Wybrzeże Zatoki Krabów

- Nie popisali się bo i nie mieli czym. Dostali zadanie bronić brodów Tridentu i zadanie wykonali. Twoje siły rzeki nie przekroczyły. Za to na obronę całej długości rzeki, aż po Zatokę Krabów i Wąskie Morze nie starczyłoby i sił w całym królestwie, które zostało zmuszone do walki na kilku frontach. - Powiedziała pewnie. Faktem jest jednak, że pod ich obóz, praktycznie niezauważenie, podeszło blisko tysiąc kawalerii i zarówno ona jak i Roote byli tym zdziwieni. Mimo to oddawanie jej dowództwa było drażliwą kwestią. Głównie z powodu ograniczonego zaufania, które miały do siebie obie strony, choć zdecydowały się na trudną współpracę ze sobą. Wątpiła też, że jej lordowie będą zachwyceni oddawać komendę osobie, z którą do tej pory "walczyli". Milczała więc i zastanawiała się jak podejść do tego tematu. - Lord Whent i Roote są dobrymi dowódcami i ufam ich umiejętnościom bardziej niż moim w kwestiach militarnych. Jeżeli chcesz przejąć komendą nad całością naszych sił, to obawiam się, że będziesz musiała znieść ich obecność w swoim otoczeniu. Może i ze sobą współpracujemy, ale nie sądzisz, że oddam ci na wyłączność całkowitą komendę nad naszymi połączonymi siłami... Nie tylko ja, ale i moi lordowie będą chcieli wiedzieć co planujesz i być na bieżąco...  - Jak to niektórzy mieli w zwyczaju mówić, kontrola była podstawą zaufania. - A teraz, skoro zawiązaliśmy już nasz... Sojusz... to myślę, że już w większym gronie, przy przyjemniejszej atmosferze i wygodniejszych warunkach możemy omówić plany wojenne... Albowiem tak się składa, że wiem gdzie znajduje się twój umiłowany kuzyn, Lyonel Baratheon... Nie licząc tego, że wiem co robi i ilu może mieć żołnierzy. - Uśmiechnęła się uprzejmie w jej stronę.

Przemilczała uwagę na temat ich małej... Wpadki. Nie wiedziała jakim cudem rozesłani zwiadowcy na nic się nie natknęli, tym bardziej że wzmocnili warty wokół obozu i oddziały, które miały lustrować okolicę. Wyglądało na to, że mieli zwyczajnie pecha lub Shireen dużo szczęścia. A może Roote lub Darry ją sabotowali? Ta myśl była niepokojąca, ale czy prawdziwa? Nie miała jednak zamiaru nic więcej dodawać na ten temat. Dość było wstydu jak na jeden dzień, nie trzeba go było jeszcze bardziej roztrząsać.
Podczas gdy Shireen posłała swoich ludzi do swego obozu, sama także posłała po swych lordów i męża, przekazując im jednocześnie, że Shireen potrafi być... trudna. Nawet bardzo trudna. Ale doszli do jako takiego porozumienia we wspólnej walce przeciwko Końcu Burzy. Wyglądało więc na to, że bitwy nie będzie. Miała jedynie nadzieję, że jej mąż zachowa się tak jak powinien. Znała go na tyle, że wiedziała, że czasem potrafi wybuchać równie niespodziewanie co i ona... No i nie wiedziała jak całą sytuację przyjmą lord Darry i Roote. Z pewnością będą zadowoleni, że nie dojdzie do bitwy, kto by nie był, ale czy zaakceptują oddanie zwierzchnictwa militarnego w ręce Shireen? Trudno powiedzieć.
W końcu jednak wszystko było gotowe i można było przejść do omawiani konkretnych planów. Alysanne z wdzięcznością przyjęła wino, po tak długiej rozmowie i siedzeniu na końskim grzbiecie, na słońcu, mogło zmęczyć gardło. Znała jednak Shireen na tyle długo, że nie rozwodziła się szczególnie nad kolorytem i smakiem trunku, a jedynie zwilżyła gardło i przeszła do przedstawienia swej skromnej wiedzy na temat poczynań Lyonela.
- Siły Lyonela i on sam znajdują się pod Stokeworth.  - Wskazała na mapie zamek znajdujący się na północ od Królewskiej Przystani. - Jelonek ruszył tam by rozprawić się z tamtejszym lordem, który nie ugiął kolan przed Końcem Burzy i zdecydował się kontynuować walkę. Z tego co wiemy, to trwa oblężenie zamku, choć biorąc pod uwagę odległość między nami i nim mogło się ono zakończyć.  - Zerknęła na swoich lordów i uśmiechnęła się do nich przepraszająco. Właśnie wychodziła na jaw informacja, którą przed nimi zataiła. - Z tego co wiemy jego siły liczą sobie około dziesięciu tysięcy ludzi, którzy sprawdzili się już w boju. Nie znamy jednak ich składu. Dotychczas planowaliśmy marsz na Antlers, a stamtąd na południe, chcąc zaskoczyć Lyonela i wziąć go do niewoli, co by ułatwiło nam wszystkim życie, ale... Swoimi działaniami po tej stronie Tridentu pokrzyżowałaś nam plany. Z drugiej jednak strony, mamy razem znacznie większe siły. Nie ma tego złego...

