Czarnym Zamku i zająć się rekrutami; także dość często będziecie też patrolować sam Mur. Zaraz pójdziemy do środka, gdzie poznacie harmonogram zadań. Jakieś pytania?

Kielon