- Białe Mury stoją po stronie Końca Burzy. Stary Niedźwiedź ugiął kolana, a ja przy wszystkich swych próbach, nie zdołałam przekonać jego syna do otworzenia przede mną bram. Co zaś się tyczy Antlers, to lord Buckwell jest niezdecydowany. Posłałam więc w jego kierunku lorda Whenta z kilkoma setkami ludzi by przekonał go do pozostania po mojej stronie i wzmocnienia garnizonu jego zamku. Podejrzewaliśmy, że Lyonel będzie chciał dalej tłumić nasz opór i pomaszeruje na północ, oblegając Buckwella i rozbijając się o jego mury... - Zamilkła i wysłuchała dalszej części wypowiedzi Shireen nim odezwała się z pewnym wahaniem - Podejrzewam, że Lyonel może już wiedzieć gdzie znajduje się moja armia i może mieć mgliste pojęcie i o twojej obecności. Kilka dni temu przyjęłam od niego posła, który oferował mi oddanie się... na jego łaskę. To mogą być dla nas dobre i złe wieści. - Uśmiechnęła się zadowolona ze swego toku myślenia - Bo czy ktokolwiek może przypuszczać, że dojdziemy do porozumienia i zdecydujemy się wymierzyć wspólnie miecze w Koniec Burzy? Teraz Lyonel najpewniej myśli, że się nawzajem masakrujemy, a on ma dość czasu by zająć się swoimi sprawami. Poza tym mamy dwie armie zamiast jednej. Według wieści jakie otrzymałam, mój brat przegrał bitwę z Lyonelem tylko dlatego, że w ostatnim momencie pojawiło się na jego tyłach kilka setek rycerzy Czarnych Smoków. Co się stanie jak na tyły Lyonela siądzie kilka tysięcy żołnierzy? Wystarczy sprowokować go do bitwy i upewnić się, że jego zwiadowcy nie doniosą o obecności drugiej armii.  

- Lord Whent, po wyklarowaniu sytuacji, miał do nas wrócić miast zamykać się w zamku. Jeżeli mamy pchnąć ludzi w kierunku Antlers, to lepiej niech to będzie nasza część. Symon nie wie o naszym porozumieniu i jeszcze by kluczył w nieskończoność próbując uniknąć twoich zwiadowców. - Zwróciła uwagę na ten mały szczegół i słuchała dalej wywodu Shireen. Na wieść, że Sow's Horn przyłączyło się do niej, wymieniła spojrzenia ze swoimi lordami. Cóż, wysłali ludzi w tamtym kierunku, ale do tej pory niczego im nie donieśli. Robiło się niezwykle... "ciekawie". Słysząc te wieści nie była szczególnie zadowolona. Pewne kwestie z Shireen zostały niedopowiedziane i pytanie co zrobią po pokonaniu Końca Burzy z ziemiami, które są "jej". Przemilczała to jednak. Wykłócanie się o parę zamków i zdrajców nie było aktualnie priorytetem. Tym się zajmą jeśli odniosą zwycięstwo. Przyjrzała się dokładniej mapie. - Hmm. Z Sow's Horn jest jakieś... Cztery? Pięć dni do Antlers. Stamtąd drugie tyle do Stokeworth. - Stwierdziła. - Wydaje mi się to rozsądne... - Powiedziała z wahaniem. - Cokolwiek byśmy jednak nie poczynili, powinniśmy się spieszyć. Zwlekając dajemy czas Końcowi Burzy na umacnianie swoich pozycji i zdobywanie kolejnych zamków i stronników. - Zauważyła przytomnie - Im szybciej pobijemy Lyonela, tym szybciej lordowie doprowadzą się do porządku i pójdą po rozum do głowy przechodząc na naszą stronę... Mniej zamków do oblegania w drodze na południe i brak konieczności martwienia się o tyły to zawsze kilka zmartwień mniej.

Dalszą rozmowę przerwało im wtargnięcie do namiotów jednego z ludzi Alysanne - Złotego Płaszcza, których to jej ojciec wygospodarował jej w ramach eskorty. Była zdziwiona, że tu przybył. Wyglądało na to, że musiało stać się coś ważnego. Uniosła brwi do góry nieco poirytowana przerwaniem narady i tak szybko jak przed nią klęknął tak szybko kazała mu wstać by przekazał jej te naglące wieści. I rzeczywiście wieści które przynosił były w tym momencie niezwykle interesujące.
- Lord Stokeworth? - Powiedziała zdziwiona i potoczyła wzrokiem po zebranych w namiocie, zatrzymując na dłuższą chwilę wzrok na Shireen, a potem zwróciła się do swego człowieka - Sprowadź mi go tu natychmiast. - Gdy Złoty Płaszcz ich opuścił by sprowadzić rzekomego lorda Stokewortha zwróciła się do zebranych. - Wygląda na to, że oblężenie zamku się zakończyło... Koniec Burzy znów jest górą. Ale może dowiemy się czegoś ciekawego... - Popatrzyła się bystro na Shireen - Któż będzie miał bowiem lepsze informacje o stanie wojsk Lyonela, czyż nie?

W końcu, po chwili oczekiwania, w połach namioty stanął lord Stokeworth. Alysanne przyjrzała mu się z uwagą i zainteresowaniem, po chwili, gdy już go oceniła, odezwała się.
- Lord Stokeworth, jak mi was przedstawiono? Jeżeli mam być szczera, to nie spodziewaliśmy się was tutaj. Raczej nieco bardziej na południu. Doszły już nas słuchy o waszej lojalności i że bronicie się przed siłami Końca Burzy. Zamek padł, jak rozumiem? Z pewnością masz najświeższe wieści z południa i chętnie się wszystkiego dowiemy, ale aktualnie interesują nas najbardziej siły Lyonela. Ponoć ma jakieś dziesięć tysięcy ludzi. To prawda? Jak wygląda stan osobowy jego armii? I... Jechałeś panie być może przez Antlers? Jeśli tak, to jak wygląda sytuacja z lordem Buckwellem? - Zadając te pytania Alysanne zrobiła ruch ręką w kierunku dzbana z winem, sugerując by ktoś podał ich gościowi coś do picia, w końcu przebył długą drogę i miał im dużo do opowiedzenia.

Słuchała z uwagą lorda Stokeworth. Wszystko co mówił mogło się im przydać, ale na słowa, że Jeleń panoszył się niczym król w Królewskiej Przystani, zacisnęła swoje dłonie. Po jej domu! To bydle miało czelność...! Zaczęła tupać stopą w podłoże słuchając dalszych wywodów Stokewortha i nie mogła się już doczekać aż przyjdzie im zmieść Lyonela. Pokaże mu co to znaczy zadzierać ze Smokiem!
- Pięć setek jazdy? - Parsknęła. - Wdeptamy chłoptasia w ziemię i zmieszamy go z błotem. - Powiedziała pewnie. Jeżeli w kwestiach militarnych była czegoś pewna, to tego, że rycerstwo i kawaleria była królem pola bitwy, a ona miała ich całe mnóstwo.  
- Możesz być spokojny lordzie. Odzyskamy Stokeworth, Królewską Przystań, a potem wepchniemy Durranowi miecz w gardło. Pragnął wojny, to ją dostanie. - Brak wieści od lorda Buckwella ją nieco... poruszyły. Z jednej strony brak wieści mogło oznaczać wszystko, ale z drugiej strony wciąż oczekiwali jakichkolwiek wieści. - Lord Whent udał się do niego z jakimiś czterema setkami ludzi żeby wzmocnił jego zamek do czasu naszego przybycia. Jestem pewna, że przekona go do pozostania po naszej stronie, zwłaszcza, że będzie w razie czego miał się czym bronić przed Lyonelem. - Nieświadoma tego co robi zaczęła stukać palcami po stole i znajdującą się na niej mapie, słuchając co ma do powiedzenia Shireen na temat tych rewelacji. - Hmm. Taaak... Z pewnością wyrżniemy każdego zwiadowcę, który Jelonek wyśle w naszym kierunku... - Zaczęła powoli. - Poza tym wiedząc jakie ma siły i gdzie mniej więcej się znajduje, nie musimy już chyba maszerować na Sow's Horn, czyż nie? Zrobimy przed lordem Buckwellem pokaz siły i pomaszerujemy bezpośrednio na Lyonela i go zmieciemy. - Słuchając planu Shireen co do pokonania Lyonela widać było po niej, że się waha. W końcu jednak się odezwała. - Z pewnością to dobry plan... Dopóki Lyonel będzie myślał, że ma przewagę liczebną, to będzie się pchał do bitwy jak młodzieniec z łapskami do dziewki... - Postukała palcami w stół, myśląc nad czymś intensywnie, po czym z uśmiechem zwróciła się do Shireen. - Myślę, że możemy się na to zgodzić. Jeżeli jednak mamy iść w pierwszej linii, to przyda się wzmocnienie mojej osobistej straży. Twój syn wydaje się być silnym młodzieńcem. Z pewnością zrobicie mi ten zaszczyt i pozwolicie mu dotrzymać mi towarzystwa, prawda? - Spojrzała się przy tym Shireen prosto w oczy. Łatwo mogła się domyśleć o co chodzi Targaryence. Może i byli sojusznikami, ale byli nimi z konieczności i młódka chciała mieć gwarancję, że gdy ona, ze swoimi wojskami, wejdzie w paszczę Jelenia, to druga strona nie będzie się ociągała z walką i włączy się do niej tak szybko jak to konieczne by osiągnąć całkowite zwycięstwo. - Na Antlers? - Postukała palcem w mapę.

- Ostatnim razem wam zaufaliśmy... - Zrobiła prztyczek w kierunku Shireen, nawiązując do jej pierwszych negocjacji z jej synem. - Oh, nie kłopocz się... Lady... Nie będę ci zabierać aż tylu rycerzy. Dziękuję za troskę... - Po tym komentarzu Alysanne jednak przestała ingerować głębiej w rozmowę, a zamiast tego skinęła na lorda Roote'a, który sprawował w jej imieniu komendę nad armią. Wchodzili w militarne szczegóły i planowanie działań, w którym jej zdrowy rozsądek i logika musiał ustąpić prawdziwemu wykształceniu w kwestiach militarnych. Liczby, rozsyłanie zwiadowców, dodatkowych patroli wokół armii... Nie znała się na tym kompletnie. Na odchodne jednak skomentowała pozytywnie pomysł Luthora na temat rozesłania plotek o jej rzekomym zwycięstwie. Taka informacja, gdyby dotarła do Jelonka, miała dwa pozytywny rezultaty – Raz, że Lyonel mógł pomyśleć, że ze strony Shireen nie czeka ją żadne zagrożenia, a dwa, że jej siły są osłabione i zmęczone po ostatniej bitwie, także tym chętniej może chcieć ruszyć przeciwko niej w pole. Uważała więc tą kwestię za godną rozważenia, ale dalsze rozmowy oddała w ręce lorda Harroway, który dogadał z Shireen ostatnie szczegóły.


- Co o niej myślicie? - Zapytała się towarzyszących jej podczas narady ludzi, gdy już wracali do swego obozu by szykować armię do wymarszu na południe.